Ο Ανδρέας Καλλιβωκάς, είναι ένας ευγενής άνθρωπος. Με την έννοια της ευγένειας που πηγάζει από την φύση του καθενός και όχι από την υποκριτική του δεινότητα. Άλλωστε μόνο ένας άνθρωπος κατ΄ ουσίαν ευγενής θα μπορούσε να εμπνευστεί ένα μυθιστόρημα από μια μαθήτρια που κλαίει παραλαμβάνοντας το βραβείο της επειδή λείπει η καθηγήτριά της για λόγους οικονομικούς.
Γιατί αυτή είναι η «Δανάη» του Ανδρέα Καλλιβωκά, του πασίγνωστου φαρμακοποιού της πόλης, επί σειρά ετών προέδρου της «Πολυφωνικής», που μετά από δύο βιβλία με αντικείμενο συναρτώμενο από την επαγγελματική του ιδιότητα, βάζει την… πένα του στο μελάνι της λογοτεχνίας. Το «Αγαπημένη μου Δανάη», το μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Το δόντι» ξεκίνησε με τρόπο όχι και τόσο συνηθισμένο. Τα ερέθισμα ήρθε μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη και ακούμπησε με τρυφερότητα τον άνθρωπο. Άς δούμε όμως τι λέει ο ίδιος.
Η «ΕΙΣΟΔΟΣ» ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
«Θεωρώ ότι το να αποκαλώ τον εαυτό μου συγγραφέα επειδή έγραψα ένα βιβλίο είναι μάλλον υπερφίαλο. Παραμένω ακλόνητος σε αυτό που υπηρέτησα 40 χρόνια με την ιδιότητα του φαρμακοποιού συνταξιούχου πλέον. Το να γράφω εκτός των βιβλίων που αφορούν την δουλειά μου ήταν πάντα κάτι που με ξεκούραζε από την καθημερινή μου πίεση . Όλα ξεκίνησαν σαν ένα εσωτερικό μου απαύγασμα, μια εσωτερική διαδρομή δική μου να γράφω απλά για μένα σκέψεις, απόψεις, ιδέες. Θεωρούσα και θεωρώ ότι το γράψιμο και η μουσική ήταν οι ερωμένες μου σε μια ζωή καθημερινή και με βγάζανε από τον υπαρκτό στον ανύπαρκτο κόσμο. Σημειώσεις γραμμένες σκόρπιες αριστερά και δεξιά χαμένες στο χώρο μου ήταν κάτι που το έκανα χρόνια».
Η ΔΑΝΑΗ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
«Πριν από καιρό περίπου 4-5 χρόνια σε ειδήσεις στην τηλεόραση είδα σε μια απονομή βραβείων για τις καλύτερες εκθέσεις η γενικά γραπτό λόγο σε μαθητές, βραβεία από κάποια εφημερίδα, ακριβώς δεν θυμάμαι μια γλυκύτατη κοπελίτσα, μαθήτρια των πρώτων τάξεων του γυμνασίου που πήρε το πρώτο βραβείο να κλαίει Όταν οι δημοσιογράφοι την ρώτησαν <<γιατί κλαίς >> είπε ότι της έλλειπε η δασκάλα της που την στήριξε σε αυτή την προσπάθεια της και έλλειπε γιατί το κόστος να έρθει από κάποιο μέρος της Μακεδονία μαζί της ήταν περίπου 200 ευρώ και δεν βρέθηκαν αυτά τα χρήματα. Θύμωσα με αυτό. Πώς είναι δυνατόν μια κοινωνία που σπαταλά ευρώ για ματαιοδοξία, προφανώς και γονείς που είχαν παιδιά στην ίδια τάξη αλλά και οι άλλοι καθηγητές να μην μπορούν να βάλουν από 5 ευρώ να βρεθούν τα χρήματα Σημείωση ότι ακόμη η έκφραση <<κρίση >> δεν είχε μπει τόσο βαθειά στο λεξιλόγιο μας Φυσικά για την ανύπαρκτη και δήθεν Πολιτεία, κουβέντα δεν γίνεται .Έτσι έγραψα ένα γράμμα που δημοσίευσε μια εφημερίδα της Αθηνάς με τίτλο <<Το κλάμα της Δανάης>> Αυτό που με πόνεσε ήταν η αντίφαση μεταξύ ονόματος και δακρύων μια και το όνομα Δανάη σημαίνει χαρούμενη –φωτεινή. Στην συνέχεια σε διάφορα άρθρα μου σε περιοδικά του χώρου με απόψεις για καθημερινά θέματα άρχισα να γράφω σαν επιστολές ξεκινώντας πάντα με την φράση ..Αγαπημένη μου Δανάη... Έτσι γεννήθηκε η Δανάη».
Η ΔΑΝΑΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
«Η Δανάη είναι η καθημερινή σύντροφός μας, στον καθένα από εμάς που στωικά καρτερεί την καθημερινότητα της να δώσει στο σύντροφό της το μέγεθος της χαράς που σκορπά η φωτεινότητα της. Είναι η καθημερινή σύντροφος που άοκνα και αέναα στηρίζει που πολλές φορές την προσβάλουμε με τους εγωισμούς μας την περιθωριοποιούμε με τις συμπεριφορές μας είναι το πέπλο προστασίας του καθενός από εμάς των αρσενικών. Είναι η ήρεμη δύναμη που μπορεί ο παρορμητικός της να μας θυμώνει αλλά που χωρίς αυτή η ζωή μας θα ήταν απλά το απόλυτο κενό. Η Δανάη είναι η καθημερινή μας ιέρεια στα μυστήρια της ζωής δεν αναζητά τίποτα δεν αποζητά τίποτα παρά μόνο να στέκεται δίπλα στον σύντροφό της. Είναι η ανιδιοτέλεια της δοτικότητας στο καθημερινό μας διάβα. Χωρίς αυτή δεν υπάρχουμε .Όσο αφορά το μήνυμα που με ρωτάτε. Απλά μέσα από την πλοκή προσπαθώ να μιλήσω για <<καλά κρυμμένα >>μυστικά του καθενός μας ,που τα συσσωρευμένα και ανούσια <<πρέπει και δήθεν >> της κοινωνίας που σφραγισμένα στόματα από φόβο τα πνίγουν .Βασικά δεν αποζητώ το χειροκρότημα αλλά τον στοχασμό σε θέματα <<ταμπού >> τον διάλογο την κριτική την διαφωνία με επιχειρήματα Αναζητώ τον διάλογο .Αυτό για μένα το βασικό μου μήνυμα
Η …ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ
«Εδώ θα σας διηγηθώ μια ιστορία από τα μαθητικά μου χρόνια .Έγραφα πάντα εκθέσεις και πάντα κοβόμουν Στο γυμνάσιο τα αρχαία και τα νέα ελληνικά ήταν η κατάρα μου κάθε χρόνο ανεξεταστέος μέχρι που στην τότε 4 Γυμνάσιου έχασα χρονιά και μεταξύ των άλλων μαθημάτων ήταν και η Έκθεση. Σε κάποια έκθεση λοιπόν η τότε καθηγήτρια μου μπροστά σε όλη την τάξη είπε << Καλλιβωκά παιδί μου δεν νομίζω ότι στην ζωή σου θα γράψεις κάτι πιο πολύ από το όνομα σου>> Τελικά μάλλον κάτι πιο πολύ μπόρεσα. Ως προς τον χρόνο, έχω μια άποψη που βασίζεται στο ρήμα θέλω. Νομίζω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο σημείο στο χρόνο. Για τα ευχάριστα βρίσκεις χρόνο πάντα όπως ο καθένας μας βρίσκει χρόνο για το έρωτα την αγάπη τον σύντροφό του. Όποιας μορφής ερωτική σχέση να αποζητά κάποιος για φευγιό από το καθημερινό βρίσκει χρόνους»
Η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
"Κανένα βιβλίο που αφορά την καθημερινότητα δεν μπορεί να είναι μόνο μυθοπλασία .Ευθέως σας απαντώ. Μυθοπλασία ως προς την ιστορία θα έλεγα ναι μια και μια σχέση τέτοια των δυο βασικών πρωταγωνιστών μόνο στο κόσμο των μύθων χωρίς να σημάνει ότι ο καθένας από εμάς δεν θα μπορούσε να κάνει τον πρωταγωνιστή και να βουτήξει στο κόσμο των μύθων, αλλά οι σκέψεις οι αναζητήσεις τα ερωτηματικά είναι καθαρά η προσωπική μου αλήθεια που την καταθέτω αυτούσια χωρίς φόβο και πάθος στην διάθεση του κάθε αναγνώστη".
(Το εξώφυλλο φιλιτέχνησε η ξαδέρφη του Ανδρέα Καλλιβωκά γνωστή ζωγράφος, Φωτεινή Οθωναίου)
Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
«Ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας από την Αθήνα για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος ότι τα παιδιά μου ζουν εκεί και θα ήταν δύσκολο να έρθουν στην Πάτρα αλλά ο βασικός λόγος ήθελα σε μια πόλη που δεν είναι η δική μου να ετοιμαστώ καλύτερα μια και το μετερίζι αυτό είναι για μένα πρωτόγνωρο ώστε εδώ στην πόλη μου που τρέφει την οικογένεια μου τόσα χρόνια να είμαι καλύτερα προετοιμασμένος να σταθώ επάξια στην αγάπη των συμπολιτών μου. Η ανταπόκριση ήταν θα έλεγα γεμάτη αγάπη και αυτό μου αρκεί Το γεγονός ότι με ρωτάνε στην πόλη μου για το πότε στην Πάτρα με κάνει να νοιώθω ευτυχισμένος Το πότε στην Πάτρα θα είναι στις 22 Οκτωβρίου ημέρα Δευτέρα το πού θα το ξέρουμε με τον Ανδρέα Τσιλήρα τον εκδότη μου ,που του χρωστώ πολλά από αυτή την περιπέτεια και έγκαιρα θα το γνωστοποιήσουμε.Πιστεύω στην δουλειά μου ήταν κάτι που έκανα 2 χρόνια να το γράψω ,και πραγματικά θα ήθελα να διαβαστεί όχι με σκοπό ευτελή αλλά με σκοπό να ακούσω απόψεις γνώμες, ακόμη και στον δρόμο ώστε μέσα από διαλόγους να μπορέσω να δω άλλες οπτικές γωνίες αλλά και το επόμενο πόνημα να είναι πιο όμορφο ».
ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ;
"Η λέξη ξανά δεν υφίσταται . Κάτι τόσο μυσταγωγικό και υπερβατικό όπως η ελεύθερη έκφραση των εσωτερικών ανησυχιών αποτελεί διαχρονική ερωτική πράξη χωρίς τέλος παρά μόνο με αρχή".
ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ Η ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ;
"Το σημαντικό για μένα είναι να μπορείς να ντύνεις με μια αόρατη μουσική τις λέξεις και απλά να ακούς ήχους που δύσκολα πια ακούνε οι άνθρωποι Αυτό λέγεται ευτυχία" .
Γιώτα Κοντογεωργοπούλου
