Τα τελευταία χρόνια η Γαλλία με αρκετά και σοβαρά επιχειρήματα στη φαρέτρα της, δεν θεωρεί την Τουρκία αξιόπιστο σύμμαχο της Ατλαντικής Συμμαχίας και βέβαια θεωρεί αδιανόητη μια ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα οι θέσεις αυτές έχουν ενισχυθεί και με την σιωπηρή για την ώρα πρόθεση της Γαλλίας να φέρει τη Ρωσία όσο γίνεται πιο κοντά στην Ατλαντική Συμμαχία, προφανώς δε, εις βάρος της Τουρκίας. Πιθανώς δε, αυτός να είναι και ο λόγος του υπέρμετρου εκνευρισμού του Τούρκου προέδρου, στη Σύνοδο του Λονδίνου, έναντι του Γάλλου ομολόγου του.
Η γαλλική πλευρά θεωρεί ότι η Τουρκία αποτελεί για το ΝΑΤΟ πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από ότι η Ρωσία, η οποία βρίσκεται και αυτή σε φάση γεωπολιτικών αναζητήσεων. Όπως μας είπε πρόσωπο που κινείται το περιβάλλον των συμβούλων του Γάλλου προέδρου Εμμ. Μακρόν, «η Τουρκία είναι σήμερα σοβαρός αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη Δύση και ο ισλαμικός προσανατολισμός της θα την απομακρύνει ακόμη περισσότερο από το δυτικό συμμαχικό πλέγμα».
Υπό αυτό το πρίσμα, η Γαλλία δεν βλέπει καθόλου με καλό μάτι τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Τούρκου προέδρου Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν και την ανησυχεί ιδιαίτερα η αυξανόμενη τουρκική θρησκευτική διείσδυση στην Αφρική, μέσω της χρηματοδότησης της ανέγερσης των τζαμιών, κάποια από τα οποία είναι και ιδιαιτέρως μεγαλοπρεπή.
Αναφορικά δε με την τουρκική εισβολή στη Βόρεια Συρία και την επίθεση κατά Κούρδων μαχητών που είχαν χύσει αίμα στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο πρόεδρος Μακρόν θεωρεί ότι πρόκειται για βαρύτατη προσβολή δυτικών αξιών. Προσβολή στην οποίαν καθοριστικός υπήρξε και ο ρόλος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, πέρα από το ότι κυριολεκτικά πούλησε τους Κούρδους στην τουρκική πολεμική μηχανή, ως φαίνεται γελοιοποιεί και τον προεδρικό θεσμό στις Η.Π.Α.
Ο Ερντογάν, μας είπε Γάλλος διπλωμάτης, με την εισβολή στη Β. Συρία και με την αγορά ρωσικών όπλων όπως οι S-400, δείχνει προς κάθε κατεύθυνση ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις συμφωνίες που η χώρα του έχει υπογράψει με τους συμμάχους της. Παράλληλα, η σημερινή Τουρκία, στην ουσία, είναι σύμμαχος της ... Ρωσίας και άρα ποιο ρόλο παίζει στο ΝΑΤΟ;....»
Όντως αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα, στο οποίο έρχονται να προστεθούν και οι τελευταίες τουρκικές ενέργειες κατά της Ελλάδας και της Κύπρου στη Ν.Α. Μεσόγειο. Ο αποκαλούμενος από το γαλλικό περιοδικό Valeurs νέο-σουλτάνος, Τούρκος πρόεδρος Ρατζίπ Ταγίπ Ερντογάν, δείχνει προς κάθε κατεύθυνση ότι μπορεί στη περιοχή μας να κάνει ό,τι θέλει, ερήμην των όποιων υποχρεώσεων και δεσμεύσεων έχει η χώρα του με τους συμμάχους της. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα, αν το ΝΑΤΟ και η Δύση έχουν φίλους όπως η Τουρκία, τότε τι να τους κάνουν τους εχθρούς;
Με διαφορετικά λόγια, στην παρούσα συγκυρία, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο Πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν είναι πιο επικίνδυνος από τον Τούρκο ομόλογό του Ερντογάν; Ακόμα, ποια η διαφορά ανάμεσα στο ρωσικό και το τουρκικό καθεστώς σε ό,τι αφορά τις δυτικές δημοκρατικές αξίες και τον σεβασμό τους; Είκοσι είναι οι φυλακισμένοι δημοσιογράφοι στη Ρωσία και πάνω από 100 στην Τουρκία.
Είπε κανείς τίποτα;
