Το κίνημα (δεν πληρώνω) ξαπλώστρα

Του Διονύση Γράψα*

 

 Το «κίνημα της πετσετας» δεν θυμίζει σε πολλά το παλαιότερο «δεν πληρωνω» ή το αντίστοιχο των «κίτρινων γιλεκων» στη Γαλλία. Ούτε βέβαια το ανέκδοτο των «αγανακτισμενων» πριν δώδεκα καλοκαίρια, που όπως εμφανίστηκαν έτσι και εξαφανίστηκαν. Χωρίς βέβαια να εκλείπουν οι λόγοι για τους οποίους διαδηλωναν, προκαλώντας πτώσεις κυβερνήσεων όπως επαιρονταν εκείνη την εποχή.

Δεν στρέφεται εναντίον των ελλείψεων σε κρατικές παροχές(πχ διοδια) αλλά στη ληστρικη αντιμετώπιση από τους ιδιώτες της δημόσιας περιουσίας. Αποτελωντας μια πραξη ιδιότυπου κοινωνικού αυτοματισμού. Δοκιμαζοντας τα όρια της κρατικής δικαιοδοσίας ή επενδυοντας στην ανοχη και την αδράνεια της. Το «κίνημα» ενεργοποιεί αντανακλαστικά  που καθιστουν ταξικο ζήτημα την κορωνίδα της αναψυχής για την ελληνική κοινωνία, όπως είναι αυτή των θαλάσσιων λουτρών το καλοκαίρι.(μπάνια του λαου)

Το «κίνημα της πετσετας» ασχέτως αν έχει προέκταση στους κρατικούς ελεγκτικους μηχανισμους, είναι μια λανθάνουσα αντίδραση μιας κοινωνίας, στην κυριαρχη αντίληψη της μόνιμης λιτότητας και της καταπίεσης των όσων συμβολίζουν τις ευτυχισμένες και ανέμελες στιγμές της καθημερινότητας. Που συνθλιβονται στις μυλοπετρες των ατελείωτων καθημερινών υποχρεώσεων και του πλήρως βιομηχανοποιημενου τρόπου ζωής, που δεν επιτρέπει πολυτέλειες. Και περικλείει με ένα  δίχτυ ενοχής κάθε ατομική η οικογενειακή διαφυγή.

Οσο και αν ακουγεται παράξενο, μεσα στην ελαφροτητα του, το κινημα είναι ένα  ακόμα χτυπητο σημάδι προβλήματος αντιπροσωπευτικοτητας της Δημοκρατιας. Εκπέμποντας ένα λαϊκό αίσθημα απόστασης από τους εκπροσώπους της νομοθετικής αλλά και της εκάστοτε τοπικής εξουσιας που είτε νομοθετουν υπέρ αλλοτριων είτε στο βωμό της επανεκλογής τους ομνυουν σε κάθε είδους ανομία.

Και η πολιτική τάξη της χώρας πρέπει να δει πολύ σοβαρά το ζήτημα του βαθύτερους κόστους της οικονομικής ανάπτυξης. Η οποία καθώς φαίνεται περνάει μέσα από το λήθαργο της κρατικής εποπτείας ή έστω της σιωπηλης ανοχής της.

Έστω και στα ζητήματα της πετσέτας.

*Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Διαβάστε επίσης