Το πρόβλημα των μειονοτικών χωριών της Θράκης δεν μπορεί να επιλύεται με προεκλογικό σκοτωμό των κομμάτων στα τηλεπαράθυρα
Δεν θα κομίσω γλαύκα εις Αθήνας. Τα εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι παιχνίδια στα χέρια κανενός που για μικροκομματικά οφέλη θέλει να τα διατηρεί στη δημόσια σφαίρα.
Ειδικά ορισμένοι «καυτοί» φάκελοι πρέπει να μένουν αθέατοι από την κοινή γνώμη και ό,τι γίνεται να γίνεται στα εξαιρετικά διπλωματικά γραφεία που διαθέτουμε ή στα κόμματα που οφείλουν να γνωρίζουν τι πρέπει να λένε και τι όχι.
Η υπόθεση της Θράκης και της μουσουλμανικής μειονότητας είναι τρανή απόδειξη ότι το πολιτικό μας σύστημα παραμένει ανώριμο. Διότι είναι αδιανόητο να μπαίνει στην προεκλογική αρένα ένα θέμα που ξεχνιέται αμέσως μόλις πέφτουν τα φώτα της κάλπης.
Είναι αδιανόητο ένα σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει, μια χαίνουσα πληγή δεκαετιών να μην επιλύεται ποτέ λόγω αδιαφορίας ή ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αλλά να γίνεται βασικό στοιχείο της προεκλογικής αντιπαράθεσης των κομμάτων, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές.
Καμία κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες δεν έκανε ουσιαστικές προσπάθειες να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των μουσουλμάνων της Θράκης.
Απόκληροι ήταν μια ζωή επειδή προφανώς «πας μη χριστιανός βάρβαρος». Το ίδιο το πολιτικό σύστημα θεωρούσε τους μουσουλμάνους… ξένους προς το ελληνικό πρότυπο, όπως αυτό ορίζεται από συγκεκριμένους, δυστυχώς, εθνικιστικούς κύκλους.
Η ίδια η Ελλάδα επί της ουσίας «σπρώχνει» τους μουσουλμάνους της Θράκης στην αγκαλιά του τουρκικού προξενείου και της Αγκυρας.
Όταν η μοναδική ουσιαστική κίνηση υπέρ αυτών των ανθρώπων έγινε τη δεκαετία του 1990 από το ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό έριξε τις μπάρες του Μεταξά που διαχώριζαν τους μουσουλμάνους από τους χριστιανούς, από μόνο του δείχνει την αδιαφορία της Πολιτείας για όσα συμβαίνουν στην ευαίσθητη περιοχής της Θράκης.
Ακόμη και τους Πομάκους καταφέραμε να τους στρέψουμε στην πλευρά της Τουρκίας.
Ξέρετε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν καν δορυφορικά πιάτα για να βλέπουν ελληνική τηλεόραση και το μόνο που έβλεπαν ήταν τουρκικές εκπομπές; Ντροπή.
Και ξαφνικά ανοίγουμε ένα θέμα με τόσο εκκωφαντικό τρόπο, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, μόνο και μόνο για να παίξουμε με την ψήφο των πολιτών εκεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν η Νέα Δημοκρατία κάνει έγκλημα που «ανεβάζει» το θέμα αυτό.
Ούτε αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει ξεκάθαρη στάση ως κόμμα για τη μειονότητα, αλλά δύο υποψήφιοι βουλευτές της να βρίσκονται εκτός γραμμής και να δεν κάνουν «διορθωτικές» δηλώσεις.
Αυτό που με νοιάζει είναι ότι σε 20 ημέρες από σήμερα τα μειονοτικά χωριά της Θράκης θα επιστρέψουν και πάλι στη σκοτεινή πλευρά του πολιτικού φεγγαριού της Ελλάδας.
Θα ξεχάσουμε ότι υπάρχουν πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, επειδή είναι μουσουλμάνοι.
Θα ξεχάσουμε τα βρόμικα παιχνίδια που παίζει εδώ και χρόνια το τουρκικό προξενείο και οι ψευτομουφτήδες.
Θα ξεχάσουμε τους ιεροδιδασκάλους που έρχονται με συγκεκριμένη εντολή από την Αγκυρα και διδάσκουν στα μειονοτικά χωριά, με την ελληνική πολιτεία να αδιαφορεί.
Θα ξεχάσουμε τα παιχνίδια μυστικών υπηρεσιών στην περιοχή.
Θα τους ξεχάσουμε γιατί το θέμα δεν θα «πουλάει» άλλο στα τηλεπαράθυρα.
Όμως, αυτή δεν είναι πολιτική. Είναι πολιτικαντισμός.
Αυτό που δεν χρειάζεται αυτή την ώρα η Ελλάδα, κι ενώ πυκνώνουν οι φόβοι για το ρόλο της Τουρκίας στο μέλλον, είναι να πέσει η χώρα στα χέρια όσων στήνουν καριέρες παίζοντας καλά το ρόλο του «πατριδέμπορα».
Αλλά κι εκείνων που θυμούνται την πατρίδα και τα δικαιώματά της, ανάλογα με το πότε αυτό είναι προς το συμφέρον τους.
Και φτάνει πια με όσους πιστεύουν ότι έχουν την απόλυτη αλήθεια με την πατρίδα, όλους εκείνους που θέλουν να κρατούν για πάρτη τους, την αγάπη για την Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας οποιονδήποτε άλλον έχει αντίθετη άποψη ή οπτική ως «προδότη» ή εθνικό μειοδότη.
Η Θράκη είναι ελληνικό έδαφος και οι πολίτες της εκεί, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, πρέπει να έχουν ίση αντιμετώπιση.
Αν θέλουν, λοιπόν, τα κόμματα να προσφέρουν πολύτιμη υπηρεσία στην Ελλάδα και στη Θράκη, ας καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για να δουν πώς θα λύσουν τα προβλήματα της περιοχής.
Στο ίδιο τραπέζι, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κι όχι με «σκοτωμούς» στα τηλεπαράθυρα για το ποιος είναι πιο «Ελληνας» και πιο πατριώτης.
