Μ. Ξενογιαννακοπούλου: Το ν/σ Χατζηδάκη έχει πλήθος διατάξεων που παραβιάζουν το Σύνταγμα

 

Στην Βουλή τοποθετήθηκε η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και Τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, σχετικά με το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, όπου ξεκίνησε σήμερα η συζήτηση στην Ολομέλεια. «Αντισυνταγματικό» χαρακτήρισε για άλλη μια φορά  το ν/σ η Μ. Ξενογιαννακοπούλου από βήματος Βουλής. 

Αναλυτικά η τοποθέτηση:

«Το νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη είναι αντεργατικό, αυταρχικό, αντιδημοκρατικό και κατάφωρα αντισυνταγματικό. Υπάρχει πλήθος διατάξεων -έχουμε υποβάλει το υπόμνημά μας με την ένσταση αντισυνταγματικότητας- που παραβιάζουν το Σύνταγμα. Γιατί το Σύνταγμα με το άρθρο 22 προβλέπει ρητά ότι η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος. Με το ίδιο άρθρο στην παράγραφο 2 προβλέπεται ότι με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας μετά από ελεύθερες διαπραγματεύσεις. Η συνδικαλιστική ελευθερία και το δικαίωμα στην απεργία είναι θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων που προστατεύονται με το άρθρο 23 παράγραφος 1 του Συντάγματος.

Τι παραβιάζει και ποιες διατάξεις αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο;

1. Με το άρθρο 58 θεσπίζεται η ατομική σύμβαση εργασίας και με αυτόν τον τρόπο αποκλείονται και υπονομεύονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Επίσης, με το άρθρο 68 εισάγεται αρνητικό τεκμήριο όσον αφορά τους εργαζόμενους στις πλατφόρμες σε σχέση με τη μισθωτή εργασία. Είναι ρυθμίσεις που παραβιάζουν τόσο την αρχή της ουσιαστικής διαπραγματευτικής ισότητας του άρθρου 4 παράγραφος 1 του Συντάγματος όσο και το άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος που προστατεύει την ελευθερία των συμβάσεων, γιατί φυσικά δεν υπάρχει ισοτιμία στη διαπραγμάτευση με ατομική σύμβαση του εργαζομένου απέναντι στην εργοδοσία. Με όλες αυτές τις ρυθμίσεις αποκλείεται η συλλογική σύμβαση εργασίας. Παραβιάζεται, λοιπόν, κατάφωρα το άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος που αναφέρεται ακριβώς στην κατοχύρωση της συλλογικής αυτονομίας.

2. Το άρθρο 66, με τίτλο προστασία από τις απολύσεις, ουσιαστικά καταργεί το δίκαιο της καταγγελίας. Περιορίζονται όλες εκείνες οι διατάξεις οι οποίες προστάτευαν τον εργαζόμενο από καταχρηστικές και παράνομες απολύσεις.

Δηλαδή, εφόσον θα δικαιωνόταν από το δικαστήριο, θα μπορούσε να επαναπροσληφθεί και να λάβει και μισθούς υπερημερίας. Εδώ έχουμε σαφή παραβίαση των άρθρων 26 και 20 του Συντάγματος όσον αφορά την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών, γιατί εδώ ο νομοθέτης έρχεται να παρέμβει στη δικανική κρίση, καθώς και του δικαιώματος της έννομης προστασίας.

Με το ίδιο αυτό άρθρο για την απελευθέρωση των απολύσεων προβλέπεται ότι σε αγωγή που περιέχει αίτημα για πρόσθετη αποζημίωση δεν μπορεί να σωρεύεται αίτημα για την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας και την επέλευση των εννόμων συνεπειών της ακυρότητας, εάν τα δύο αιτήματα στηρίζονται στην ίδια ιστορική και νομική βάση. Είναι ένα σημείο, που η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής επισημαίνει, δηλαδή ότι η απαγόρευση σώρευσης επικουρικών αιτημάτων, τα οποία δεν είναι αντιφατικά, εκ των οποίων το κύριο αφορά την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, δεν συμβιβάζεται με το δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας ως προς το κύριο αίτημα. Άρα, έχουμε παραβίαση του άρθρου 20 του Συντάγματος.

3. Όσον αφορά στα άρθρα 82 και 83 και την υποχρεωτική εγγραφή των σωματείων των εργαζομένων στο περίφημο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Εδώ θίγεται ο πυρήνας των δικαιωμάτων που προστατεύει το Σύνταγμα στο άρθρο 22 παράγραφος 2 και στο άρθρο 23 παράγραφοι 1 και 2.

Πρόκειται για ωμή επέμβαση του κράτους στη διαδικασία ίδρυσης συνδικαλιστικής οργάνωσης και στη θέσπιση των προϋποθέσεων για την άσκηση της συνδικαλιστικής δράσης, που θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

4. Άρθρα 86 και 87, με τα οποία θεσπίζεται ως υποχρεωτική υποχρέωση των σωματείων η ηλεκτρονική εξ αποστάσεως ψηφοφορία. Το καταστατικό των σωματείων αφορά έκφραση της αυτονομίας τους, η οποία διασφαλίζεται τόσο από το γενικό δικαίωμα του Συντάγματος, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, που είναι το άρθρο 12, όσο και από τη συνδικαλιστική ελευθερία, άρθρο 23 παράγραφος 1. Η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής αναφέρει ότι δεν υπάρχουν εχέγγυα ως προς τη μυστικότητα της ψηφοφορίας και τη δυνατότητα της εργοδοσίας να παρεμβαίνει και να ασκεί πιέσεις, καθώς και τους κινδύνους για τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων.

Στον πυρήνα της συνδικαλιστικής ελευθερίας ανήκει η εσωτερική αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και το δικαίωμα στο αυτοδιοίκητο, που εδώ παραβιάζεται. Στον πυρήνα, επίσης, της συνδικαλιστικής ελευθερίας ανήκει ο ελεύθερος σχηματισμός συλλογικής βούλησης των μελών μιας γενικής συνέλευσης μέσα από τη φυσική παρουσία και τη ζωντανή διαβούλευση, όπως γίνεται και στη Βουλή, που και εδώ παραβιάζεται. Επίσης, ιδρύεται ξεχωριστός λόγος, πέραν όλων των άλλων, για να κηρυχθεί παράνομη μία απεργία.

5. Άρθρο 88 παράγραφος 10. Με αυτό το άρθρο καταλύεται η προστασία των συνδικαλιστών από την απόλυση και καταργείται η σχετική επιτροπή προστασίας. Έχουμε παραβίαση του άρθρου 23 του Συντάγματος για την προάσπιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας.

6. Η πλέον κατάφωρη παραβίαση απ’ όλες: Άρθρα 91, 93, 94 και 95, που καθιστούν το δικαίωμα της απεργίας κενό γράμμα.

Πρόκειται για παραβίαση του σκληρού πυρήνα των δικαιωμάτων του Συντάγματος, του άρθρου 23 παράγραφος 2, που προστατεύει το δικαίωμα της απεργίας. Και εδώ παραβιάζεται με πάρα πολλούς τρόπους, από διαδικαστικούς λόγους για να κηρυχθεί παράνομη μια απεργία, από την προστασία της απεργοσπασίας, όταν το Σύνταγμα θέτει τεκμήριο υπέρ της απεργίας και όχι υπέρ της απεργοσπασίας, όταν προβλέπεται η «ψυχολογική βία», μία έννοια γενική και αόριστη, η οποία στην ουσία έρχεται να φιμώσει και να προκαλέσει διώξεις εναντίον των συνδικαλιστών, με τη καθιέρωση της εξοντωτικής αστικής ευθύνης αποζημίωσης για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα μέλη της διοίκησης. Αναστολή του δικαιώματος της απεργίας, αν υπάρχει διαπραγμάτευση σε εξέλιξη, αλλά η έννοια του συνταγματικού δικαιώματος είναι ότι η απεργία είναι μοχλός πίεσης στις διαπραγματεύσεις. Ταυτόχρονα, έχουμε και για πρώτη φορά προληπτική απαγόρευση απεργίας, καθώς απαγορεύεται στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια σωματεία να κηρύξουν απεργία για ίδιους λόγους ή παρεμφερείς απεργίας πρωτοβάθμιου σωματείου, που κηρύχθηκε παράνομη.

Αναφέρω τι λέει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων: «Τα άρθρα 91, 93 και 95 θέτουν ακόμα περισσότερα βάρη και νομοθετικούς περιορισμούς στο συνταγματικό δικαίωμα στην απεργία, το οποίο πλέον καθίσταται κενό περιεχομένου, αφού με τους ήδη υπάρχοντες περιορισμούς το 90% των απεργιών δεν πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις του νόμου.»

7. Τα άρθρα 96, 98 και 99 παραβιάζουν το άρθρο 22 παράγραφος 2 της συλλογικής αυτονομίας. Με τη νέα ρύθμιση οδηγούνται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου μια σειρά από ζητήματα τα οποία μπορεί να εγερθούν από την πλευρά και των εργαζομένων και των εργοδοτών και μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης παγώνουν οι διαπραγματεύσεις και αναστέλλεται η κατάρτιση συλλογικής σύμβασης εργασίας. Άρα, αποτελεί παραβίαση του άρθρου 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος για τη συλλογική αυτονομία.

Επίσης, με το ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι αν δεν έχουν κωδικοποιηθεί οι όροι προηγούμενης συλλογικής σύμβασης, δεν εφαρμόζονται. Αυτή είναι, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, πλήρης παραβίαση της συλλογικής αυτονομίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

8. Τα άρθρα από το 122 μέχρι το 125 που αφορούν τη μετατροπή του ΣΕΠΕ, την κατάργηση του στην ουσία και μετατροπή του σε ανεξάρτητη αρχή. Σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος, το κράτος έχει την άμεση ευθύνη για την προστασία του δικαιώματος στην εργασία. Εκεί που το Σύνταγμα αναγνωρίζει στο κράτος την ευθύνη, προκειμένου να προστατεύσει ένα συνταγματικό δικαίωμα, δεν μπορεί να μεταφέρει αυτή την αρμοδιότητα, στην ουσία να παραιτηθεί από αυτή την ευθύνη, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη συνταγματική διαδικασία.


Δηλαδή, όπως έγινε για την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Θυμίζω ότι αποφασίστηκε στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, προκειμένου το κράτος να απεκδυθεί αυτής της υποχρέωσης που είχε να προστατεύει το δικαίωμα προσωπικών δεδομένων.

Επειδή, λοιπόν και η εργασία, σύμφωνα με το Σύνταγμα και το άρθρο 22 είναι υποχρέωση του κράτους, είναι συνταγματικό δικαίωμα που προστατεύεται, δεν μπορεί με απλή νομοθετική διάταξη της Βουλής να ιδρυθεί μία τέτοιου τύπου Ανεξάρτητη Αρχή.

Πέραν αυτού, σε αυτό συνηγορούν και οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, δηλαδή το άρθρο 4 παράγραφος 1 της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 81, που λέει με σαφήνεια ότι πρέπει το ΣΕΠΕ να βρίσκεται υπό την εποπτεία και τον έλεγχο κεντρικής κρατικής Αρχής.

Θα ήθελα να θυμίσω για την ιστορία ότι όταν ιδρύθηκαν στη χώρα μας οι αιρετές νομαρχίες τη δεκαετία του ’90, είχε γίνει η μεταφορά αρμοδιότητας τότε των επιθεωρήσεων εργασίας σε νομαρχιακό επίπεδο. Υπήρξε προσφυγή στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, ο οποίος δικαίωσε τότε τη ΓΣΕΕ και ακολούθησε νομοθετική ρύθμιση με την οποία επέστρεψαν στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε ότι είναι αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο, ζητούμε να γίνει δεκτή η ένσταση αντισυνταγματικότητας και συνολικά να καταψηφιστεί». 

https://left.gr/

Διαβάστε επίσης