«Ο Φρανσουά Ολλάντ, όταν ήταν πρόεδρος, έκανε ότι μπορούσε για να φέρει τον Αλέξη Τσίπρα πιο κοντά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, παρά τις γερμανικές και άλλες αντιδράσεις. Έκτοτε το κλίμα έχει αλλάξει. Πολλοί συνειδητοί σοσιαλδημοκράτες δεν πιστεύουν ότι η ενσωμάτωση στο χώρο τους πολιτικών όπως ο Τσίπρας και ο Ιγκλέσιας των Podemos μπορούν να προσφέρουν κάτι καινούργιο στη σοσιαλδημοκρατική προοδευτική παράδοση. Η εκλογική πτώση της Podemos στις τελευταίες ισπανικές εκλογές, η άνοδος του Π. Σατσέθ και η σίγουρη πλέον ήττα του Αλ.Τσίπρα στην Ελλάδα, πιστοποιούν ότι ναι μεν υπάρχουν προβλήματα στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας πλην όμως η λύση τους δεν είναι θέμα αριστερού λαϊκισμού. Η ανανέωση της σοσιαλδημοκρατίας θέλει άλλα συστατικά από τον καιροσκοπισμό του Τσίπρα και την διαλυτική γλώσσα του Ιγκλέσιας…». Αυτά μας λέει ο Γάλλος καθηγητής πολιτικής Επιστήμης και συγγραφέας Αλαίν Μπεργκουνιού, που έχει μελετήσει τη σοσιαλδημοκρατία όσο λίγοι στην Ευρώπη.
Ως φαίνεται δε τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν. Στους κόλπους της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με εξαίρεση τους Γάλλους σοσιαλιστές και ορισμένους Ιταλούς, κανείς δεν βλέπει με καλό μάτι τις προσπάθειες του Αλ. Τσίπρα να «χωθεί» σ’ έναν ιστορικό χώρο τον οποίον πριν μερικά χρόνια καθύβριζε.
Το ίδιο πιστεύει και ο ιστορικός ηγέτης του ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος(PSOE), Φελίπε Γκονζάλες, πρώην πρωθυπουργός, που μας τόνισε ότι «…οι Έλληνες προοδευτικοί δημοκράτες, θα πρέπει να στηρίξουν την αναγέννηση του ΚΙΝΑΛ…».
Σημειώνουμε ότι ο Φελίπε Γκοντζάλες, στην Ισπανία, υπήρξε από τους πιο αυστηρούς κριτικούς του Ιγκλέσιας και του κινήματος των Podemos και είχε ταχθεί ξεκάθαρα κατά της οποιαδήποτε συνεργασίας του PSOE με αυτούς.
Όπως μας είχε δηλώσει πριν λίγους μήνες στη βελγική πρωτεύουσα «…η σημερινή Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από τζάμπα αριστερούς, αλλά από σοβαρά και υπεύθυνα πολιτικά κόμματα, ικανά να συλλάβουν τα μηνύματα των καιρών και να ανταποκριθούν στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Κατά κύριο δε λόγο, πρέπει να ρίξουν βάρος στην εκπαίδευση, γιατί εκεί πλέον στηρίζεται το μέλλον μιας χώρας…».
Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί άραγε ο Τσίπρας με τον Γαβρόγλου διαλύουν την παιδεία και απαξιώνουν την εκπαίδευση, παραδίδοντας τα πανεπιστήμια στους λαθρέμπορους, στους ναρκέμπορους και στα λοιπά κοινωνικά απόβλητα; Η απάντηση είναι απλή. Διότι σε καμμιά περίπτωση το παραπάνω δίδυμο, δεν θέλει η πολύτιμη πρώτη ύλη που λέγεται γνώση να αρχίσει να κυκλοφορεί και να διαδίδεται στην Ελλάδα. Τα αυταρχικά και διψασμένα για εξουσία κόμματα θέλουν να έχουν υπηκόους απέναντί τους και όχι κριτικούς, ελεύθερους και μορφωμένους πολίτες.
Εξ αυτού και μόνον του λόγου, ο Τσίπρας δεν έχει καμμιάν απολύτως σχέση με την σοσιαλδημοκρατία. Θα ήταν έτσι δραματικό εκ μέρους της λάθος αν τον έφερνε στους κόλπους της. Όχι μόνον δεν θα πετύχαινε κάτι το θετικό, αλλά ο ευρωπαϊκός δημοκρατικός σοσιαλισμός θα εισήγαγε και έναν επικίνδυνο ιό στον οργανισμό του.Ο ανερχόμενος δεξιός λαϊκισμός στην Ευρώπη,αντιμετωπίζεται με έργα και όχι με αριστερές λαϊκίστικες μπαρουφες
Ας ρωτήσουν οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες τον Φελίπε Γκονζάλες για παράδειγμα και θα καταλάβουν αμέσως τι θέλουμε να πούμε.
