Για ένα κοινό μέλλον

του γιωργου αγγελόπουλου, προεδρου περιφερειακου συμβουλίου δυτικής ελλάδας

Η σύγχρονη πραγματικότητα, αποδεικνύει περίτρανα πως ζούμε σε ένα ιδιαιτέρως ρευστό περιβάλλον. Η εξέλιξη της τεχνολογίας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι νέες ανακαλύψεις, πιστοποιούν πως ο κόσμος μας αλλάζει ραγδαία. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, στροβιλίστηκε σε μια κρίση άνευ προηγουμένου. Κρίση όχι μόνο οικονομική, αλλά βαθύτατα ανθρωπιστική. Μια κρίση αξιών.

Η απότομη καθίζηση του βιοτικού επιπέδου έθρεψε τη διχόνοια, το μίσος και το διχασμό. Παρέλυσε τη λογική και αποθέωσε την φοβική συνωμοσιολογία. Γνωστό εξάλλου είναι σε όλους το οικονομικό και ψυχολογικό κόστος του “brain drain” που συνεχίζει να στελεχώνει τις εταιρείες, τα νοσοκομεία και τα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού με καταρτισμένους επιστήμονες, με περίσσεια όρεξη για δουλειά. Οδήγησε με άλλα λόγια την Ελλάδα στην άτακτη οπισθοχώρηση, από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού και επενδύσεων.

Η εποχή του «τέλους των μνημονίων», μας βρίσκει όλους σε μια ιδιότυπη αναζήτηση ταυτότητας. Οι πληγές που καταγράφηκαν, αναμφίβολα πολλές. Και τα διλήμματα και οι προκλήσεις φαντάζουν μπροστά μας ολοζώντανες. Για αυτό και δεν πρέπει να δειλιάσουμε. Είναι ανάγκη να βρούμε το θάρρος να τα βάλουμε με όσα μας οδήγησαν ως εδώ. Και με όσα ακόμα μας κρατούν πίσω. Χωρίς τις διαιρετικές τομές του παρελθόντος και χωρίς επιμερισμούς σε «προδότες» και «πατριώτες».

Ως προοδευτικοί πολίτες, αξίζει να σημειωθεί πως εμείς πρώτοι πρέπει να δώσουμε πειστικές απαντήσεις σε ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Να αναζητήσουμε ξεκάθαρες και διακριτές θέσεις σε κυρίαρχα αιτήματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την έκρηξη των ανισοτήτων, το περιβάλλον, την λειτουργία των αγορών μέχρι και τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Θέσεις κρυστάλλινες χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις, που θα έχουν την κοινωνική στήριξη και δεν θα βασίζονται σε μονομερείς ενέργειες ερήμην της λαϊκής αποδοχής.

Το μετερίζι από το οποίο θα διαλέξει ο κάθε προοδευτικός πολίτης να αγωνιστεί, δεν έχει σημασία. Ο αληθινά προοδευτικός δεν θα μπορούσε να είναι και θεσιθήρας. Εκείνο που βαραίνει στη σημερινή συγκυρία, είναι η επιστροφή μιας ολόκληρης παράταξης, στις αξίες που την γέννησαν. Αξίες που ταυτίστηκαν με τη δημοκρατία, την κοινωνική αλληλεγγύη και τη σύγκλιση των ανισοτήτων. Η δημοκρατική παράταξη στην Ελλάδα, ετούτη την στιγμή πρέπει να ανασυσταθεί με όρους πολιτικούς. Να εκλείψει η λογική του αθροίσματος προσώπων, που τόσους πλήγωσε, απογοήτευσε και εν τέλει απομάκρυνε.

Η δημοκρατική παράταξη, είναι ανάγκη να μετατραπεί ξανά σε συντελεστή κοινωνικής αλλαγής και έκφρασης των λαϊκών πόθων. Η επαμφοτερίζουσα στάση και οι αμφιταλαντεύσεις, θόλωσαν τα μηνύματα που επιχείρησε να διατυπώσει. Καμία ευκαιρία όμως δεν έχει χαθεί. Η επεξεργασία  πειστικών απαντήσεων και η προβολή μιας αληθινά εναλλακτικής λύσης, μπορούν να κερδίσουν το στοίχημα.

 

Διαβάστε επίσης