Μόλις πριν λίγες μέρες, η Eurostat ανακοίνωσε τα οικονομικά αποτελέσματα του 2017 για την «ενωμένη» Ευρώπη, κατατάσσοντας την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στις 20 φτωχότερες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Eurostat απλά επιβεβαίωσε αυτό που όλοι μας βλέπουμε καθημερινά, ιδιαίτερα στην Πάτρα ως το μεγάλο αστικό κέντρο της περιοχής: φτώχεια, ανεργία που σπάει ρεκόρ, ζωή με επιδόματα, παραγωγική εκχέρσωση, παρασιτισμός, φυγή των νέων στο εξωτερικό, δημογραφική κατάρρευση.
Χρειάζονται πράγματι πολλά συγχαρητήρια σε όσους, από διάφορες θέσεις, διαφέντεψαν τις τύχες αυτού του τόπου τα τελευταία αρκετά χρόνια (κάποιοι, μάλιστα, ζητάνε και την ψήφο μας στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές για να «φέρουν την ανάπτυξη»). Χρειάζονται πραγματικά ιδιαίτερες «ικανότητες» για να μετατρέψεις έναν ευλογημένο από τη φύση, τη γεωμορφολογία και την ιστορία, τόπο σε παραγωγική έρημο χωρίς ορατή δυνατότητα ανάτασης.
Αλλά θα πρέπει να καθησυχαστούν και εκείνοι, όπως η δημοτική αρχή της Πάτρας, που ανησυχούσαν μήπως η «καπιταλιστική ανάπτυξη» καταστρέψει την «ποιότητα ζωής» του λαού. Του εκπτωχευμένου λαού. Ας μην ανησυχούν, λοιπόν, διότι η «ανάπτυξη» δεν θα έρθει, καθώς δεν υπάρχουν συγκροτημένες πολιτικές, δεν υπάρχει παραγωγική στόχευση, δεν υπάρχει κανένα άξιο λόγου σχέδιο παραγωγικής αναγέννησης του τόπου μας. Δεν υπάρχουν καν πολιτικές δυνάμεις, από τις «συστημικές» ή τις «ριζοσπαστικές», που να μπορούν ή να θέλουν να προωθήσουν και να εκτελέσουν ένα τέτοιο σχέδιο, έστω βήμα – βήμα. Μόνο ευχές, ρητορείες και μπίζνες της κακιάς ώρας, από τη μία και κατάρες, δαιμονοποίηση, φοβικότητα και απάθεια, από την άλλη.
Η περιοχή μας θα συνεχίσει να πέφτει θύμα ενός άθλιου και εξαρτημένου από χίλιες μεριές κεντρικού πολιτικού συστήματος, αλλά και της πολιτικής (και της μη-πολιτικής) του τοπικού πολιτικού κατεστημένου, αν οι ίδιοι οι πολίτες και οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας δεν βγουν στο προσκήνιο και σπάσουν το φαύλο κύκλο.
