Απέμεναν μόλις τρια λεπτά από τη λήξη του μεγάλου ντέρμπι της football league μεταξύ της Παναχαϊκής και του Άρη, όταν οι χιλιάδες Πατρινοί στο γήπεδο της Αγυιάς και πολλές χιλιάδες περισσότεροι που παρακολουθούσαν το ματς απ΄ την τηλεόραση «πάγωναν» από την ισοφάριση των φιλοξενούμενων.
Μέχρι εκείνη την ώρα όλοι πίστευαν ότι οι Θεσσαλονικείς θα έκαναν την πρώτη τους ήττα που θα σήμαινε αυτόματα ότι οι κοκκινόμαυροι θα έμπαιναν ξανά δυνατά στο παιχνίδι της ανόδου, και βαθμολογικά αλλά και ψυχολογικά.
Όχι οτι τώρα, μαθηματικά τουλάχιστον, έχει αποκλειστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά οπωσδήποτε η απώλεια του «τρίποντου» δυσκολεύει εξαιρετικά τα πράγματα.
Όμως ο τηλεθεατής που είχε τη δυνατότητα να κάνει «ζάπιγνκ» και να παρακολουθεί παράλληλα ποδοσφαιρικούς αγώνες των μεγάλων Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, παρακολούθησε ένα ματς που από πλευράς εικόνας θα μπορούσε, τηρουμένων των αναλογιών, να συγκριθεί με εκείνα. Γεμάτο γήπεδο, καλό ποδόσφαιρο και μία Παναχαϊκή που έδωσε ξανά νόημα στα Κυριακάτικα μεσημέρια των φιλάθλων.
Μετά από πολλά χρόνια πίκρας, εντάσεων και εξαιρετικών δυσκολιών και αφού πέρυσι η σκληρή απόφαση για επανεκκίνηση (μέσα από τις ποσφαιρικές αλάνες) δόθηκε από μία ομάδα επιχειρηματιών που ξέρουν να επενδύουν, να διοικούν και να περιμένουν, φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα: «Μία ανάσα» από την μεγάλη κατηγορία, πολύς κόσμος στο γήπεδο, αγάπη για την ομάδα της πόλης και ποδοσφαιρικό χρώμα στην οποία βασίλευε το «μαύρο».
Δεν είναι καθόλου λίγα όλα όσα επιτεύχθηκαν σε λιγότερους από 20 μήνες.
Και το σπουδαιότερο, παρ' ότι το πρώτο μέλημα ήταν η άνοδος και η θετική σφραγίδα στην προσπάθεια, είναι η σύμπνοια της τοπικής κοινωνίας και η νέα χαρτογράφηση του ποδοσφαιρικού τοπίου της πόλης, με τα σύνορά του να επανέρχονται σε εκείνα των μεγάλων εποχών με ελπίδα για κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της φετινής περιόδου, προέχει η υπομονή. Οι μεγάλες προσπάθειες τελεσφορούν μόνον όταν «χτίζεις» σε στέρεα θεμέλια. Η Παναχαϊκή είναι βέβαιο ότι θα φτάσει και πάλι εκεί που της αξίζει αλλά με νέα ζητούμενα την μονιμότητα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Και για αυτά αξίζει όλοι να περιμένουμε
