Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, έφυγε από την ζωή, πλήρης ημερών ο Τάκης Κουνινιώτης, ο γνωστός επιχειρηματίας που αφιέρωσε την ζωή του στην αγαπημένη του κορινθιακή σταφίδα. Ο Τάκης Κουνινιώτης υπήρξε μια ιδιαίτερα έντονη και πολυσχιδής προσωπικότητα με παρεμβατικό ρόλο και λόγο, που σε όλη την ζωή του προσπάθησε για την αναβάθμιση του προϊόντος αλλά και γενικότερα για την στήριξη και ενίσχυση της βιομηχανίας και του επιχειρηματικού περιβάλλοντος της περιοχής μας.
Πάνω από όλα όμως ήταν «Σταφιδάς από καρδιάς»
Αναφέρει στην εισαγωγή του συλλεκτικού λευκώματος που εξέδωσε με τίτλο «Κορινθιακή Σταφίδα- Μια Πριγκίπισσα στο διάβα των αιώνων»
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η πιο προσφιλής μυρωδιά που μου έχει μείνει είναι της σταφίδας, όταν από μικρός, μαθητής ακόμα του δημοτικού σχολείου, περιδιάβαινα στους χώρους του οικογενειακού σταφιδεργοστασίου.
“Σταφιδάς από καρδιάς”, όπως με χαρακτηρίζουν οι φίλοι μου, από νωρίς απασχολήθηκα με το αγροτικό αυτό προϊόν και μετά την αποχώρηση του πατέρα μου Ανδρέα Γεωργ. Κουνινιώτη, ανέλαβα την οικογενειακή μας επιχείρηση. Στον πατέρα μου οφείλω την αγάπη μου για τη σταφίδα, μια ολοκληρωτική αγάπη που διαρκεί και θα διαρκέσει όσο και η ζωή μου. Αυτός με μύησε στα μυστικά της και αυτός μου έμαθε να ανέχομαι τις ιδιοτροπίες της. Κάθε επιχειρηματίας είναι φυσικό να δένεται με το αντικείμενο της δουλειάς του, αλλά η “μαυρομάτα Κίρκη”, είναι απαιτητική, ιδιότροπη και δεν συγχωρεί απιστίες. Γι’ αυτό και πολλοί που παραπλανήθηκαν από τα θέλγητρά της, στο τέλος έχασαν τα πάντα. Δυστυχώς τα θύματα του σταφιδεμπορίου είναι πολλά, πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον επιχειρηματικό κλάδο»
Με συνεχείς και έντονες προσπάθειες, τοποθέτησε την Κορινθιακή Σταφίδα αλλά και την Σουλτανίνα σε δύσκολες αγορές σε όλο τον κόσμο, με καινοτομίες βελτίωσε την ποιότητα και την συσκευασία και με συνεχείς παρεμβάσεις στο εμπόριο και στην πολιτεία προσπάθησε να την κρατήσει ζωντανή και ελκυστική σε ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον σε διεθνές επίπεδο.
Είχα την τύχη να εργασθώ στο πλευρό του από το 1979 έως το 2012, επί τριάντα-τρία συνεχή χρόνια σε διάφορες θέσεις και να μαθητεύσω σε έναν επιχειρηματία μιας εποχής που τον χαρακτήριζε η συνεχής ανησυχία και η προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Την περίοδο εκείνη λειτουργούσε τρία εργοστάσια, το κεντρικό στο Αίγιο, της Πάτρας στον Καστελλόκαμπο και στο Κοκώνι Κορινθίας σε συνεχείς βάρδιες και σε ετήσια λειτουργία με αποτέλεσμα να εξάγει το 40% περίπου της Κορινθιακής σταφίδας. Είναι χαρακτηριστικό πως το 1984, σε επίσημο πίνακα του Σ.Ε.Β., η επιχείρησή του, κατετάγη στην 11η θέση, μεταξύ των 200 πρώτων εξαγωγικών επιχειρήσεων της χώρας και ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα της βαριάς βιομηχανίας, ήταν η πρώτη εταιρεία τροφίμων και ειδικότερα σταφίδας που συμπεριελήφθη στον πίνακα αυτόν. Υπήρξε ο πρώτος που προσέλαβε ως ειδικό σύμβουλο, έμπειρο στέλεχος από την Αγγλία με μεγάλη γνώση στον χώρο των τροφίμων, ο πρώτος που τοποθέτησε συσκευαστικές μηχανές για μικρές συσκευασίες και τοποθέτησε πλέον συσκευασμένο το προϊόν σε μεγάλες και γνωστές αλυσίδες λιανεμπορίου της Αγγλίας και όχι μόνο. Δηλαδή μετέφερε την προστιθέμενη αξία και την απασχόληση στην χώρα μας και ιδιαίτερα στην περιοχή μας. για μια πολύ μεγάλη περίοδο απασχολούσε συνολικά και στα τρία εργοστάσια 600 εργαζόμενους και στήριζε το είσοδημα 2500 παραγωγών-καλλιεργητών σταφίδας.
Το 1981 μου ανάθεσε την οργάνωση της εσωτερικής αγοράς και τοποθετήσαμε το τυποποιημένο προϊόν στα μεγάλα super markets της χώρας, με διαφήμιση δε στην τηλεόραση και προωθητικές ενέργειες αύξησε τις καταναλώσεις στην χώρα μας. Με συνεχείς επενδύσεις στην παραγωγική διαδικασία με κύριο στόχο την ποιότητα και τις πιστοποιήσεις διατήρησε για πολλά χρόνια το μεγαλύτερο μερίδιο στις εξαγωγές του προϊόντος. Δεν έμεινε όμως, μόνο σε αυτά.
Η ενασχόλησή του με τα κοινά ήταν μονίμως από τις πρώτες του προτεραιότητες. Διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος των Συνδέσμων Εξαγωγέων Κορινθιακής Σταφίδας και Σουλτανίνας. Ήμουν στο πλευρό του με την ιδιότητα του ειδικού γραμματέα του Συνδέσμου με ισχυρή παρουσία στις επιτροπές του Υπουργείου Γεωργίας σε δύσκολα χρόνια, αντιμετωπίζοντας αντίξοες συνθήκες. Ανέλαβε την διοίκηση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος το 1989 μετά την ολοκλήρωση της θητείας του Διον.Κάζαγλη και υπηρέτησε τον φορέα πάνω από δέκα χρόνια από τις θέσεις του Προέδρου του Δ.Σ. και της Ε.Ε.
Αναμόρφωσε τον Σύνδεσμο και ενεργοποίησε σημαντικούς επιχειρηματίες στην διοίκησή του, στην κορύφωση της περιόδου της αποβιομηχάνισης. Με την υποστήριξη του Σοφοκλή Κολαϊτη, τον έκανε ισότιμο εταίρο και συνομιλητή των μεγάλων Συνδέσμων της χώρας και βεβαίως του ΣΕΒ όπου συνεργάσθηκε στενά με τον Στέλιο Αργυρό τον Ιάσωνα Στράτο και άλλους.
Τιμήθηκε δε από τον συλλογικό φορέα των Ελλήνων Βιομηχάνων με την θέση του Αντιπρόεδρου του ΣΕΒ.
Ήταν αυτός που με παρότρυνε να ασχοληθώ με τα κοινά και ως αποτέλεσμα υπηρέτησα επί 27 χρόνια τον ΣΒΠΔΕ αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα το Επιμελητήριο Αχαϊας από διάφορες θέσεις.
Οι βραβεύσεις και οι έπαινοι που έχει λάβει η εταιρεία του στο εσωτερικό και το εξωτερικό είναι πάμπολλες, μεταξύ αυτών στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου τιμήθηκε για την άριστη ποιότητα των προϊόντων της και την μεγάλη εξαγωγική της δραστηριότητα. Δύο φορές, το 1982 και το 1985 έλαβε το βραβείο “Χρυσός Ερμής”, από τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Ελλάδος.
Επίσης ο ίδιος τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, για την προσφορά του, όπως το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, σε ειδική τελετή που έγινε στην εκκλησία της Παναγίας της Τρυπητής, παρουσία των Μητροπολιτών Αιγιαλείας και Λιβύης. Συνετέλεσε δε στην δημιουργία του οίκου ευγηρίας «Άγιος Χαράλαμπος» στο Αίγιο, σε συνεργασία με τον Μητροπολίτη Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο και διετέλεσε για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου.
Θέλησε να αφήσει παρακαταθήκη, ώστε να γίνει ευρέως γνωστή η ιστορία της Κορινθιακής σταφίδας. Πρώτον το 1988 αποφάσισε να δημιουργήσει στο Αίγιο το μουσείο της σταφίδας και της επιχείρησης. Μου ζήτησε την βοήθειά μου και μαζί ξεκινήσαμε μια πολύ ωραία προσπάθεια, για την συγκέντρωση και ταξινόμηση του υλικού που σήμερα εκτίθεται στο κοινό και αποτελεί σημείο αναφοράς μέρους της ιστορίας του Αιγίου. Δεύτερον, θέλησε να εκδώσει ένα λεύκωμα που να περιγράφει την ιστορία του προϊόντος, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, όπως και την ιστορία της επιχείρησης. Με την συγγραφική επιμέλεια του συγγραφέα-δικηγόρου κ. Μούλια και την δική μου βοήθεια, εκδόθηκε το συλλεκτικό λεύκωμα «Κορινθιακή Σταφίδα – Μια πριγκίπισσα στο διάβα των αιώνων» που καταγράφει μια άγνωστη πτυχή στην εξέλιξη και τις διακυμάνσεις αυτού του προϊόντος
Στον επίλογο του βιβλίου αναφέρει «Το στήσιμο αυτού του βιβλίου με απασχόλησε πάρα πολύ και διέθεσα πολύ χρόνο μέχρι να οριστικοποιήσω την μορφή του και το περιεχόμενό του. Δεν πιστεύω ότι προσφέρω κάτι μοναδικό και άλλωστε οι μοναδικότητες μάλλον είναι στο χώρο της φαντασίας, παρά αγγίζουν την πραγματικότητα. Βέβαια ένας επιχειρηματίας δικαιούται να οραματίζεται, αλλά πρωτίστως πρέπει να είναι πραγματιστής».
Όταν βρισκόμουν στην επιχείρηση, μου είχε ζητήσει σαν επιθυμία, να εκφωνήσω τον επικήδειο, όταν έλθει η ώρα. Δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να το κάνω, καθώς η τελετή, έγινε σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο, λόγω της ημέρας, για τον λόγο αυτό θεώρησα χρέος μου, να κάνω μια μικρή αναφορά, σε ένα άρχοντα Αιγιολάτρη, που έφυγε, σφραγίζοντας το τέλος μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπί.
