Ήταν 2 Σεπτεμβρίου 1998 όταν η πτήση 111 της Swissair από το αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης για τη Γενεύη της Ελβετίας πέφτει στα ανοικτά της Νέας Σκωτίας του Καναδά, σκοτώνοντας 229 άτομα.
Ανάμεσα στα θύματα και η αδελφή του Αντιπεριφερειάρχη Αχαϊας Χαράλαμπου Μπονάνου, Χρονούλα 42 χρονών τότε».
Ό ίδιος γράφει και συγκινεί:
Συμπληρώνονται σήμερα 24 Χρονια , από την τραγική είδηση της πτώσης του αεροπλάνου της swissair στον ατλαντικό , από την ημέρα που η ζωντανή παρουσία της Χρονουλας , χάθηκε στα παγωμένα νερά του ωκεανού λίγο πιο έξω από το Χαλιφαξ
Σε ολα αυτά τα Χρονια μας ακολουθεί το στίγμα της μεγάλης απώλειας , της μεγάλης απουσίας μιας κυρίας που άφηνε παντού έντονο αποτύπωμα , μεταδίδοντας με το χαμόγελο της ,αισιοδοξία και κέφι για την ζωη
Η δασκαλα του πιάνου , που τα χέρια της στα πλήκτρα σε ταξίδευαν , που υπομονετικά δίδασκε γενιές μαθητών χάθηκε τόσο πρόωρα τόσο άδικα σε μια άτυχη ζωη
Θυμάμαι το μεγάλο σοκ και την πολύ αγάπη που εισπράξαμε όλοι μας , όταν μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα , ότι μέσα στο τραγικό αεροπορικό δυστύχημα ήταν και η Χρονουλα από τους πολίτες της πόλης μας
Ένας καπνός στο πιλοτήριο τρία τέταρτα μετά την απογείωση από την Νέα Υόρκη , όπου είχε πάει να δει την Αργυρω , που σπούδαζε , ένας κυβερνήτης που υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του, μια εταιρεία που δεν είχε ακολουθήσει την επιταγή των αμερικανών πιλότων για αλλαγή του μονωτικού υλικου στα καλώδια του αεροσκάφους , μια συγκυρία λανθασμένων χειρισμών και παραλείψεων για να συμβεί το μοιραίο
Η ακριβότερη πτήση εκείνη την εποχή , με την τραγικότερη κατάληξη , 229 επιβάτες χάθηκαν σε μια πτήση εφιάλτη
Ποτέ δεν έφτασε στην Γενευη , Στερηθήκαμε μια παρουσία που στήριζε την οικογενειακή μας ζωή , που ήταν η έμπνευση για να βλέπουμε τις δυσκολίες της ζωής με αισιοδοξία
Οι παραστάσεις , οι κοινές εμπειριες , οι όμορφες στιγμές μας συνοδεύουν πάντα
Ίσως είναι τα παράθυρα εκείνα του μυαλού που προσπαθούν να θεραπεύσουν την τραυματική εμπειρία που μας σημάδευσε , σαν οικογένεια που έκανε την ζωή μας λιγότερο γλυκιά μια και η απώλεια παραμένει να μας θυμίζει να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, στο δύσκολο προσωρινό ταξίδι της ζωής που αναζητούμε καλούς συνταξιδιώτες
