"Η Επέτειος του Πολυτεχνείου είναι ασφαλώς εθνική υποχρέωση μνήμης και απόδοσης τιμής στα θύματα και τους αγωνιστές της αντίστασης ενάντια στην Δικτατορία. Ένα κίνημα που ξεκίνησε ως φοιτητικό και εξελίχθηκε σε παλλαϊκή εξέγερση. Η ημέρα αυτή είναι ταυτόχρονα ευκαιρία αναστοχασμού για τις κατακτήσεις της Δημοκρατίας και την προστασία των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών των πολιτών", ανέφερε στην ομιλία της η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, στην Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής αφιερωμένη στην ημέρα μνήμης και τιμής για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
"Κυρίως είναι ήμερα προβληματισμού για την πορεία του τόπου, την ποιότητα της Δημοκρατίας και την προστασία των θεσμών. Είναι όμως και ημέρα αφύπνισης για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις και στα προτάγματα της εποχής μας", πρόσθεσε και συνέχισε:
"Το Πολυτεχνείο τόσο ως σύμβολο όσο και ως ιστορικό γεγονός συμπυκνώνει το νόημα του αντιδικτατορικού αγώνα, το αίτημα για ελευθερία και δημοκρατία. Συνεχίζει να κρατά μια ξεχωριστή θέση, στην καρδιά και την ψυχή όλων των Ελλήνων και ιδίως των νέων ανθρώπων.
Δεν ήταν μια «στιγμιαία» ηρωική πράξη αλλά μια πράξη με διάρκεια και αντοχή μέσα στο χρόνο, στην οποία βασίστηκε η Ελληνική Δημοκρατία. Στη Μεταπολίτευση που ακολούθησε έχουμε την πιο μακρά περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας για τον τόπο. Πολλές από τις δημοκρατικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, έχουν ως βασικό πυρήνα τα αιτήματα του Πολυτεχνείου και κυρίως την ηθική και αξιακή διάσταση της αντίστασης απέναντι στη δικτατορία.
Οι κατακτήσεις αυτές δεν αφορούσαν μόνο το φοιτητικό κίνημα αλλά το σύνολο της δημόσιας πολιτικής και των κοινωνικών διεκδικήσεων. Από αυτή την άποψη, το «Πολυτεχνείο ζει» μέσα από την ίδια την υπόσταση και την ποιότητα των δημοκρατικών θεσμών που έχουμε σήμερα. Θεσμοί που με όλες τις ελλείψεις και τα ελαττώματά τους, παραμένουν σταθερές πολιτειακές εγγυήσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Το Πολυτεχνείο επομένως δεν είναι μια απλή «επέτειος» και δεν είναι απλά ένας «μύθος». Είναι η ενεργή μνήμη της Δημοκρατίας μας.
Σίγουρα πρέπει να εμπλουτιστεί με τα ανεκπλήρωτα οράματα εκείνης της γενιάς, αλλά και με τα οράματα της σημερινής γενιάς, της γενιάς της κρίσης.
Αυτή η γενιά που πληγώσαμε έχει δικαίωμα σε ένα μέλλον δημοκρατικό, ευρωπαϊκό και ελπιδοφόρο για να μπορεί να συνδεθεί με την ιστορία της και να δημιουργήσει το δικό της αύριο. Έχει και αυτή, ίσως περισσότερο από άλλες περασμένες, ανάγκη από την ενεργή μνήμη της Δημοκρατίας για να μπορέσει να αντισταθεί στην απόγνωση, τον απομονωτισμό, την κατάρρευση προτύπων και αξιών, την καταστροφική επιρροή του ακροδεξιού εξτρεμισμού.
Το παλιό στερεότυπο για τη γενιά που δήθεν έγινε «κατεστημένο» αλλά και το νέο στερεότυπο για τη «στιγματισμένη» Μεταπολίτευση εμποδίζει και αδικεί αυτή τη συνέχεια της δημοκρατικής μνήμης. Αλίμονο όμως αν η μια γενιά στρεφόταν απέναντι στην άλλη. Μέσα από τους δημοκρατικούς αγώνες άλλωστε ενώνονται γενιές και πολιτικές παραδόσεις, που επιμένουν να θεωρούν πως καμιά κατάκτηση δεν είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Ούτε η ελευθερία, ούτε η Δημοκρατία.
Η εύκολη καταγγελία, η μηδενιστική κριτική αλλά και η αναδρομική υποκρισία είναι εύγλωττα σημάδια όσων ήθελαν διαχρονικά να αρνηθούν την προσφορά της θυσίας των αγωνιστών του Πολυτεχνείου. Αυτούς τους αγωνιστές τιμούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου προσερχόμενος κάθε χρόνο στον χώρο του Πολυτεχνείου. Χαρακτηριστικά , το 1990, απευθυνόμενος στον Ελληνικό λαό, έλεγε: «Σας παρέχω τη διαβεβαίωση ότι θα μείνουμε όρθιοι αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα μας, με εθνικούς κινδύνους, με καταστροφή πραγματικά του ιστού της οικονομίας, με κινδύνους κοινωνικούς και πολιτικούς. Θα μείνουμε στις επάλξεις τους αγώνα, πιστοί στα ιδανικά των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και στο μήνυμα τους για να είναι η Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη, ασφαλής, δημοκρατική και προοδευτική.»
Ο αγώνας για Δημοκρατία και προκοπή των ημερών εκείνων δείχνει τις αστείρευτες δυνάμεις του Ελληνικού λαού. Η Ελλάδα μπορεί και σήμερα με εθνική ομοψυχία και εθνική γραμμή να ξεπεράσει την κρίση. Να κάνει μια νέα αρχή.
Αυτό μας δείχνει και το Πολυτεχνείο.
Στα οράματα και τους αγώνες των ηρώων του Πολυτεχνείου, δεν χωράει σήμερα καμιά μορφή βίας. Αμαυρώνει τη μνήμη του Πολυτεχνείου και πλήττει βάναυσα τη Δημοκρατία. Ιδίως σε καιρούς που το κύμα ανόδου της ακροδεξιάς και του νέο-ναζισμού ροκανίζει τα θεμέλια της Ευρώπης, το «δημοκρατικό τείχος» είναι η αυτονόητη πράξη ευθύνης της πολιτείας και των πολιτών.
Το Πολυτεχνείο είναι ένα σύμβολο που τα μηνύματά του αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου.
Δεσμευόμαστε ότι, τιμώντας τη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου, τιμώντας τους νεκρούς αλλά και όλους τους πρωταγωνιστές του, συνεχίζουμε σήμερα αυτόν τον αγώνα. Η επόμενη μέρα για την Ελλάδα δεν θα έχει την υπογραφή της κρίσης αλλά την υπογραφή της νέας εθνικής αυτοπεποίθησης που πηγάζει και από τους αγώνες του Πολυτεχνείου".
