Κάτι απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα συνέβη στην πόλυ Luzino της Πολωνίας, οι τοπικές αρχές πέρασαν νέα άσφαλτο στους δρόμους της πόλης και τα έργα που έκαναν έφεραν στο φως κάτι λιγότερο απίστευτο για εμάς που παλεύουμε με τις λακκούβες των ελληνικών δρόμων. Σκάβοντας βρήκαν έναν ομαδικό τάφο με 450 σκελετούς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο είχαν ταφεί δείχνει ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένα τεράστιο έγκλημα.
Τα κεφάλια των σκελετών δεν ήταν στους ώμους, αλλά ήταν τοποθετημένα στα πόδια τους. Σε κάποιους από τους σκελετούς υπήρχαν τούβλα και πέτρες στους καρπούς και τους αστραγάλους. Όλα αυτά είναι σημάδια σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ότι μάλλον πρόκειται για τάφο βρυκολάκων και όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά είναι μέθοδοι που πίστευαν ότι θα τους κρατήσουν μέσα στη γη και θα βγουν παγανιά σαν τον ακέφαλο καβαλάρη.
Ο τάφος του βρυκόλακα με το δρεπάνι
Η πίστη στην ύπαρξη των βαμπίρ ήταν αρκετά διαδεδομένη στην ανατολική Ευρώπη μέχρι και τον 18ο αιώνα και κατά καιρούς ανακαλύπτωνται τυχαία ή από την αρχαιολογική σκαπάνη τάφοι που προδίδουν ένα μάλλον μαρτυρικό θάνατο. Αιχμηρά αντικείμενα που διαπερνούν το κρανίο και το στήθος, με τα οποία θάβονται, όπως η ανακάλυψη ενός σκελετού με ένα δρεπάνι καρφωμένο στο κεφάλι, μας δίνουν μια διαφορετική εικόνα για το τι συνέβαινε στην ανατολική Ευρώπη πριν από 300 χρόνια.
Από ότι φαίνεται οι δοξασίες και η λαϊκή παράδοση των βιβλίων και του κινηματογράφου, ήταν κάτι πολύ πραγματικό στη γειτονιά μας. Φυσικά και δεν υπήρχαν βαμπίρ, αλλά ο κόσμος όντως πίστευε σε αυτά, όπως κάποτε πίστευε σε μάγισσες κλπ. Σύμφωνα με όσα πίστευαν εκείνη την εποχή, αν μετά τον θάνατο κάποιου, άρχιζαν να πεθαίνουν στα ξαφνικά και διάφοροι κοντινοί του συγγενείς, τότε είχαν να κάνουν με μια υπόθεση βαμπιρισμού και έπρεπε να ληφθούν δραστικά μέτρα για μην εξαπλωθεί η κατάρα.
