Σαν σήμερα πριν από 2 χρόνια, το 2019, έφυγε αιφνίδια από τη ζωή στα 51 του μόλις χρόνια, ο γνωστός Πατρινός μετρ Νίκος Δημόπουλος, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός από την μακρόχρονη παρουσία του στην πατραϊκή νύχτα και σε μαγαζιά νυχτερινής διασκέδασης όπως το «Χάραμα».
Η αδερφή του, Αλεξάνδρα Δημοπούλου, σύμβουλος του Δημάρχου Πατρέων για θέματα προστασίας ζώων και γνωστή φιλόζωη με αφορμή τη συμπλήρωση 2 ετών από τον χαμό του αδερφού της, πραγματοποίησε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook:
“Σκέφτομαι ότι αυτή την ώρα και πριν 2 χρόνια, είμαστε ακόμα χαρούμενοι, κι ο αδερφός μου ακόμα μαζί μας. Δεν ξέραμε τι θα ακολουθούσε.
Μέσα σ’ αυτά τα 2 χρόνια, έχω πάει πάλι και πάλι κάποιες φορές στο σημείο που βρισκόμουν όταν ήρθε η θλιβερή είδηση. Για να σκεφτώ. Ήταν απόγευμα προς βράδυ. Κι ενώ μέσα μου κατάλαβα καλά ακούγοντας την αδερφή μου τη Χριστίνα να μου λέει «άκουσέ με προσεκτικά, και πήγαινε αμέσως μακριά από τη μαμά. Ο Νίκος δεν είναι καλά», κι ήξερα από το πρώτο λεπτό τι εννοεί, ωστόσο ρωτούσα σαν χαζή, έπειτα αισθάνθηκα πως θα λιποθυμήσω, έπειτα έπαιρναν τηλέφωνα από κάποια μέσα ενημέρωσης, κι εγώ τη μόνη λέξη που θυμάμαι να επαναλαμβάνω ήταν «Φοβάμαι».
Το μόνο που δεν αλλάζει στη ζωή είναι ο θάνατος. Όταν τελικά φύγεις έχεις αφήσει τα πάντα.
Μα θυμάμαι τόσα πολλά από τον αδερφό μου. Πάντα ευγενής και ζεστός, απόμακρος και ήσυχα ανατρεπτικός. Θυμάμαι τη μουσική που μας έμαθε να ακούμε γιατί θέλαμε τόσο να του μοιάσουμε. Είχε φέρει το δίσκο των Velvet Underground με το εξώφυλλο τη μπανάνα. Παθιασμένοι όλοι τότε με το “Sunday Morning”. Όταν ήθελε να μπει στις συζητήσεις της κοριτσοπαρέας κι εμείς σταματούσαμε τα μυστικά όταν τον βλέπαμε, έκανε τη χαρακτηριστική ερώτηση «τι αντηλιακό λέτε είναι το καλύτερο?» και βάζαμε τα γέλια κι έτσι εισχωρούσε στη συζήτηση με τη μία.
Όταν θέλαμε να αργήσουμε το βράδυ με τις αδερφές μου λέγαμε στον πατέρα μου πάντα «μα θα είμαι με το Νίκο».
Όταν είμαστε πιο μικροί ακόμα και φτιάχναμε αυτοσχέδια σπιτάκια, και κρυμμένους θησαυρούς, κι εκεί ανάμεσα κάποια διαολιά ξεφυτρώναμε, έτρεχε πρώτος να ζητήσει συγνώμη στη μάννα μου μη τη στενοχωρήσει. Άλλωστε ήταν η αδυναμία της μάννας μου.
Τον λάτρευε όλος ο κόσμος.
Και το μεγαλειώδες είναι πως μάθαμε πιο πολλά γι αυτόν και για τη ζωή ολόκληρη μετά το χαμό του.
Θυμάμαι πως περιέγραψε με λιγοστά λόγια τη γυναίκα του όταν την πρωτογνώρισε.
Του είπαμε : «είναι και όμορφη?» Μας είπε : «Ναι ρε, μοιάζει στη Ναστάζια Κίνσι».
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να αναφερθώ με ιδιαίτερη τιμή στη μεγάλη αγαπημένη του λοιπόν, τη γυναίκα του την Έλενα, που κατάφερε όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει, αλλά και να μεταφέρει τόσο προσεκτικά και σοφά στο γιο τους την πραγματικότητα και να τον στηρίξει. Έτσι ο υπέροχος μικρός μας, συνεχίζει να μεγαλώνει και να γίνεται ακόμα πιο υπέροχος!
Κι εμείς όλοι πακέτο αγκαλιάς με πρωτόγνωρα συναισθήματα, και με το Νίκο κάπου εδώ κι ελεύθερο από κάθε νόμο.”
