Η Νομική Σχολή πρέπει να γίνει για ένα και μόνο λόγο: Το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει αποδειχτεί χωρίς καμία αμφισβήτηση ότι είναι ένα αξιόπιστο ίδρυμα που παρέχει σπουδές υψηλών προδιαγραφών σε όλα τα επίπεδα και άποψή μου είναι ότι θα πρέπει να συμπληρωθεί με όλες τις σχολές και τα τμήματα που λείπουν μεταξύ των οποίων και η Νομική Σχολή. Πιστεύω ότι ειδικά σε μια περίοδο που φαίνεται ότι η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι γεγονός, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι σε υψηλά επίπεδα με κατάλληλα προγράμματα σπουδών προσαρμοσμένα στις αυξημένες απαιτήσεις της τεχνολογίας και της επιστήμης, ώστε να θέτει ψηλά τον πήχη, στο πλαίσιο του υγιούς ανταγωνισμού και να εγγυάται την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση που θα αποφέρει στην κοινωνία άξιους και σοβαρούς επιστήμονες.
Τόσο η προεκλογική εξαγγελία ίδρυσης της Νομικής Σχολής, όσο και η μετεκλογική κατάργησή της χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, μάλλον κοκορομαχία θυμίζουν παρά σοβαρή αντιμετώπιση.
Όμως, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να εστιάσουμε σε ένα άλλο γεγονός: Μετά την εξαγγελία ίδρυσης της Νομικής, μια ολόκληρη κοινωνία βρέθηκε να περιμένει ως μάννα εξ΄ ουρανού τους κατ΄ εκτίμηση 300 "σωτήρες" φοιτητές που ξαφνικά θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ως δια μαγείας, πολλοί πίστεψαν ότι θα νοικιαστούν τα χιλιάδες αδιάθετα διαμερίσματα που άνθρωποι του μόχθου έφτιαξαν επενδύοντας τους κόπους τους μην υπολογίζοντας την εμφάνιση του ληστρικού ΕΝΦΙΑ. Επαγγελματίες της εστίασης αφέθηκαν να πιστέψουν ότι θα δουν καλύτερες μέρες και ξαφνικά θα γεμίσουν οι εκατοντάδες επιχειρήσεις που τόσα χρόνια προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα απάνθρωπα εχθρικό κράτος που θεωρεί τους επιχειρηματίες κλέφτες. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι θα ανανήψει επιτέλους η ετοιμοθάνατη αγορά και θα επαναδραστηριοποιηθούν τα εκατοντάδες καταστήματα που έβαλαν λουκέτο.
Ας είμαστε σοβαροί!!! Ο μόνος εχθρός μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς που ποτέ δεν ξέραμε που θέλουμε να πάμε τον τόπο μας. Εμείς που θεωρούμε ότι η ανάπτυξη είναι απλά μια έννοια που κάποια στιγμή θα πάρει σάρκα και οστά. Αν κάποιος αφιερώσει λίγο χρόνο και διαβάσει τα πονήματα διαφόρων φορέων που αφορούν αναπτυξιακά πλαίσια, θα αποκομίσει την εντύπωση - και όχι εσφαλμένα - ότι μάλλον για ευχολόγια πρόκειται, συχνά με copy-paste κείμενα και ενίοτε γραμμένα από ανθρώπους που δίνουν την αίσθηση ότι ούτε καν ξέρουν που είμαστε στο χάρτη.
Πρώτα λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να πάμε την Αχαία.
Θέλουμε τουριστική ανάπτυξη; Το "πρωτόγονο" φυσικό κάλλος της περιοχής μας ευνοεί μια τέτοια προοπτική. Δεν φροντίσαμε, όμως, να δημιουργήσουμε τις απαιτούμενες υποδομές και - το χειρότερο - καταστρέφουμε εμείς οι ίδιοι τον πλούτο μας, αφού δεν σεβόμαστε το περιβάλλον. Ούτε τα σκουπίδια μας δεν μπορούμε τόσα χρόνια να διαχειριστούμε.
Θέλουμε μήπως να γίνουμε βιομηχανική περιοχή; ΒΙ.ΠΕ. έχουμε αλλά χωρίς τις αυτονόητες παροχές, φτηνής ενέργειας και νερού για τους ανθρώπους που θα ήθελαν να δραστηριοποιηθούν εδώ.
Θέλουμε να αναδείξουμε τα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα μας; Δεν φροντίσαμε όμως να μειώσουμε το κόστος παραγωγής τους, ώστε να είναι ανταγωνιστικά, ούτε καταφέραμε να συνδέσουμε την παραγωγή με το τουριστικό προϊόν.
Νομίζω εν τέλει ότι θα έπρεπε πρώτα να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι όλοι, πανεπιστήμιο, περιφέρεια, δήμοι, επιμελητήρια και αξιοποιώντας το ενδογενές αξιόπιστο ανθρώπινο δυναμικό μας, να φτιάξουμε με σοβαρότητα ένα ρεαλιστικό σχέδιο ανάπτυξης που θα έρθουν να "κουμπώσουν" όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία και όχι το ανάποδο. Τόσα χρόνια περιμένουμε τις χρηματοδοτήσεις που θα έρθουν και ψάχνουμε τελευταία στιγμή, εκπονώντας μελέτες στο γόνατο, τον τρόπο για να απορροφήσουμε τα χρήματα με αποσπασματικές παρεμβάσεις.
Αν δουλέψουμε σωστά και οργανωμένα, τότε μόνο θα μπορούμε να διεκδικήσουμε όχι μόνο τη Νομική, αλλά και πολλά περισσότερα χωρίς κανένας να μπορεί να βρει δικαιολογία να μας αρνηθεί τίποτα.
(Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες Η Γνώμη και Πελοπόννησος )
