Οφείλω να ομολογήσω ότι τις τελευταίες μέρες διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον άρθρα αυτόκλητων υπερασπιστών της προσκείμενης στο ΚΚΕ δημοτικής Αρχής και (προσωπικά) του δημάρχου Πατρέων κ. Κώστα Πελετίδη.
Πιθανολογώ βάσιμα ότι οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις συνιστούν μια έμμεση απάντηση σε δημοσιογράφους και σε άλλους ενεργούς πολίτες (μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται προφανώς και η «αφεντιά» μου), που… τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στα πεπραγμένα της Μαιζώνος, με φόντο τις αντιδράσεις εκατοντάδων καρναβαλιστών έναντι της αρτηριοσκληρωτικής στάσης της, φυσικό επακόλουθο των ιδεοληψιών της.
Είναι δε εντυπωσιακό ότι για να στηρίξουν τον «κόκκινο» δήμαρχο, ο οποίος ακόμη και για τις ανακοινώσεις του Δήμου Πατρέων σπεύδει να πάρει την έγκριση του Περισσού, επικαλούνται το κοινωνικό έργο του.
Τούς διαβεβαιώνω ότι κι άλλοι δήμοι της χώρας έχουν να επιδείξουν αξιοσημείωτες δραστηριότητες με κοινωνικό πρόσημο. Δεν βγαίνουν στα κεραμίδια να το προβάλλουν.
Αλλά για να μείνουμε στα μέρη μας, τούς γνωστοποιώ ότι εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, κοινωνικό έργο έχει να επιδείξει η Ιερά Μητρόπολις Πατρών. Με άλλα λόγια η Εκκλησία, η οποία δεν σπεύδει ούτε να το διαφημίσει ούτε να το διαλαλήσει στους πάντες. Θεωρεί ότι αυτό είναι (αυτονόητο) καθήκον της. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Κατά τα άλλα, διαβεβαιώνω τους συμπολίτες μου που θίχτηκαν από την κριτική μου στα πεπραγμένα της «κόκκινης» δημοτικής Αρχής ότι θα συνεχίσω να στηλιτεύω τα κακώς κείμενα της με το αναφαίρετο δικαίωμα που μού δίνει η ιδιότητα μου ως πολίτη μιας συντεταγμένης δημοκρατίας.
Επιθυμώ η πόλη μου να ξεφύγει από τη σημερινή μιζέρια που παραπέμπει σε μια παρατεταμένη παρακμή. Θέλω μια Πάτρα που να διακρίνεται για την αναπτυξιακή της δυναμική, ζωντανή και εξωστρεφή. Δεν θέλω μια Πάτρα στην οποία γίνεται, απλώς, αναδιανομή της φτώχειας για την ανατροφοδότηση του ένστικτου της αυτοσυντήρησης ανθρώπων που ζουν στα όρια της ανέχειας ή και κάτω απ’ αυτά, επαιτώντας με το χέρι απλωμένο και στημένοι σε ουρές συσσιτίων να αναζητούν με απόγνωση ένα πιάτο φαγητού. Αυτές οι εικόνες είναι ντροπιαστικές για όλους μας, δεν τιμούν καμία και κανένα.
Ως εκ τούτου, θα συνεχίσω να παλεύω για μια Πάτρα δημιουργική και πρωτοπόρο, όπως άλλωστε ήταν και στο παρελθόν. Αυτή που δεν έχει ζήσει ο σημερινός δήμαρχος της. Η Πάτρα της στασιμότητας και του εγκλωβισμού της σε ιδεοληψίες του παρελθόντος δεν με εκφράζει.
Επομένως, όσες Πατρινές και όσοι Πατρινοί υπερασπίζονται τον κ. Πελετίδη και την «κόκκινη» παρέα του ας παραδεχθούν, έστω κι ενδόμυχα, ότι εμείς που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά σ’ αυτήν την πόλη, την αγαπάμε και την πονάμε πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους που ήλθαν σαν επισκέπτες εδώ και «ρίζωσαν», αλλά δεν πρόκειται να δεθούν ποτέ συναισθηματικά μαζί της.
