Εσύ πόσο Ζουράρι μπορείς να αντέξεις;

του τακη θεοδωροπουλου

Περνάει τόσο καλά με τον εαυτό του και το έργο του κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Είναι η μεγάλη του προσφορά. Δεν είναι και λίγο σε καιρούς μάλλον δυσμενείς σαν τους δικούς μας, που τον δημόσιο βίο τον λυμαίνονται διάφοροι σερνάμενοι, να βλέπεις κάποιον με τέτοια και τόση αυτοπεποίθηση. Κατ’ αρχάς, ο κ. Ζουράρις έχει το θάρρος της γνώμης του. Πιστεύει ότι είναι πανεπιστημιακός και το λέει. Πιστεύει ότι κάθεται πάνω στα μαξιλάρια έργου ογκώδους που φέρει την υπογραφή του και το διακηρύττει. Δεν ψηφίζει τις Πρέσπες, αλλά υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δηλώνει πως δεν αποχωρεί από την ομάδα των ΑΝΕΛ. Πώς αλλιώς να μας δείξει ότι περνάει ωραία;

Ο κ. Ζουράρις ξέρει και σπάνιες λέξεις, λέξεις που έχουν περιπέσει σε αχρηστία, πλην όμως φιλοξενούνται ακόμη στα λεξικά, τα οποία υποθέτω ότι επισκέπτεται συστηματικά διότι της σκέψης του δεν της φτάνουν οι λέξεις με τις οποίες σκέπτεται ο κανονικός άνθρωπος. Προ καιρού, μας είχε απασχολήσει με τα «μέζεα» και το «στεατοπυγικό» του σύστημα και χθες προβλημάτισε το πανελλήνιο με τη λέξη «μαξυλάκα» με την οποία χαρακτήρισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οπου «μαξυλάκας» κατά το Λεξικό Δημητράκου είναι εκείνος που υλακτά επί ματαίω (από την υλακή) ή εκείνος που επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν χρησιμοποιούσε περίφραση, κανείς δεν θα έδινε σημασία. Ο κ. Ζουράρις όμως ξέρει ότι οι άγνωστες λέξεις εντυπωσιάζουν τους αδαείς. Αν τολμούσε να απευθυνθεί σε κοινό καλλιεργημένων, ούτε το συναμφότερον δεν θα τον έσωζε από την ελεύθερη πτώση στο κενό. Ξέρει όμως πόσο εντυπωσιάζουν πάντα τους κατσαπλιάδες οι σοφολογιότατοι ή οι ηγεμόνες εκ Δυτικής Λιβύης. Και ξέρει την Ελλάδα διότι ξέρει τον εαυτό του. Για να περάσεις καλά και με τον εαυτό σου και με την Ελλάδα, πρέπει να μην παίρνεις κανέναν από τους δύο στα σοβαρά.

Κι εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα που καταθέτει ο κ. Ζουράρις στον κοινό μας βίο. Πώς μπορείς να περάσεις τη ζωή σου και να σταδιοδρομήσεις επειδή δεν παίρνεις ούτε το περιβάλλον σου ούτε τον εαυτό σου στα σοβαρά; Ερχεται το πλήρωμα του χρόνου, κοιτάζεις πίσω σου και γελάς. Και ποια είναι η σοβαρότητα που έχεις κατακτήσει ώστε να μπορείς να γελάς κι εσύ ο ίδιος με τα καμώματά σου; Θα μου πείτε, τον εξέλεξαν. Ναι, τον εξέλεξαν ψηφοφόροι που δεν έπαιρναν στα σοβαρά την ψήφο τους. Η σύνθεση της Βουλής το καταμαρτυρεί.

Δεν σας κρύβω ότι ο κ. Ζουράρις μου είναι συμπαθής. Συμπαθής όπως η αυτοπεποίθηση της ημιμάθειας, η αυταρέσκεια του γελοίου που εμφανίζεται σαν μεγαλείο, η ανυποληψία, και όλα όσα χαρακτηρίζουν την αγαπημένη μας πατρίδα. Το ερώτημα που με βασανίζει είναι: Πόσο Ζουράρι μπορώ να αντέξω ακόμη στην ταλαίπωρη ζωή μου;

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Διαβάστε επίσης