Πολλοί είναι εκείνοι που θα συγκινηθούν –κάποιοι πραγματικά και το πιστεύω- με την ιστορία του άστεγου συμπολίτη μας που βρήκε τραγικό θάνατο μέσα σε μία μεγάλη πόλη που μέχρι το θάνατό του έκανε πως δεν τον βλέπει.
Ήταν όμως γνωστή φιγούρα για τους περισσότερους Πατρινούς. Περιφερόταν στους δρόμους κρατώντας σακούλες. Αυτές ήταν η περιουσία του. Μερικές φορές τις φορούσε κιόλας αντί για παπούτσια. Συχνά έπεφτε λιπόθυμος από την κακουχία και οδηγείτο εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Πολλοί συμπολίτες, πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι μέσα από τα Μέσα που εργάζονταν, είχαν αναφερθεί δεκάδες φορές στην ανάγκη να αναλάβει κάποια υπηρεσία την φροντίδα του. Τίποτε δεν έγινε όμως. Ο άστεγος των Πατρών, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή την Τρίτη που μας πέρασε.
Μια καλή φίλη μου θύμισε το παραμύθι του Δανού συγγραφέα και παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν "Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα" που πήρε σάρκα και οστά στην ελληνική, στην πατραϊκή, πραγματικότητα.
Όμως εκτός από την θλίψη υπάρχουν και οι θλιβερές, αν όχι φρικιαστικές διαπιστώσεις. Βλέπετε για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι είναι ανύπαρκτες οι κρατικές δομές πρόνοιας, είναι ανύπαρκτες και οι πολυδιαφημισμένες δημοτικές.
Καλές γιορτές στην τρίτη πόλη της Ελλάδας το 2018 όπου άστεγοι μπορούν να πεθαίνουν από το κρύο και τις κακουχίες μέσα στο κέντρο της Πάτρας.
Εκεί, δίπλα στις στολισμένες βιτρίνες και τον πλούσιο φωτεινό διάκοσμο της πόλης…
