Στην Καλαμάτα βρέθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος για τη μεγάλη εορτή της Πολιόχου της πόλης, της Υπαπαντής του Σωτήρος.
"Εύχομαι η Υπεραγία Θεοτόκος, η Υπέρμαχος Στρατηγός, να φωτίζει τον δρόμο μας ως Λαού και ως Έθνους, να καθοδηγεί τα βήματά μας και να μας εμπνέει ώστε υπό όρους αρραγούς ενότητας να υπερασπιζόμαστε, στο ακέραιο, τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια και να κατακτήσουμε το μέλλον που μας αναλογεί και μας αρμόζει κατά το παράδειγμα των Προγόνων μας και κατά τις Παρακαταθήκες της ανυπέρβλητης Εθνικής μας Κληρονομιάς» τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρόσθεσε:
"Στη συνέχεια οφείλω να εκθέσω, όπως το πράττω πάντοτε κατά την αποστολή μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, τις Εθνικές μας Θέσεις για το μείζον ζήτημα που έχει δημιουργήσει η ιταμή τουρκική προκλητικότητα, η οποία παραβιάζει ανενδοιάστως κάθε έννοια Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Α. Καθιστούμε σαφές προς την Τουρκία ότι η προκλητικότητα αυτή δεν θα περάσει. Οι εξίσου προκλητικές φαντασιώσεις της περί του, δήθεν, δικαίου του ισχυρού θα συντριβούν μπροστά στην ακατάβλητη βούληση και δύναμη των Ελλήνων να επιβάλουν, με κάθε νόμιμο μέσο, την πλήρη εφαρμογή του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, στο σύνολό τους. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα υπερασπισθούμε το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι Έδαφος, Σύνορα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Β. Υπ’ αυτό το πνεύμα καθιστούμε επίσης σαφές προς την Τουρκία -αλλά και προς κάθε άλλη κατεύθυνση- ότι η Εθνική μας Κυριαρχία, υφ’ όλες τις εκφάνσεις της, είναι κατά πάντα αδιαπραγμάτευτη, και μάλιστα ενώπιον οιουδήποτε Forum. Επέκεινα, «γκρίζες ζώνες» δεν υπάρχουν στο Αιγαίο. Το Διεθνές Δίκαιο, και κυρίως το Δίκαιο της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay 1982 -το οποίο δεσμεύει πλήρως την Τουρκία με την μορφή γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με την νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης- καθορίζει επακριβώς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας. Η Ελλάδα δεν πρόκειται λοιπόν ν’ ανεχθεί οιαδήποτε παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας και οιαδήποτε προσβολή της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης. Γι’ αυτό και θεωρεί ότι το λεγόμενο «Μνημόνιο» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης δεν είναι απλώς άκυρο αλλά παντελώς ανυπόστατο, δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα και δεν δημιουργεί κανένα έρεισμα διαπραγμάτευσης. Και αυτή δεν είναι θέση μόνο της Ελλάδας αλλά και της Διεθνούς Κοινότητας καθώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΙΙΙ. Στο σημείο δε αυτό έχω χρέος να υπενθυμίσω και τα εξής:
Α. Πρώτον, προς την Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι πρέπει να γνωρίζει, όπως ήδη εξέθεσα, πως ο αγώνας της Ελλάδας αφορά και δικά της ζωτικά θέματα, ιδίως ως προς το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της. Άρα πρέπει ν’ αντιδράσει αναλόγως και δυναμικώς.
Β. Και, δεύτερον, προς τις ΗΠΑ, ότι έχουν χρέος ν’ αναγνωρίζουν εμπράκτως, απέναντι σε μια Τουρκία που «ταξιδεύει με σημαίες ευκαιρίας», πως η Ελλάδα ήταν είναι και θα παραμείνει σταθερός και συνεπής Σύμμαχος, και σε διμερές επίπεδο και σ’ επίπεδο ΝΑΤΟ. Άρα, έχουν χρέος ν’ αντιδράσουν αναλόγως και εμπράκτως όταν η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, με πρόσφατο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δίκαιο της Θάλασσας.
Και πάλι σας ευχαριστώ θερμώς για την υποδοχή και την φιλοξενία και εύχομαι Χρόνια Πολλά
