Ξημερώνοντας η 13η Ιανουαρίου όλων τα μάτια ήσαν στραμμένα στον Πάνο Καμένο.
Η αποχώρησή του από τη συγκυβέρνηση και το «διαζύγιο» των ΑΝΕΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ ήσαν δεδομένα από το απόγευμα του Σαββάτου και όλοι περίμεναν πια τις δημόσιες τοποθετήσεις των πρωταγωνιστών προκειμένου να οδηγηθούν σε ασφαλή συμπεράσματα.
Το απόγευμα της Κυριακής όλοι πια γνωρίζαμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα ζητήσει και όπως όλα δείχνουν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, ο Πάνος Καμένος θα καταψηφίσει την Κυβέρνηση διαγράφοντας τους Κουντουρά και Κόκκαλη, όχι όμως και τους Παπαχριστόπουλο Ζουράρι, (και οι τέσσερις όπως φαίνεται δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης) προκειμένου να εξακολουθεί να υφίσταται η κοινοβουλευτική του ομάδα.
Η διαδικασία στην Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης θα εξελιχθεί σε δύο 24ωρα και στην συνέχεια «βούρ» για τη συμφωνία των Πρεσπών.
Στην ουσία δεν μάθαμε τίποτα περισσότερο από όσα προσεγγίζαμε το βράδυ του Σαββάτου και ας ήταν τόσο έντονο πολιτικά το πρωϊνό της Κυριακής.
Το πολιτικό στοιχείο που ξαναεμφανίστηκε στον ορίζοντα, είναι η ανεπάρκεια των μικρών κομμάτων να διαχειριστούν μείζονα πολιτικά θέματα και η με μαθηματική ακρίβεια πλέον συρρίκνωση, και εξαΰλωσή τους όπως διαφαίνεται το εναπομείναν διάστημα μικρό ή μεγάλο μέχρι τις εκλογές.
ΑΝΕΛ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων έχουν ήδη περιπέσει σε δίνη. Βουλευτές των συγκεκριμένων κομμάτων κινούνται και αποφασίζουν με βάση τα προσωπικά τους κριτήρια τα οποία φυσικά πόρρω απέχουν από την ατζέντα των πολιτικών φορέων με τους οποίους εξελέγησαν το 2015.
Μπορούν ελεύθερα, άλλοι υπό την απειλή της διαγραφής και άλλοι όχι, να αποφασίζουν με βάση το πολιτικό τους μέλλον και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των κομμάτων υπό τη σημαία των οποίων εξελέγησαν.
Αυτό δημιουργεί ζήτημα για την ποιότητα της Δημοκρατίας. Η ευκαιριακές αποφάσεις και το κλίμα των οποίο δημιουργούν, εκτός από σύγχυση προκαλούν έντονο προβληματισμό στην κοινωνία. Αδιαμφισβήτητα ο κάθε βουλευτής μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα, όμως σε μείζονα πολιτικά θέματα η Δημοκρατία απαιτούνται συλλογικές αποφάσεις, ιδιαίτερα δε όταν αυτές είναι σημαντικές για την μετέπειτα πορεία της Πατρίδας.
Κατά συνέπεια, εφόσον την Τετάρτη τα μεσάνυχτα διαμορφωθεί μια νέα έστω και οριακή πλειοψηφία, ασφαλώς το πρόβλημα θα είναι πολιτικό τόσο για την Κυβέρνηση όσο και για όσους επιλέξουν να την στηρίξουν.
Υ.Γ. 1: Αν κάποιος βουλευτής (εκτός της τότε συγκυβέρνησης) το Δεκέμβριο του 2014 τολμούσε να υπαινιχθεί ότι θα ψήφιζε την πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για εκλογή του Σταύρου Δήμα θα ήταν εξαγορασμένος
Αντίστοιχα, αν αυτό συμβεί σήμερα με την ψήφο εμπιστοσύνης και τη συμφωνία των Πρεσπών, απλά ο βουλευτής θα έχει λάβει μία πολιτική απόφαση
Υ.Γ. 2: Και στην μία και στην άλλη περίπτωση ουδείς είχε ή έχει το δικαίωμα να υπαινιχθεί το παραμικρό. Απλά επειδή στην πολιτική μετρούν πρώτα τα γεγονότα, καλό θα είναι να τα θυμόμαστε.
Υ.Γ. 3: Τι μάθαμε τελικά αυτή την Κυριακή; Ότι και η πολιτική ιστορία επαναλαμβάνεται και «κυλά»- όπως έλεγε ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας-«σαν την βροχή στον τσίγκο»
