Ο Αμερικανός υπερρεαλιστής ζωγράφος Κέβιν Πίτερσον (Kevin Peterson) απεικονίζει στα έργα του μικρά παιδιά να αλληλεπιδρούν με λύκους, πουλιά, αρκούδες σε σκηνικά που καθόλου δεν θυμίζουν παραμύθια. Τα τοποθετεί σε πόλεις γεμάτες κτίρια που καταρρέουν και μπάζα. Ωστόσο, παρά τη φθορά του περιβάλλοντος, τα μικρά κορίτσια και αγόρια διατηρούν μια αθωότητα καθώς εξερευνούν γενναία τους δρόμους μαζί με τους δυνατούς συνοδοιπόρους τους.
«Η τέχνη μου έχει να κάνει με το να μεγαλώνεις και να ζεις σε έναν κόσμο που είναι θρυμματισμένος. Αυτοί οι πίνακες έχουν να κάνουν με το τραύμα, τον φόβο και τη μοναξιά και τη δύναμη που χρειάζεται για να επιβιώσεις και ανθίσεις» τονίζει, παρουσιάζοντας τον «καλλιτέχνη Κέβιν Πίτερσον».
Προσφάτως έδωσε μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου συνέντευξη στο Colossal και μίλησε για τη γοητεία που ασκεί πάνω του το γκράφιτι και την αισιοδοξία που αποπνέουν τα έργα του.
Λόγω της πανδημίας, εδώ και περίπου επτά μήνες εργάζεται στο σπίτι του για την επόμενη έκθεσή του.
Για την κατάσταση σήμερα λέει ότι «στ' αλήθεια, ο κόσμος μοιάζει να είναι κάθε μέρα και λίγο πιο θλιβερός και λίγο πιο ζοφερός. Με σόκαρε πολύ όταν αυτοί οι δεξιοί υπερσυντηρητικοί εξελέγησαν το 2016. Ρίχνοντας τη ματιά πίσω, δεν θα έπρεπε να με σοκάρει. Όταν γίνεται κάποιου είδους πρόοδος, πάντα υπάρχει αντίδραση. Η αντίδραση ήταν παρούσα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και ήταν καταθλιπτική και διαφωτιστική, να μην πούμε επικίνδυνη -ιδιαίτερα για τους πιο ευάλωτους στην κοινωνία. Μετά, η συνεχιζόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος και η πάντα πιο μεγάλη διαίρεση του πλούτου στον κόσμο. Πάντα προσπαθούσα με κάποιον τρόπο στην τέχνη μου να αντιμετωπίσω αυτά τα θέματα, αλλά οι φόβοι μου και οι ανησυχίες μου μοιάζουν, τελευταία, να είναι σε "fast forward"».
