Η ντροπή είναι ένα υπέροχο εργαλείο για την εξέλιξη της προσωπικότητας, ένα μίζερο συναίσθημα που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τα λάθη ώστε να μην ξανακάνεις τα ίδια και να βελτιωθείς.
Ντροπή υπάρχει για να προστατευόμαστε και να γλιτώνουμε από το κακό. Εξάλλου πολλά από τα επικοινωνιακά τρικ που έχουν επιστρατευθεί στη τεράστια προσπάθεια παγκοσμίως ώστε να πεισθούν οι αρνητές έχουν ακριβώς αυτή τη βάση : «ντροπιάζουν» αυτόν που εξακολουθεί αρνείται, οι ειδικοί ωστόσο, δεν εμφανίζονται πλέον τόσο σίγουροι πως η ντροπή αρκεί .
Οι πρώτες έρευνες που διεξήχθησαν σχετικά με την κατηγόρια των «light» αρνητών που τελικά μεταπείθονται, έδειξαν πως στις πρώτες θέσεις λόγων για να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα είναι τα προνόμια, η απελευθέρωση στη μετακίνηση, η δυνατότητα επίσκεψης σε συγγενείς και φίλους, το παράδειγμα ενός συγγενούς ή φίλου που εμβολιάστηκε και στην κορυφή της λίστας: τα ρεπορτάζ στις ειδήσεις!
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι διάνοια για να καταλάβει πως εφόσον η τηλεοπτική ενημέρωση επηρεάζει τους αρνητές θετικά, ειδήσεις που «δυσφημίζουν» τα εμβόλια ή ενθαρρύνουν την αντίληψη των αρνητών πως τα εμβόλια είναι επικίνδυνα, συντηρούν το κλίμα αμφιβολίας.
Επειδή όμως δεν μπορούμε και δεν θέλουμε, να εξαφανίσουμε όλες τηλεοράσεις στον πλανήτη, οι ειδικοί προτείνουν αποτελεσματικές μεθόδους .Για παράδειγμα : Το κλειδί είναι να μην κρίνουμε.
Αν προσπαθήσεις να μεταπείσεις έναν αρνητή καλό είναι να σκεφτείς πού ακριβώς οφείλεται η αρνητική του τοποθέτηση. Είναι χαμένος χρόνος να αποκαλέσουμε κάποιον «βλάκα» ή «άσχετο» η «αγράμματο». Τον αρνητή πρέπει, με ειρηνική συζήτηση να τον συναντήσουμε στο δικό του επίπεδο ή κάπου κοντά στα δικά του πιστεύω.
Δεν αρχίζουμε debate με έναν αρνητή γιατί έτσι αποκλείεται να συνεργαστεί. Έχει δικά του επιχειρήματα που έτσι κι αλλιώς δεν είναι επιστημονικά. Οι αρνητές είναι συχνά άνθρωποι που δεν έχουν εκπαιδευτεί ώστε να αντιλαμβάνονται πως η επιστήμη δουλεύει και η εκλογίκευση των καταστάσεων δεν είναι το φόρτε τους. Άλλοι στηρίζουν την άρνηση τους στην συγκρουσιακή τους φύση, θέλουν να αισθάνονται: αντάρτες, αντισυστημικό, ξεχωριστοί από τους υπόλοιπους, ακόμη και αν κατά βάθος, υποψιάζονται πως κάνουν λάθος .
Η αγάπη φαίνεται πως πιάνει τόπο. Το ενδιαφέρον, αφοπλίζει καλύτερα από ένα τρικούβερτο καυγά γεμάτο έχθρα. Η αγάπη για τα παιδιά, η ελπίδα καλύτερης ζωής, στηρίζουν ουσιαστικά μια χαλαρή κουβέντα υπερ των εμβολίων!
Το πρώτο βήμα είναι μια «ανοιχτή» ερώτηση όπως : «Πως και δεν έχεις εμβολιαστεί;» Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να ακούσεις, τι έχει να πει ο αρνητής. Η τέχνη του να αλλάζεις τη γνώμη των άλλων, απαιτεί υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και μεγάλα αποθέματα λογικής και υπομονής καθώς το ζητούμενο είναι να μην φανεί ταπεινωτική η αντιμετώπιση που του επιφυλάσσεις.
Δεν έχει νόημα να παραπέμψεις έναν καχύποπτο στις επιταγές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, εφόσον δεν τον εμπιστεύεται. Μπορεί να έχει δικιές του πηγές μέσω των οποίων έχει διαμορφώσει τις περίεργες απόψεις του, ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι πως ευκολότερα ίσως εμπιστεύεται τον παθολόγο του χωριού ή τον φαρμακοποιό της γειτονιάς από επίσημους παγκόσμιους φορείς !
Ο αρνητής έχει άλλο σύστημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας και προτιμά τις πηγές που βρίσκονται κοντά του-αυτό μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα αν ο φαρμακοποιός του έχει όρεξη να τον μεταπείσει .
Τα καλά παραδείγματα από το άμεσο περιβάλλον, βοηθούν ώστε να πειστεί αλλά και για να καταλάβει πως οι υπόλοιποι προχωρούν κι αυτός θα μείνει πίσω.
Οι ανοιχτές ερωτήσεις και πάλι είναι χρήσιμες εφόσον προκειται για το είδος των ερωτήσεων που δεν ικανοποιούνται μονολεκτικά όπως : «Εξήγησε μου τις θέσεις σου για τα εμβόλια;»
Εδώ θα πεταχτούν τα αναμενόμενα μαργαριτάρια, αν βέβαια προκειται για γνήσιο βιρτουόζο της θεωρίας πως για «όλα» εξυφαίνονται πλεκτάνες και σκοτεινά συμφέροντα!
Ο συνωμοσιολόγος και ο «πλεκτανολόγος» έχουν διαμορφώσει τις απόψεις τους από την αρχή λάθος καθώς μπορεί καθημερινά να γκουγκλάρουν :«θα μας βάλουν τσιπάκια» κτλ.
Η τεχνική της αναγγελίας είναι ένα «κόλπο» που Αμερικάνοι παιδίατροι επιστρατεύουν όταν προτιμούν να αναγγείλουν στους γονείς: «έφτασε η ημερομηνία για το εμβόλιο του παιδιού σας», από το να ανοίξουν μια ανώφελη συζήτηση με υπερβολικούς προβληματισμούς .Το ίδιο τρικ ίσως πιάνει και στους εμβολιασμούς των ενηλίκων εναντίον της πανδημίας καθώς η τεχνική της αναγγελίας, πείθει χωρίς πολλές λέξεις πως το γεγονός είναι απλό και δεδομένο.
Αν τίποτα όμως δεν φαίνεται να δουλεύει, θα χρειαστεί απλώς κι άλλη υπομονή. Οι αρνητές απολαμβάνουν όπως όλοι οι αντιρρησίες την προσοχή.
Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να μην μπει αυτός που πασχίζει να πείσει, στη συζήτηση υπερ των εμβολίων με υπερβολικές προσδοκίες. Το να ανοίξει μια κουβέντα δεν είναι ασήμαντο και μπορεί να αποτελέσει έναυσμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχουν αποχρώσεις αρνητών: εκείνοι που δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιώδεις αλλά θα εμβολιαστούν ( το ζήτημα είναι να μην αργήσουν), οι σχετικά διστακτικοί που μπορεί να αλλάξουν γνώμη όταν δουν τι συμβαίνει γύρω τους αλλά και οι σκληροπυρηνικοί αρνητές που δυστυχώς δεν θα πεισθούν μέχρι να είναι πολύ αργά …Λυπηρό κι όμως αληθινό!
