Η τελευταία ταινία του Πέδρο Αλμοδοβάρ "Παράλληλες Μητέρες", με τη βραβευμένη στο Φεστιβάλ της Βενετίας, Πενέλοπε Κρουζ και το βιογραφικό δράμα "Respect" για την αξέχαστη Αρίθα Φράνκλιν, με μία έξοχη Τζένιφερ Χάντσον, ξεχωρίζουν από τις πέντε συνολικά ταινίες που κάνουν πρεμιέρα απόψε.
Επίσης, οι φίλοι του προκλητικού σινεμά ίσως δοκιμάσουν την τύχη τους στο αμφιλεγόμενο γαλλικό θρίλερ "Titane", που κέρδισε απροσδόκητα τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, το νεανικό κοινό στο animation "Οικογένεια Άνταμς 2" και οι φανατικοί του κινηματογραφικού τρόμου στην αχρείαστη συνέχεια του "Halloween Kills".
Respect. Βιογραφικό μουσικό δράμα, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Λιζλ Τόμι, με τους Τζένιφερ Χάντσον, Φόρεστ Γουίτακερ, Μάρλον Γουέιανς, Όντρα ΜακΝτόναλντ, Μάρκ Μάρον, Άλμπερτ Τζόουνς, Τάιτους Μπέρτζες κ.ά.
Η επιλογή του Χόλιγουντ να παράγει βιογραφίες, αγαπημένων προσώπων, που τραβούν το κοινό, είναι μια κάποια λύση, στο όλο και πιο εμφανές πρόβλημα συγγραφής πρωτότυπων σεναρίων. Αυτή τη φορά, καταπιάνεται με τη θρυλική και αξιαγάπητη Αρίθα Φράνκλιν, τη "Βασίλισσα της σόουλ", δίνοντας την ευκαιρία στην έμπειρη τηλεοπτικά Λιζλ Τόμι να κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με ένα ζηλευτό θέμα, μία προσωπικότητα της μαύρης μουσικής, που οι επιτυχίες της θα μείνουν αθάνατες.
Πίσω, όμως, από τη "Βασίλισσα της σόουλ", τη θαυμάσια ερμηνεύτρια του γκόσπελ, του μπλουζ και της τζαζ, υπήρξαν σκοτεινές πτυχές στη ζωή της, καθώς κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ακόμη ήταν κοριτσόπουλο, γεννώντας το πρώτο της παιδί στα 14, δέχθηκε την ανυπόφορη καταπίεση του κτητικού πατέρα της, ενός βαπτιστή ιερέα, που χώρισε νωρίς με τη μητέρα της και έδωσε όλο το βάρος του στην ανάδειξη της κόρης του στο τραγούδι, αλλά πάντα υπό το αυστηρό βλέμμα του. Η αντίδραση της Αρίθα στην πίεση του πατέρα της, θα τη ρίξει στην αγκαλιά ενός ατζέντη που ήθελε να την εκμεταλλευτεί και συνάμα την κακοποιούσε, ενώ η ίδια κατέφυγε στο ποτό και σε άλλους εθισμούς, για να αποφύγει τους δαίμονες του παρελθόντος, αλλά και τη βία που ζούσε στον γάμο της. Αυτά, πολύ συνοπτικά για τη ζωή της. Κι όμως η Λιζλ Τόμι αποφεύγει να σταθεί και να αναδείξει τα ψυχικά βάσανα της αξεπέραστης τραγουδίστριας, τόσο που κάποιος αμύητος θα διερωτηθεί για ποιον λόγο καταρρέει συναισθηματικά κάποια στιγμή η αξεπέραστη τραγουδίστρια και θα βρεθεί ένα βήμα πριν το πρόωρο τέλος της καριέρας της. Επίσης, απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό η ταραγμένη εποχή των κοινωνικών αγώνων για τα δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, για τα οποία και η Φράνκλιν έδωσε τη δική της μάχη. Μία ολιγόλεπτη αναφορά με αφορμή το θάνατο του Λούθερ Κινγκ και η αλλαγή στο κούρεμά της, μάλλον δεν αρκούν.
Η Λιζλ Τόμι, προτιμά μια ακαδημαϊκή προσέγγιση, στρογγυλεύει τις γωνίες, που δεν ήταν και λίγες, στη ζωή της Φράνκλιν, αλλά και των μαύρων γενικότερα, θέλοντας να τραβήξει ένα ευρύτερο κοινό, που δεν θέλει να στεναχωρηθεί ή να προβληματιστεί ιδιαίτερα για τα όσα έγιναν στις ΗΠΑ τις δεκαετίες του '50 και '60, με αποτέλεσμα να απονευρώσει την ταινία της σε μεγάλο βαθμό και φτιάχνοντας τελικά ένα προϊόν που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και οικογενειακό μουσικό δράμα.
Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετά θετικά στο φιλμ των δυόμισι ωρών. Όπως είναι τα πολλά εξαίσια τραγούδια, η προσεγμένη προσέγγιση της προετοιμασίας τους (αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φάουλ ο τόσο καθαρός, ψηφιακός ήχος, μέσα στο στούντιο εγγραφής κι ενώ η ορχήστρα ψάχνει το σωστό ρυθμό), η ανασύσταση της εποχής, κάποιες καθαρές κουβέντες, για τα ανταλλάγματα που έδωσαν οι μαύροι για κάποια δικαιώματα («δώσαμε την ψυχή μας για μια ψήφο»), αλλά και οι μετρημένες ερμηνείες από το πολυπρόσωπο καστ. Όσον αφορά την Τζένιφερ Χάντσον, αυτό το ταλαντούχο πλάσμα, με την ερμηνευτική δεινότητα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ιδανικότερη για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς και η ίδια η Αρίθα Φράνκλιν την είχε εγκρίνει λίγο πριν πεθάνει.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Η πορεία της Αρίθα Φράνκλιν από την εποχή που ήταν παιδί και τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία του πατέρα της, μέχρι και την κατάκτηση της κορυφής στο διεθνές μουσικό στερέωμα.
Παράλληλες Μητέρες (Madres Paralelas). Δραματική κομεντί, ισπανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Πέδρο Αλμοδόβαρ, με τους Πενέλοπε Κρουζ, Αϊτάνα Σάντεζ-Χιχόν, Ισραέλ Ελεχάλντε, Μιλένα Σμιτ, Ρόσι ντε Πάλμα κ.ά.
Μια ταινία του Αλμοδοβάρ είναι πάντα, πλέον, ένα κινηματογραφικό γεγονός, με τον Ισπανό δημιουργό από τη μια να ωριμάζει, να αποκτά την εμπειρία της ηλικίας του, αλλά και απ' την άλλη να χάνει, ως ένα σημείο, την ορμητικότητα με την οποία τον γνωρίσαμε. Με τις "Παράλληλες Μητέρες", οι οποίες άνοιξαν το 78ο Φεστιβάλ Βενετίας και χάρισαν το βραβείο ερμηνείας στην Πενέλοπε Κρουζ, ο Αλμβοδοβάρ ξαναμπαίνει και εμβαθύνει στη γυναικεία φύση, στην ψυχή των θαρραλέων γυναικών, πέρα από τα κλισέ του συρμού και της υποχρεωτικής συμβατικής αναφοράς στο me too. Ο δημιουργός του "Όλα για τη Μητέρα μου", που μπορεί να έχει χαρακτηριστεί και ο Ισπανός Τζορτζ Κιούκορ, αλλά έχει χαράξει το δικό του κινηματογραφικό δρόμο με τον ξεχωριστό τρόπο σκηνοθετικής γραφής, εδώ αφηγείται μια ιστορία, παραμερίζοντας τις εμμονές του, το φαντεζί και τις σαρκαστικές Άρλεκιν πινελιές του.
Οι δυο βασικές του ηρωίδες είναι μια γυναίκα ώριμης ηλικίας φωτογράφος (Κρουζ) και μια νέα κοπέλα (Μιλένα Σμιτ), θύμα βιασμού, που γεννούν παράλληλα και με κοινό σημείο ότι η εγκυμοσύνη δεν ήταν σχεδιασμένη.
Χωρίς υπερβολές και με μία ιδιαιτέρως προσεκτική αποκάλυψη της πλοκής, ο Αλμοδοβάρ φωτίζει το θαύμα της μητρότητας, ενώ ταυτόχρονα ξεθάβει το παρελθόν, την ιστορία μιας χώρας που η πληγή τού εμφύλιου βαραίνει τους ανθρώπους. Άλλωστε, πέρα από την άνεσή του να παίζει με το μελόδραμα, να δίνει σταγόνες δροσιάς με το ιδιότυπο χιούμορ του, να ανεβάζει στροφές στο δράμα του, ο πυρήνας της σκέψης του παραμένει η μνήμη, όπως αποτυπώνεται και στην τελική συνταρακτική σκηνή.
Ένα μικρό κομψοτέχνημα, παρά τις όποιες αδυναμίες του, που θα εντοπίσουν πιο εύκολα όσοι δεν ανήκουν στους ένθερμους φίλους τού σινεμά τού Αλμοδοβάρ, τον οποίο, για μία ακόμη φορά, βοήθησαν οι στενοί συνεργάτες του, ο αδελφό του Ογκουστίν στην παραγωγή, ο Χοσέ Λουίς Αλκάνε στη φωτογραφία και ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, στη μουσική, αλλά και το θαυμαστό καστ, του οποίου ηγείται η αγαπημένη του Πενέλοπε Κρουζ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Δύο ετοιμόγεννες γυναίκες συμπίπτουν στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου. Και οι δύο δεν είχαν προγραμματίσει τις εγκυμοσύνες τους, και οι δύο είναι εκεί χωρίς τους πατεράδες των μωρών τους. Η μεγαλύτερη από τις δύο , Τζάνις, δε μετανιώνει για την επιλογή της να γίνει μητέρα, αντίθετα είναι πανευτυχής. Η Άννα, από την άλλη, είναι έφηβη - και έντρομη και μετανιωμένη για αυτό που συμβαίνει. Η Τζάνις προσπαθεί να την ενθαρρύνει, όσο και οι δυο τους διασχίζουν τους διαδρόμους του νοσοκομείου. Τα λίγα λόγια που θα ανταλλάξουν στις ώρες αυτές θα δημιουργήσουν έναν πολύ στενό δεσμό ανάμεσα στις δυο τους, δεσμός ο οποίος αναπτύσσεται και περιπλέκεται, αλλάζοντας τις ζωές τους για πάντα.
Titane. Θρίλερ, γαλλικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Ζουλιά Ντικουρνό, με τους Βενσάν Λιντόν, Αγκάτ Ρουσέλ, Γκαράνς Μαριγιέ, Ντομινίκ Φροτ, Μπερτράν Μπονελό, Ναταλί Μπουαγέ κ.ά.
Ένα θρίλερ που φλερτάρει με τον τρόμο, αλλά παντρεύεται την εκτός ορίων βία, το διεστραμμένο σεξ, την υπερβολή, την ακρότητα, που φωνάζει ότι έχουμε να κάνουμε με την πρόκληση για την πρόκληση, είναι τούτο δω το δεύτερο φιλμ της Ζουλιά Ντικουρνό, που είχαμε γνωρίσει πριν πέντε χρόνια με το αξιοπρόσεκτο θρίλερ "Ωμότητες". Ένα φιλμ που επιλέχθηκε από το 74ο Φεστιβάλ των Καννών για τον Χρυσό Φοίνικα, περισσότερο για την προβοκατόρικη ύφανσή του, την πεποίθηση ότι θα ταράξει τα νερά, θα δημιουργήσει συγκρούσεις, θα διχάσει- θα έχει φανατικούς υποστηρικτές και ας έχει περισσότερους που θα το κατατάξουν στα κινηματογραφικά σκουπίδια.
Το εξωφρενικό θέμα της, εστιάζει πάνω σε ένα άγριο κορίτσι, σεξουαλικά διφορούμενο, δολοφόνο, που κουβαλά μονίμως στο κεφάλι της μια μεταλλική πλάκα από τιτάνιο, έπειτα από ένα τροχαίο ατύχημα. Μια κοπέλα που μένει έγκυος κι ενώ η αστυνομία αρχίζει να την υποπτεύεται για μια σειρά από φόνους, εκείνη υιοθετεί την ταυτότητα ενός εξαφανισμένου από χρόνια αγοριού και βρίσκει την κατανόηση στον πατέρα του, ενός μεσήλικα πυροσβέστη εθισμένο στα αναβολικά.
Και μπορεί η ταινία να έχει επηρεαστεί από το "Crash" του Κρόνεμπεργκ και να σου δίνει την εντύπωση ότι έχει συλλέξει ιδέες από μια σειρά από γνωστές ταινίες του είδους, να διαθέτει ορισμένα εμπνευσμένα πλάνα, να αποδεικνύει ότι θαυμάζει το σοκαριστικό, το προβοκατόρικο σινεμά, αλλά δείχνει τις σοβαρές ελλείψεις όταν πρέπει να μπει στην ουσία, να βάλλεται από τη γενικευμένη ευρωπαϊκή θολούρα, πολύ μακριά από το ένδοξο παρελθόν των Ευρωπαίων δημιουργών.
Με τρεις λέξεις: άνθρακας ο θησαυρός των Καννών. Και με την πρωταγωνίστρια να πασχίζει, να σκοτώνει, να βιάζει, να κάνει σεξ με μια Κάντιλακ, να επιζητά μια αγκαλιά, αλλά τελικά να μένει ως ένα ακόμη κινηματογραφικό τέρας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Μια ατίθαση νεαρή γυναίκα, με ταλέντο στο χορό και στις κατά συρροή δολοφονίες, η οποία εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος και μιας εκπληκτικά παράδοξης αφορμής σμίγει με ένα συμπλεγματικό μεσήλικα πυροσβέστη, που αναζητά για δέκα χρόνια το εξαφανισμένο γιο του....
Η Οικογένεια Άνταμς 2 (The Addams Family 2). Ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Γκρεγκ Τίρμαν και Κόνραντ Βέρνον.
Διασκεδαστικό αν και λιγότερο σκοτεινό και τρομαχτικό animation της εκκεντρικής οικογένειας, που επιστρέφει με νέες περιπέτειες, απευθυνόμενο περισσότερο στην παιδική ηλικία, και ως εκ τούτου θα προβάλλεται μεταγλωττισμένο στα ελληνικά.
Αυτή τη φορά η θανατηφόρος οικογένεια δεν θα περιοριστεί σε έναν γοτθικό πύργο, αλλά θα ξεκινήσει ένα ταξίδι σε γνωστά μέρη της Αμερικής με ένα στοιχειωμένο τροχόσπιτο.
Ωστόσο, ορισμένες ξεκαρδιστικές στιγμές, οι ατάκες και η φροντισμένη παραγωγή δεν είναι πάντα ταιριαστές με το παιδικό κοινό, το οποίο απ' τη μία παίρνει ένα μάθημα εξοικείωσης με τα τερατουργήματα και απ' την άλλη το πιθανότερο αδυνατεί να κατανοήσει πού ξεκινά η πλάκα και πού τελειώνει το φανταστικό σύμπαν της οικογένειας Άνταμς.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Η πιο τρομαχτική και τρελή οικογένεια του κόσμου επιστρέφει και αυτή τη φορά φεύγει για ένα ταξίδι διακοπών με ένα στοιχειωμένο τροχόσπιτο. Τα απίθανα μέλη της οικογένειας Άνταμς θα επισκεφτούν πολλά μέρη της Αμερικής. Φυσικά θα κάνουν παντού την παρουσία τους αισθητή και θα αφήσουν σε κάθε στάση το ξεχωριστό τους αποτύπωμα. Στη διαδρομή θα συναντήσουν και άλλα μέλη της οικογένειας, ενώ θα κάνουν το λάθος να αφήσουν την έπαυλή τους στην επίβλεψη της γιαγιάς.
Halloween Kills. Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, με τους Τζέιμι Λι Κέρτις, Τζούντι Γκριρ, Άντι Μάτιτσακ, Άντονι Μάικλ Χολ, Κάιλ Ρίτσαρντς κ.ά.
Αυτή η συνέχεια του πολύχρονου φραντσάιζ τρόμου, που φτάνει στη δωδέκατη συνέχειά του και τη δεύτερη απ' την αναγέννησή του πριν τρία χρόνια, μάλλον είναι και το χειρότερο, καθώς ακόμη και η καλοδεχούμενη πλάκα αίματος και φόβου έχει εξαντληθεί. Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, έχοντας μπροστά του ένα σενάριο που μοιάζει να γράφτηκε σε ένα βραδάκι ανάμεσα σε πίτσες, μπύρες και άλλες ουσίες, φτιάχνει έναν αχταρμά, ξεκινώντας από το παρελθόν τού αποτρόπαιου και πλέον απέθαντου δολοφόνου Μάικλ Μάγιερς για να φτάσει στη βασική ιστορία του. Ουσιαστικά ένα διαγωνισμό τού θεατή να βρει τον επόμενο τρόπο φονικού (ακόμη κι εδώ έχουν εξαντληθεί οι επιλογές) και το γέλιο που προκαλούν οι ερμηνείες των άτυχων που παριστάνουν τους ηθοποιούς. Και για να μην την πατήσουν οι λάτρεις της Τζέιμι Λι Κέρτις, η συμπαθέστατη ηθοποιός εμφανίζεται κάπου στα μισά της ταινίας και ο ρόλος της είναι σχεδόν διακοσμητικός, αφού την αντιμετώπιση του Μάικλ Μάγιερς έχει αναλάβει η κόρη της και μια παρέα, επιεικώς, ανόητων, που πραγματικά θα ήταν ξεκαρδιστικοί αν η ταινία κρατούσε δέκα λεπτά.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Η νύχτα του Halloween επιστρέφει. Λίγο μετά αφότου η Λόρι η κόρη της και η εγγονή της άφησαν το κρυμμένο τέρας Μάικλ Μάγιερς εγκλωβισμένο να καίγεται στο υπόγειο του σπιτιού κι ενώ η Λόρι βρίσκεται στην εντατική βαριά τραυματισμένη, ο τρόμος επιστρέφει. Ο ισόβιος βασανιστής της, καταφέρνει να απελευθερωθεί και ξεκινά ένα ακόμη τελετουργικό αίματος, με δεκάδες θύματα...
