Η ιστορία για το Σκοπιανό μπορεί σήμερα για πολλούς να γράφτηκε στις Πρέσπες.
Το τι πραγματικά έγραψαν οι σελίδες της θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος.
Έγραψε όμως και κάτι άλλο σήμερα η ιστορία. Την πιστή προσήλωση του Κρατικού μηχανισμού στο δόγμα της καριέρας. Μίας καριέρας που «χτίζεται» με υπερβολές και α λα καρτ συμπεριφορές, προκειμένου τα στελέχη του Κράτους να απολαύσουν τα εύσημα της πολιτικής ηγεσίας και να συνεχίζουν να «χτίζουν» καριέρες με τις ευλογίες των θεσμικών τους προϊσταμένων.
Σήμερα λοιπόν διοργανώθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας από πολίτες που διαφωνούν με την συμφωνία Ελλάδος Σκοπίων.
Οι συγκεντρωμένοι κινήθηκαν μέσα από τα βουνά με κατεύθυνση το σημείο όπου είχε οριστεί το ραντεβού των Κυβερνήσεων.
Ερώτηση πρώτη: Είχαν το δικαίωμα; Φυσικά και το είχαν. Κάθε Έλληνας πολίτης έχει την δυνατότητα να διαμαρτύρεται και να αντιδρά.
Ερώτηση δεύτερη: Έπρεπε να προσεγγίσουν το σημείο όπου ήταν σε εξέλιξη το τελετουργικό των υπογραφών;.
Όχι, διότι ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών βρίσκονταν εκεί ως οι νόμιμα εκλεγμένοι εκπρόσωποι των Ελλήνων επικυρώνοντας με την παρουσία τους μία απόφαση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μία απόφαση που θα κριθεί Δημοκρατικά από τον Ελληνικό λαό, όταν θα στηθούν οι κάλπες.
Ερώτηση τρίτη: Ποιος έχει την ευθύνη για την τήρηση της τάξης;
Φυσικά η Αστυνομία. Η οποία ωστόσο οφείλει να εκτελέσει μεν τον θεσμικό της ρόλο, αλλά παράλληλα να σεβαστεί και το δικαίωμα των πολιτών
Ξακαθαρίσαμε λοιπόν τα τρία βασικά. Όμως εδώ ανακύπτει ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα, η απάντηση του οποίου εφάπτεται με τις θεμελιώδεις Αρχές της Δημοκρατίας.
Το δικαίωμα της διαμαρτυρίας κρίνεται αλήθεια, όταν οι διαμαρτυρόμενοι βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά από το απαγορευμένο σημείο πρόσβασης; Όταν μέσα στα βουνά, και ενώ οι διπλωματικές αποστολές έχουν ήδη αποχωρήσει, βροντάει ο τόπος από χημικά χειροβομβίδες κρότου λάμψης και οι αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποιούν σε βάρος των διαδηλωτών, οτιδήποτε διαθέτει το οπλοστάσιό τους,με το δελτίο των συνεπειών να αναγράφει τραυματίες;
Σε αντίθεση με όσα έγιναν το μεσημέρι της Κυριακής στα ακατοίκητα βουνά της Μακεδονίας, οι εικόνες που καθημερινά προβάλλονται από πολλά σημεία της Αθήνας και της Περιφέρειας με κουκουλοφόρους να εκτοξεύουν αντικείμενα και βόμβες μολότοφ σε βάρος αστυνομικών , με τους τελευταίους να βρίσκονται σχεδόν πάντα σε αμυντική διάταξη, αποδεικνύει την α λα καρτ συμπεριφορά για την οποία μιλήσαμε ευθύς εξ αρχής.
Μία πάγια συμπεριφορά με ελάχιστες εξαιρέσεις, για την οποία κάποτε θα πρέπει να δώσει απαντήσεις η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας.
Διότι είναι πλέον προφανές ότι ακολουθείται κατά πόδας η πολιτική βούληση.
Και κατ αυτήν, το «επίθεση ΤΩΡΑ» που ίσχυσε την Κυριακή 17 Ιουνίου, με το «ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση» που ισχύει κάθε φορά που ολιγομελείς ομάδες αντιεξουσιαστών καταστρέφουν περιουσίες και επιτίθενται στις αστυνομικές δυνάμεις, είναι «ένα τσιγάρο δρόμος».
Αρκεί σε κάθε περίπτωση, οι έχοντες την ευθύνη να «πιστωθούν» το αποτέλεσμα και να λάβουν τα εύσημα του προϊσταμένου.
Έτσι χτίζονται οι καριέρες και αν σε αυτά τα ζητήματα δεν είσαι …προσεκτικός, είναι βέβαιο ότι από εν ενεργεία θα γίνεις τέως.
Και ένα ακόμη ερώτημα (ρητορικό αυτή τη φορά): Αξίζουν όλα αυτά τον κόπο για λίγη ακόμη δόξα;
