Πάει ενάμισης μήνας απ' όταν μπήκε λουκέτο σε επιχειρήσεις, εμπορικά, μαζί και βιβλιοπωλεία, ανατρέποντας, σε συνδυασμό και με τον εγκλεισμό μας, ό,τι θεωρούσαμε ως τότε φυσιολογική ζωή. Την περασμένη Δευτέρα, οι πόρτες στη -σχετική- ελευθερία κι αυτές των μικρών καταστημάτων άνοιξαν.
Τα βιβλιοπωλεία ήταν μεταξύ αυτών, ωστόσοοι συνθήκες μετά το κορονοϊό είναι δύσκολες. Η Ολγα Νικολοπούλου του «Πολύεδρου» αναφέρει σχετικά:
«Ολο αυτό το ''πακέτο'' δεν ήταν εγκλεισμός για μένα. Ηταν σαν δώρο. Τόσο ελεύθερο χρόνο, μόνο στα παιδικά κι εφηβικά μου χρόνια είχα. Εκτοτε, ένα συνεχές τρέξιμο που διογκωνόταν…» λέει και η Ολγα Νικολοπούλου και εξηγεί την έννοια του «δώρου». «Εβαλα σε τάξη πολλά πράγματα, διάβασα πολύ, χωρίς βιασύνη, και ξεκίνησα πιο συστηματικά, μαζί με μια ομάδα, την οργάνωση του αρχείου του ''Πολύεδρου'' που είναι τεράστιο».
Η όλη κατάσταση, βέβαια, όπως σημειώνει «μου προκαλούσε πολύ συσσωρευμένο άγχος, ανασφάλεια, ένα αίσθημα κενού, που λόγω της καθημερινής προσπάθειας να οργανώσω ό,τι είχε μείνει πίσω, τα έσπρωχνα στο υποσυνείδητο, αρχικά. Οσο περνούσε ο καιρός, βέβαια, αναδύονταν προβληματισμοί για το πώς θα χειριστούμε, ως άτομα και επιχείρηση, τη νέα κατάσταση».
Τέταρτη μέρα σήμερα απ' όταν άνοιξαν, αλλά όπως παραδέχεται η ίδια «δεν ξέρω με ακρίβεια τι θα κάνουμε στο μέλλον, γιατί νομίζω ότι όλοι είμαστε σε αναμονή. Πρέπει να δούμε ποιες θα είναι οι συνθήκες και ποιοι οι όροι που θα δουλεύουμε από 'δω και πέρα, ώστε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα» σημειώνει.
Οσο για το βιβλίο, που υπέστη πολύ βαρύ πλήγμα, η Ολγα Νικολοπούλου ξέρει ότι τους περιμένει ανηφόρα. «Η περίοδος που ακολουθεί θα είναι δύσκολη, ιδιαίτερα για τα μικρότερα βιβλιοπωλεία, που χτίζουν σχέση με τον πελάτη και δημιουργούν αναγνωστικό κοινό» λέει, τονίζοντας την έγνοια τους για την προστασία -σε πρακτικό επίπεδο- αυτής της σχέσης. «Εχουμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα -μάσκες, αντισηπτικά, και, οπωσδήποτε γάντια- ώστε να μπορούν οι πελάτες να νιώθουν ασφάλεια και να ξεφυλλίζουν με άνεση τα βιβλία».
Πέρα από το πρακτικό κομμάτι, έτερο μέλημα του «Πολύεδρου» είναι «πώς θα κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του κοινού για νέες εκδόσεις, εκδηλώσεις κ.λπ. Με τον κύκλο μαθημάτων φιλοσοφίας και πολλές άλλες εκδηλώσεις να έχουν αναβληθεί λόγω πανδημίας, μέρος όσων είχαν προγραμματιστεί είτε θα μεταφερθούν είτε θα ματαιωθούν. Ενα μεγάλο ερώτημα, επίσης, είναι η αριθμητική συμμετοχή του κοινού. Βέβαια, έχουμε την τύχη να διαθέτουμε μεγάλο εσωτερικό χώρο και κυρίως τον κήπο, όπου μπορούν να τηρηθούν οι αποστάσεις που θα επιβληθούν. Σκεφτόμαστε, λοιπόν, να επιλέξουμε λιγότερα και πιο ουσιαστικά πράγματα απ' όσα είχαμε σχεδιάσει, να ανακοινώνουμε πολύ νωρίτερα τις εκδηλώσεις μας, και να κρατάμε σειρά προτεραιότητας, ώστε να εξασφαλίζουμε στο κοινό και τη συμμετοχή του και την ασφάλειά του. Βλέποντας και κάνοντας…» σημειώνει.
Καταλήγει, πάντως, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο: «39 χρόνια τώρα, έχουμε περάσει από πολλές και διάφορες καταστάσεις. Θέλουμε, όμως, να είμαστε αισιόδοξοι και ο χρόνος θα δείξει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η υγειονομική κρίση μάς έχει προβληματίσει και είναι χρήσιμο να σκεφτόμαστε πόσο αδύναμοι είμαστε και ότι έχουμε κοινή μοίρα. Η νέα πραγματικότητα μάς έκανε να φρενάρουμε απότομα από τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες της καθημερινότητας, και να διαπιστώσουμε ότι όλα γίνονται κι αλλιώς. Μένει να δούμε αν θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε πιο ήρεμους ρυθμούς ή θα ξαναρχίσουμε το τρέξιμο».
πηγή: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
