Ο Θεόδωρος Γιαβρίδης είναι μόλις 32 ετών. Υπήρξε ένα από τα φωτεινά μυαλά του Αρσακείου Πατρών και ένας από τους πλέον ερευνητικά …ανήσυχους φοιτητές του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της πόλης. Όσοι στοιχημάτιζαν σε αυτόν, βλέποντας στο βάθος του ορίζοντα ένα λαμπρό μέλλον υποδέχθηκαν με χαμόγελο επιβεβαίωσης τη βράβευσή του με το βραβείο Julian Rachele Prize του Πανεπιστημίου Cornell της Νέας Υόρκης, όπου ο νεαρός επιστήμονας δημιουργεί νέα όπλα κατά του καρκίνου, αλλά και τη δημοσίευση της έρευνάς του στο περιοδικό Nature Medicine, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής του στην ερευνητική ομάδα του Michel Sadelain στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center και αναμένεται να βρει γρήγορα εφαρμογή στην κλινική Memorial Sloan Kettering Cancer Center της Νέας Υόρκης.
Ο Θεόδωρος Γιαβρίδης, γιος της γνωστής Πατρινής συμβούλου επικοινωνίας Ζέττας Ζάχου, πιστεύει ότι το μυστικό στη μάχη κατά του καρκίνου βρίσκεται στο ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του ασθενούς.
Με λίγα λόγια, το μυστικό για την ασθένεια βρίσκεται …πάνω μας.
Ο Θοδωρής, είναι υποψήφιος για τα πρόσωπα της χρονιάς και αυτό δεν συμβαίνει καθόλου τυχαία. Η Πάτρα έχει κάθε λόγο να επαίρεται για τα παιδιά της που λάμπουν ανοίγοντας δρόμους στην επιστήμη και την ελπίδα. Αυτό άλλωστε είναι και το καλό της πρόσωπο στον κόσμο.
Πάμε όμως να γνωρίσουμε τον νεαρό επιστήμονα που γέμισε κάποτε τις βαλίτσες του με αισιοδοξία και βρέθηκε από την Πάτρα στην Αμερική με υποτροφία Μεντζελόπουλου για το Columbia University στη Ν. Υόρκη, συνεχίζοντας το διδακτορικό του με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στο Cornell.
Ο νεαρός που έπαιζε μουσική στο mojo radio, και που ξεκίνησε από Πολιτικός Μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πάτρας, αλλά στο τέλος του δεύτερου έτους αποφάσισε τη μεγάλη στροφή στην Βιολογία, δίνει τώρα το …ρυθμό στην έρευνα για τη ζωή και ο ήχος της φτάνει μέχρι την περήφανη για αυτόν Πάτρα.
Kύριε Γιαβρίδη, πείτε μας όσο πιο απλά γίνεται, ώστε να είναι αυτό κατανοητό από έναν πολίτη που δεν είναι γνώστης της ιατρικής ορολογίας, σε τι συνίσταται η έρευνά σας σε σχέση με τον καρκίνο. Γιατί θεωρείτε ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς είναι το νέο όπλο κατά της ασθένειας;
«Μέσα από την ίδια την εξέλιξη, το ανοσοποιητικό σύστημα από μόνο του έχει βελτιστοποιηθεί ώστε να εξολοθρεύει κύτταρα που δεν έχουν θέση μέσα στον οργανισμό. Ειδικότερα, τα Τ (ταυ) λεμφοκύτταρα είναι επαγγελματίες δολοφόνοι, διαθέτουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να εξολοθρεύουν εισβολείς στον οργανισμού. Η ερευνά μας εστιάζει στο πως μπορούμε να επαναπρογραμματίσουμε (γενετικά) τα Τ λεμφοκύτταρα ώστε να αναγνωρίζουν καρκινικά κύτταρα σαν τον εισβολέα και να τον εξολοθρεύσουν.
Ο λόγος για τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα είναι το νέο όπλο κατά του καρκίνου είναι ακριβώς γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα ήδη διαθέτει πολλές επιθυμητές ιδιότητες και ικανότητες, απαραίτητες για την καταπολέμηση του καρκίνου. Επομένως είναι το τέλειο εργαλείο που με λίγη βοήθεια από εμάς μπορεί να λειτουργήσει σαν «ζωντανό φάρμακο».
Υπάρχει η εκτίμηση ότι σε λίγα χρόνια ο καρκίνος θα είναι απλά μια χρόνια ασθένεια. Είστε και εσείς τόσο αισιόδοξος;
«Θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος, νομίζω πως τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε προχωρήσει θεαματικά. Όμως έχουμε νομίζω αρκετό δρόμο μπροστά μας. Σαφώς για αρκετές μορφές καρκίνου έχει επεκταθεί το προσδόκιμο ζωής όμως αυτό που με απασχολεί είναι η ποιότητα ζωής κατά τον «κερδισμένο» χρόνο καθώς και ο αντίκτυπος της διάγνωσης και του καθημερινού αγώνα στους ασθενείς και τις οικογένειες τους. Νομίζω θα χρειαστεί καιρός ώστε και ψυχολογικά να αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο σαν άλλη μια χρόνια νόσο».
Μιλήστε μου για το σημείο εκκίνησης. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη βιολογία και την έρευνα;
«Ξεκίνησα από Πολιτικός Μηχανικός στο πολυτεχνείο της Πάτρας, αλλά στο τέλος του δεύτερου έτους αποφάσισα πως ήταν ένα πεδίο που δεν ήθελα να επιδιώξω. Ήθελα να επιδιώξω ένα αντικείμενο που θα με έκανε να αισθάνομαι πως συνεισφέρω σε κάτι πολύ μεγαλύτερο και ταυτόχρονα να ικανοποιήσω την περιέργειά μου για το πως «λειτουργεί» η ζωή. Έτσι διάλεξα τη βιολογία, και την έρευνα για τον καρκίνο».
Το Πανεπιστήμιο Πατρών έκανε δεκτή με ενθουσιασμό τη βράβευσή σας. Μιας και είστε… παιδί του Πανεπιστημίου μας, μιλήστε μου για τη συμβολή του στο δικό σας επιστημονικό ταξίδι.
«Η μεγαλύτερη συμβολή του Πανεπιστημίου Πατρών νομίζω πως ήταν η κα Ζωή Λυγερού και οι καθηγητές και φίλοι που με προέτρεψαν να κάνω τη διπλωματική μου στο εργαστήριό της στην Ιατρική. Κάνοντας τα πρώτα ερευνητικά μου βήματα εκεί κατάλαβα τη σημαίνει η βιολογία για μένα. Επίσης εκεί έλαβα τις βάσεις και την υποστήριξη ώστε να έχω την αυτοπεποίθηση να επιδιώξω τους επόμενους στόχους μου. Οι υποτροφίες «Ανδρέας Μεντζελόπουλος» που χορηγούνται από το Πανεπιστήμιο Πατρών ήταν επίσης καταλυτικές ώστε να μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική».
Ποιό θα είναι το επόμενο βήμα; Η επόμενη επιστημονική σας επιδίωξη;
«Μετά τη δημοσίευση της έρευνάς μου είμαι στην ευχάριστη διαδικασία να την παρουσιάζω σε συνέδρια και λαμβάνουμε συνεχώς αιτήματα για συνεργασίες ώστε να χρησιμοποιήσουμε την ερευνητική μου εργασία στη δοκιμή νέων πειραματικών μοντέλων. Ο μεσοπρόθεσμος στόχος μου είναι αυτός, να δούμε πως μπορούν να εξελιχθούν περαιτέρω αυτά που μέχρι τώρα πετύχαμε. Μακροπρόθεσμα, θα δούμε που θα οδηγήσουν όλες αυτές οι νέες ευκαιρίες!»
Μπορείτε να ψηφίσετε για τον Θεοδωρή Γιαβρίδη ΕΔΩ
ΓΙώτα Κοντογεωργοπούλου
