Μια φορά κι έναν καιρό, δηλαδή ούτε μια δεκαετία πριν, το 2012, δύο νησιά μας, η Ζάκυνθος και η Χίος, επλήγησαν βαριά από τη μοίρα, που στέρησε την όραση σε ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό κατοίκων.
Ουδείς πείστηκε από την παραϊατρική-παραφιλολογική εξήγηση που έδωσαν ορισμένοι, ότι δηλαδή η μαζική τυφλότητα στη Χίο ήταν μοιραία παρενέργεια της τυφλότητας του Ομήρου, που δίδαξε στο νησί, στη δε Ζάκυνθο παρακολούθημα της τυφλότητας του λαϊκού ραψωδού Νικολάου Κοκονδρή, που είχε γοητεύσει τον Διονύσιο Σολωμό, αυτήκοο μάρτυρα της αυτοσχεδιαστικής τέχνης του.
Ευτυχώς, προσεχτικότερες εξετάσεις τον Σεπτέμβριο του 2012 έδειξαν ότι καμιά κατάρα δεν είχε πλήξει τα δύο νησιά, εκτός βέβαια από την κατάρα της συμφεροντολόγας κουτοπονηριάς, πανελλαδικά γνωστής. Δεν είναι δυνατόν άλλωστε ν’ αφήσουμε τα ευρωπαϊκά πρωτεία της «χαμηλής» διαφθοράς σε τίποτε Ιταλούς ή Γερμανούς. Ο επανέλεγχος, λοιπόν, είχε πιστοποιήσει ότι στη Ζάκυνθο το 82,35% των 388 επιδοματούχων τυφλότητας που επανακρίθηκαν είχε γερακίσια όραση. Το αντίστοιχο της πλαστότητας στη Χίο ήταν αρκετά χαμηλότερο: 57,45%. Δεν έγινε ποτέ γνωστό, πάντως, πόσοι στους εκατό κατάφεραν να αποσπάσουν προνοιακό επίδομα εξαγοράζοντας κάποιον στις δημόσιες υπηρεσίες και πόσοι το χρωστούσαν στις καλές τους γνωριμίες και σε πολιτικό που φρόντισε δι’ υπόθεσίν τους.
Το νέο κατόρθωμα της αντικοινωνικής κουτοπονηριάς επιτεύχθηκε στο Κέντρο Υγείας του Παλαμά Καρδίτσας, όπου τον Αύγουστο χορηγήθηκαν τουλάχιστον 47 πιστοποιητικά εμβολιασμού σε ανθρώπους που δεν πάτησαν καν το πόδι τους εκεί. Οι πιθανότητες να κάτσει η μπίλια σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό είναι ιδιαίτερα υψηλές, δεδομένου ότι στο Κέντρο αυτό έχουν γίνει 40.000 εμβολιασμοί, όταν οι κάτοικοι της κοινότητας είναι 6.000. Εμβολιαστικός τουρισμός;
Αν η ταρίφα για έκδοση ψευδούς ράπιντ τεστ ή μοριακού τεστ είναι 100-200 ευρώ, όπως γνωστοποίησε η ηγεσία του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, βάσει των καταγγελιών που έχει συλλέξει, πόσο κοστίζει άραγε ένα πλαστό πιστοποιητικό νόσησης ή εμβολιασμού; Πεντακόσια ευρώ; Χίλια; Οχι βέβαια. Το κοινωνικό κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο, αφού οι τάχα ακίνδυνοι συμπολίτες μας μπορεί να αποβούν υπερμεταδότες, αν τυγχάνουν ασυμπτωματικοί. Και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα εάν οι χορηγοί πλαστών πιστοποιητικών δρουν από ιδεολογία και όχι για την τσέπη τους. Οι οικονομισάκηδες έχουν ένα όριο επειδή φοβούνται την απόλυση, ενώ η τυφλότητα του φανατισμού είναι αγιάτρευτη, καθότι «επαναστατική».
