Θα μπορούσε να είναι το ανέκδοτο των ημερών. Σύντομο, της τάξης των τριών λέξεων. Κάθε μέρα και ένας υποψήφιος κάνει εμφάνιση στη φθινοπωρινή αλέα και ποζάρει για φωτογραφία… φυλλαδίου. «Είμαι κι εγώ εδώ», είναι το μήνυμα. «Τι έχει ο άλλος δηλαδή καλύτερο;». Και δώστου νέος κύκλος διεργασιών με πρώτο βήμα την ενόχληση μέσω τηλεφώνου στους κατά τα φαινόμενα ουδέτερους που αναζητούν στέγη ή στους δυσαρεστημένους του ενός ή του άλλου στρατοπέδου, τους γνωστούς «διαφωνώ αλλά είμαι ακόμη εντός», που περιφέρονται από καφέ σε καφέ στα πρώτα ή στα τελευταία καθίσματα και από γραφείο σε γραφείο ως περιζήτητες νύφες σε ένα τοπίο που αναζητά ανανέωση και όχι ανακύκλωση.
Ο «Κλεισθένης» έφερε στο φως πολλές προσωπικές φιλοδοξίες που διαγκωνίζονται μεταξύ τους με αξιώσεις επικεφαλής σχημάτων που θα διεκδικήσουν το θώκο της Μαιζώνος. Ο νόμος ανοίγει το δρόμο. Οι προσωπικές φιλοδοξίες μπορούν να τον περπατήσουν. Τόσο απλά.
Πού βρίσκεται όμως το όριο μεταξύ του σοβαρού και του αστείου; Πού είναι η γραμμή αποκλεισμού της φαιδρότητας;
Η ελευθερία των κινήσεων ή οι υποσχέσεις περί δυνατότητας εκλογής με λίγες ψήφους, προϋποθέτει ωριμότητα και έλεγχο των πραγματικών δεδομένων και όχι προβολή σε επιθυμητά στερεότυπα.
Το να γεμίσει η κάλπη δεκάδες ψηφοδέλτια δεν σημαίνει αυτομάτως και δημοκρατία, ούτε το να γεμίσει ο τόπος υποψηφίους σημαίνει απαραίτητα πλουραλισμό.
Διότι δεν είναι δυνατόν από τη μια να έχουμε ένα νόμο που υπηρετεί τη λογική των συναινέσεων και από την άλλη να αδυνατούμε να υπηρετήσουμε τη συναίνεση μέσα στις παρατάξεις μας ή στο πλαίσιο κατάκτησης ευρύτερων διαπαραταξιακών συμφωνιών, άρα να δείχνουμε εξ αρχής δείγματα αδυναμίας συνεννόησης και να επικαλούμαστε μετεκλογική μαεστρία στον τομέα.
Η ανακοίνωση βεβαίως προθέσεων δεν παύει να είναι και μια προσπάθεια να περάσει κανείς μέσα από έναν μεγεθυντικό φακό, ώστε να επιτύχει σημαντικά παζάρια εντός ενός άλλου ψηφοδελτίου. Κάτι σαν «Με βλέπετε; Μπορώ να πάω για δήμαρχος. Άρα γιατί να μην κάνω για πρώτος τη τάξει αντιδήμαρχος;»
Είναι το φθινόπωρο του "εγώ". Τόσα έχουμε ήδη μετρήσει κι είναι μπροστά μας άλλες δύο εποχές. Θα δουν πολλά τα μάτια μας.
