Από το καλοκαίρι του 2017 και τον Νόμο Γαβρόγλου για την Ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα(Ν. 4485), έως και σήμερα με τον νέο υπό ψήφιση νόμο για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ζούμε για άλλη μία φορά, το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Η παρούσα Κυβέρνηση, μέσα από δύο νομοθετήματα, πέρα από τα επείγοντα και εκκρεμή ακαδημαϊκά προβλήματα και σε αγαστή συνεργασία με τα επιμελητήρια (ΤΕΕ και ΓΕΩΤΕΕ), παρεμβαίνει μεροληπτικά και «ετσιθελικά» στα επαγγελματικά θέματα δεκάδων χιλιάδων αποφοίτων Α.Ε.Ι. της χώρας.
Ο λόγος γίνεται, πέραν όλων των άλλων, για το νομοσχέδιο που οδηγεί με διθυράμβους στην ίδρυση πανεπιστημίου στην Δυτική Αττική μέσα από την απορρόφηση και κατάργηση των Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Πειραιά.Όμως το μείζον πρόβλημα, δεν είναι η ίδρυση του Πανεπιστημίου. Αυτό ίσως είναι το μοναδικό θετικό σημείο του νομοσχεδίου. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που γίνεται και ποια στόχευση υπάρχει.
Είναι πασιφανές ότι η προσπάθεια αποδόμησης της Ανώτατης Τεχνολογικής εκπαίδευσης αλλά και η εξαφάνιση των αποφοίτων της είναι ο τελικός στόχος του Υπουργείου, καθώς σε καμία περίπτωση στο νομοσχέδιο δεν αναφέρονται οι ήδη απόφοιτοι των δύο ΤΕΙ, η τύχη τους και οι ενώσεις τους. Οι υπάρχοντες φοιτητές διαχωρίζονται σε «καλά και κακά παιδιά» ενώ και οι καθηγητές θα μπουν σε ένα τσουβάλι για την μεταφορά τους στα νέα ιδρύματα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο κος Γαβρόγλου, σε συνεργασία με τα υπουργεία Υποδομών και Αγροτικής ανάπτυξης, τα οποία με διάφορες αποφάσεις, εγκυκλίους, τροπολογίες, ανακοινώσεις και Προεδρικά Διατάγματα, μεθοδευμένα και εν κρυπτώ, προσπαθούν να εξαφανίσουν επαγγελματικά τους εκατοντάδες χιλιάδες των αποφοίτων Α.Ε.Ι. Τ.Τ. (Τ.Ε.Ι.), ειδικοτήτων μηχανικού και γεωτεχνικού για ψηφοθηρικούς λόγους. Δίνουν γη και ύδωρ στις επιμελητηριακές συντεχνίες που οι πρακτικές τους ταλαιπωρούν επί δεκαετίες την χώρα, την εκπαίδευση και την κοινωνία.
Η αλήθεια είναι ότι πλέον, αυτοί οι άνθρωποι, δεν έχουν επιχειρήματα, τους έχουμε πάρει χαμπάρι. Τα προσχήματα για σύσταση επιτροπών για τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών και γεωτεχνικών του Τεχνολογικού Τομέα των ΑΕΙ, η μεταφορά του θέματος των αποφοίτων στο μέλλον με το επιχείρημα ότι, ως δια μαγείας θα λυθούν όλα αργότερα, τα διάφορα ΦΕΚ των άλλων υπουργείων ταυτόχρονα με τα υπό ψήφιση Νομοσχέδια για την Ανώτατη Εκπαίδευση, η αποφυγή των συναντήσεων με εκπροσώπους των συλλογικοτήτων των Πτυχιούχων των Α.Ε.Ι. Τεχνολογικού Τομέα (ΤΕΙ), η δικαιολογία ότι το κόστος αντιστοίχισης πτυχίων μεταξύ παλαιών και νέων τμημάτων για τους αποφοίτους είναι μεγάλο, παραλείποντας τα Grecomaster και το πραγματικό μεγάλο δημοσιονομικό κόστος που εν γνώσει τους θα προκύψει, η αλλαγή βαθμίδων των Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και πολλά άλλα που στις μέρες μας συντελούνται σε βάρος των Πτυχιούχων των Α.Ε.Ι. Τ.Τ. (ΤΕΙ), είναι αποδείξεις ότι γι’ αυτούς τους πολιτικούς της βιτρίνας και της συντεχνιακής παραπλάνησης, είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα σε βάρος των Τ.Ε.Ι. και των Πτυχιούχων τους, Γεωτεχνικών και Μηχανικών, αυτά είναι αποκλειστικά πολιτικές αποφάσεις, που λήφθησαν με συντεχνιακά κριτήρια. Είναι θέσεις που εκφράζονται πολιτικά από τους υπουργούς, τους βουλευτές αλλά και τα στελέχη της Κυβέρνησης που θεωρούν ότι η δικαιοσύνη αφορά τον ισχυρό και όχι την κοινωνία, την αξία και την ανάγκη.
Αλλά όπου και αν τους συναντήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, όταν είμαστε άνθρωποι της αγοράς, άνθρωποι που καθημερινά μοχθούμε για το μεροκάματο, άνθρωποι που αντιμετωπίζουμε την λαίλαπα των μνημονίων μέσα από την καθημερινότητα μας, και δεν έχουμε την δυνατότητα να πιέζουμε όπως κάνουν οι συντέχνες; που έχουν ανοικτό τον δρόμο προς τον κρατικό κορβανά και τα κέντρα λήψης αποφάσεων;
Οι εποχές που τα πάντα ρυθμίζονταν με ένα «βύσμα» τελικά δεν πέρασαν ανεπιστρεπτί, τα μνημόνια δεν μας έβαλαν μυαλό, ο Μπάρμπας στην Κορώνη είναι εδώ.
