Αντίο Δήμητρα…
Έφυγες πρόωρα αγαπημένη μας Μιμή και η απώλεια είναι δυσβάστακτη για όλους εμάς τους
συναδέλφους σου από το 59ο Νηπιαγωγείο και το 65ο Δημοτικό Σχολείο της Πάτρας που τα
τελευταία δεκατρία χρόνια σφράγισες με την παρουσία και την προσφορά σου τη σχολική ζωή
μας. Είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μέσα σε κλίμα αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού.
Μας εντυπωσίαζε η αγάπη στους μαθητές σου, η συνέπεια στην άσκηση του λειτουργήματός σου,
η ευγένεια ψυχής και το ανήσυχο πνεύμα σου.
Η παρουσία σου, το πηγαίο γέλιο σου, η αρχοντιά και η φινέτσα σου δεν θα ξεχαστούν. Δεν είναι
δυνατόν να λησμονηθούν. Θα σε θυμόμαστε πάντα μπαίνοντας στην αγαπημένη αίθουσά σου,
ακούγοντας τις οδηγίες σου όταν ετοίμαζες γιορτές και εκείνες τις αξέχαστες θεατρικές
παραστάσεις, όταν έκανες την ξεναγό στις ημερήσιες εκδρομές των μαθητών μας, όταν έπαιρνες
θέση πάντα με το θάρρος της γνώμης σου σε όλα τα θέματα που απασχολούσαν το σύλλογό μας
κατά καιρούς, όταν ήρθες για τελευταία φορά να μας δεις μετά την γιορτή στο τέλος του
Οκτωβρίου σαν να ήθελες να μας δώσεις ένα ακόμα μάθημα αξιοπρέπειας και γενναιότητας ενώ η
υγεία σου ήταν ήδη κλονισμένη, όταν… όταν…
Και τώρα; Ένα κομμάτι του σχολείου μας νιώθουμε ότι λείπει… Αλλά δεν θα σε ξεχάσουμε… Γιατί
σου οφείλουμε…
Καλό Παράδεισο, Μιμή. Ας αναπαύεσαι με ειρήνη…
Οι συνάδελφοί σου
