Γεννήθηκε στο Αίγιο από εύπορη οικογένεια και με την περιουσία που κληρονόμησε έζησε άνετα όλη σχεδόν την ζωή του εκτός από τα τελευταία χρόνια, όταν τα χρήματα σώθηκαν.
Δεν είχε Ακαδημαϊκή μόρφωση αλλά πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό όπως ήταν, διάβασε πολύ, ερεύνησε ακόμα περισσότερο συναναστράφηκε με την διανόηση της εποχής του και απέκτησε μια δική του εσωτερική καλλιέργεια. Ξεκίνησε σαν χρονογράφος και συνέχισε με διηγήματα, κριτικές, ιστορικά κείμενα [όπως το βιβλίο ''Πορτραίτα Ηρώων'' με βιογραφίες πρωταγωνιστών του 1821], άρθρα πολιτικά, αλλά και ποιήματα.
Παράλληλα έδωσε εκατοντάδες διαλέξεις, με λογοτεχνικό και ιστορικό περιεχόμενο, καλεσμένος από Δήμους και συλλόγους από όλη την Ελλάδα.Ένα διάστημα εξέδωσε και ημερησία απογευματινή εφημερίδα στην Πάτρα με τίτλο ''Η ΕΘΝΙΚΗ'', ενώ ήταν και ο πρώτος διευθυντής της Βιβλιοθήκης Αιγίου. Εκείνο όμως το έργο που τον καθιέρωσε και άφησε το όνομα του στην αιωνιότητα ήταν Η ''Ιστορία της πόλεως Αιγίου'', ένα μνημειώδες έργο, σε ρέουσα καθαρεύουσα μια και γνώριζε καλά την κλασσική ιστορική γραμματεία. Είναι ένα πνευματικό έργο, δώρο στην πόλη του που αν δεν το είχε γράψει, θα αγνοούσαμε την μεγάλη ιστορία της που απλώνεται σε βάθος 4.000 χρόνων...
Αυτό το βιβλίο μας έκανε όλους να αγαπήσουμε αυτή την πόλη , τις ρίζες μας, την ιστορική διαδρομή μας. Μας έκανε επίσης να συνειδητοποιήσουμε την μεγάλη ευθύνη για αυτά που παραλάβαμε και έπρεπε να παραδώσουμε στους επόμενους. Μέχρι την δική μου την γενιά τουλάχιστον έτσι νοιώσαμε με τον Σταυρόπουλο , από εδώ και πέρα δεν το βλέπω, αν και πάντα θα υπάρχουν τέτοια ανήσυχα και περίεργα πνεύματα, μακάρι.Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην ιστορία του Σταυρόπουλο, του [χωρίς υπερβολή...] ΑιγιώτηΠαπαρηγόπουλου....Για να ανατρέξεις στο ιστορικό παρελθόν του Αιγίου από την ιστορία του Σταυρόπουλου θα ξεκινήσεις. Και άντε να προσθέσειςκάτιαπό τους νεώτερους... Το βιβλίο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών παρ' όλο που το καταστατικό της δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο με μια δωρεά 25.000 δραχμών που έκανε ο φτωχός τότε Δήμος Αιγίου, για να θεσμοθετήσει χρηματικό βραβείο το οποίο παρέλαβε ο Αρίστος στην κατάμεστηαίθουσα της Ακαδημίας,παρουσία των βασιλέων και όλης της πνευματικής ελίτ της πρωτεύουσας. Για να ολοκληρώσει την συγγραφή της ιστορίαςσυνομίλησε, με εκατοντάδεςαπογόνουςμεγάλωντοπικώνπροσωπικοτήτων, ξεσκόνισεόλες τις υπάρχουσεςπηγές και γύρισεπόρτα - πόρταόσεςοικογένειεςκρόταγαναρχεία και ντοκουμέντα.
Η Μποέμικη ζωή όμως του Αρίστου, χαρακτηριστικό πολλών πνευματικών ανθρώπων, έφερε το τέλος των χρημάτων και ο ιστορικός στα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπισε πρόβλημα. Και πάλι όμως ο φτωχός Δήμος Αιγίου έδωσε την λύση: Μια και δεν είχε την δυνατότητα να χρηματοδοτεί τον ιστορικό της πόλης με επιχορηγήσεις [όπως μπορεί σήμερα...] με απόφαση του Δ.Σ τον διόρισε ''προϊστάμενο της υπηρεσίαςκαθαριότητας'', χωρίς βέβαια να εργάζεται και εισπράττοντας τον μισθό, έζησεμέχρι τον θάνατο του το 1963 σε ηλικία 85 ετών!... ''Έφυγε ο Αρίστος, ο ιστορικός του Αιγίου με τον... βαθμό του σκουπιδιάρη'' όπως έλεγε αστειευόμενος ο αείμνηστος Α. Μαγκλάρας, καυτηριάζοντας παράλληλα την στάση του κράτους απέναντι στους πνευματικούς ανθρώπους...Κάπου εκεί ψηλά σε κάποια συνοικία υπάρχει μια οδός ''ΑΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ'' άλλη μια πρόσφορα του Δήμου στον ιστορικό του. Θα μπορούσε και τώρα να πάρει το όνομα του το πολιτιστικόκέντρο, η οδός μπροστά στην Βιβλιοθήκη, το αρχαιολογικό μουσείο... Η σημερινήπνευματικήελίτέχει το λόγο... Αν δεν υπήρχε ο Άριστος δεν θα μας ήξερανόχι οι... θυρωροί που έλεγε και ο Κατσιφάρας, αλλά δεν θα ξέραμεούτεεμείς οι ίδιοι ποιοι είμαστε και από που κρατάει η σκούφιά μας...
Ο Αρίστος έγραψε την ιστορία της πόλης και μας την άφησε παρακαταθήκη. Ας κάνουμε κάτι και εμείς. Ας επανεκδώσουμε τουλάχιστον το βιβλίο που έχει εξαντληθεί χρόνια τώρα. «Λεφτά υπάρχουν» στον πολιτιστικό φορέα του Δήμου, όπως ακούγεται. Μην τα σπαταλάμε σε «αρτοθεάματα»!... Ας κάνουμε κάτι και για την Ιστορία μας !...
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι Επ. εκτελεστικός Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και Τ. Πρόεδρος της Ένωσης Επαρχιακού Τύπου.
