Κι ενώ μια ολόκληρη κοινωνία αναμένει την «λευτεριά» της, η πολιτική τάξη για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, τουλάχιστον στην δημόσια φρασεολογία της. Αλγεινές εντυπώσεις σίγουρα προκάλεσε η παραδοχή του Υπουργού Ανάπτυξης για το πόσα χρήματα χρειάζεται κανείς σήμερα, δεδομένης της δύσκολης συγκυρίας με την πανδημία.
Στο μυαλό όλων ήρθε το «Βατερλώ» του Σύριζα, το καλοκαίρι του 2018, στο Μάτι της Αττικής. Εκεί που ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντηση του με τους κατοίκους της περιοχής είχε εκστομίσει το αμίμητο «τι να τα κάνεις τα 2000 ευρώ, αφού θα τα σπαταλήσεις».. Κι όμως μια τέτοια ανεύθυνη κουβέντα βρήκε μιμητές. Και μάλιστα στην αντίπερα όχθη του πολιτικού φάσματος. Και μάλιστα από ένα στέλεχος της ΝΔ που δεν τρέφει και τα καλύτερα των αισθημάτων για τον Αλέξη Τσίπρα..
Όλα αυτά την στιγμή που μέρα με την μέρα οι απολύσεις αυξάνονται, οι συμβάσεις εργασίας μετατρέπονται επί τα χείρω και όλο και λιγότεροι υπάγονται στα κρατικά βοηθήματα των 600 ή 800 ευρώ. Άραγε τα κυβερνητικά στελέχη αναλογίζονται τις σημαίνουν τα 5000 ευρώ για έναν άνεργο; Για έναν αυτοαπασχολούμενο ή έναν που εργάζεται με μερική απασχόληση και αμείβεται πενιχρά; Σίγουρα η πολιτική ελίτ του τόπου ουδόλως ασχολείται με τέτοια «αφελή» και ίσως λαϊκίστικα ζητήματα. Καταδεικνύει όμως και την απόσταση, που την χωρίζει από την κοινωνία. Αποτυγχάνοντας πλήρως να προσδώσει σε αυτά που λέγει ή πράττει ένα στίγμα. Ένα στίγμα λογικής.
Την δεδομένη χρονική στιγμή, η χώρα το λιγότερο που χρειάζεται είναι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και κατευθύνσεις. Είναι ανάγκη αυτήν την στιγμή, το πολιτικό σύστημα και οι κρατούντες να χαρτογραφήσουν την έξοδο από την υγειονομική κρίση, ελαττώνοντας όσο γίνεται τις αναπόφευκτες κοινωνικές και οικονομικές αναταράξεις που φαίνονται στον ορίζοντα. Τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι ανάγκη για μια κοινωνική συμφωνία που θα κατανέμει ισότιμα και δίκαια τα βάρη και δεν θα στείλει το «λογαριασμό» στα συνήθη υποζύγια. Και η κυβερνητική αμετροέπεια στα κανάλια, μόνο για κάτι τέτοιο δεν προδιαθέτει.
