Ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει πως επιβάλλεται να σκέφτεται και να αποφασίζει με γνώμονα τον ρεαλισμό και την λογική. Αν μετά από όσα βιώσαμε δεν έχουμε βάλει μυαλό, τότε είμαστε, το λιγότερο, άξιοι της τύχης μας, (ραγιαδισμό μόνο θα αφήσουμε ως κληρονομιά στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας), κι ας μην έχουμε την παραμικρή αυταπάτη.
Η χώρα από το 2009 βιώνει καθεστώς μνημονίων. Υπάρχουν πολλές φωνές που όλο αυτό το διάστημα διαμηνύουν ότι η υπαγωγή της χώρας σε αυτό το καθεστώς (μνημονίων)αποτελεί «εγκληματική πράξη». Ως τέτοια, η λογική λέει ότι όπως το έγκλημα δεν έχει …επιστροφή, έτσι και η εγκληματική πράξη σε βάρος της Ελλάδας δεν έχει επιστροφή.
Ο ρεαλισμός λέει ότι αντί να καθίσουμε και να κλαίμε ή να διαπληκτιζόμαστε παρασυρόμενοι από τις αναφορές διαφόρων κοντο-νοήμονων πολιτικών, θα πρέπει με απόλυτη ηρεμία και αποφασιστικότητα, κι αφού πρώτα καταλήξουμε στο ότι τα μνημόνια κάποιοι φρόντισαν για να έρθουν, (δεν ήρθαν ουρανοκατέβατα), και κάποιοι άλλοι φροντίζουν για να παραμένουν, να ζητήσουμε πλήρη διαλεύκανση της σκοτεινής, εγκληματική και προδοτικής αυτής υπόθεσης μέσω της Δικαιοσύνης.
Να στηριχτούμε όλοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δίπλα στους Δικαστές και την Δικαιοσύνη και να απαιτήσουμε όλη την αλήθεια, (να ένας λόγος να ανταμώσουμε όλοι μαζί σε κάτι ουσιαστικό, σε μια μεγάλη συγκέντρωση ή σε πολλές ανά πόλη και νομό).
Ο ρεαλισμός μαζί με την λογική, λένε ότι στο έγκλημα δεν μπορεί να περιοριστεί η ζημιά ούτε να διορθωθεί ώστε να σταματήσει το μαρτύριο των Ελλήνων. Αυτό που μπορεί να συμβεί είναι να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια με επίσημο τρόπο και αυτό μπορεί να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί με την Δίκη του κ. Ανδρέα Γεωργίου στην υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ στις 18 Ιουλίου, (χρονοβόρα αλλά απαραίτητη).
Με αυτόν τον επίσημο, αποκαλυπτικό τρόπο ο Ελληνικός Λαός θα περάσει από την θέση του αδυνάτου και του ζητιάνου στη θέση του διεκδικητή. Με τις επίσημες Δικαστικές αποφάσεις θα θέσει στο περιθώριο όλους εκείνους που αποφάσισαν να παριστάνουν τους διαχειριστές μιας τόσο άδικης μνημονιακής συμφωνίας!
Για όλα τα παραπάνω και για εμπλουτισμό της σκέψης διερωτώμαι, γιατί οι Δικαστές, και στην προσπάθεια κλεισίματος της αξιολόγησης αλλά και στην εκταμίευση των κονδυλίων που απορρέουν από αυτήν, θέτουν ως μία από τις προϋποθέσεις την ακύρωση της δίωξης του κ. Γεωργίου (πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ) και της παρέας του, με νομοθετική ρύθμιση και πάντα κομψά με άλλα επιχειρήματα και προαπαιτούμενα.
Τα επίσημα πορίσματα των εξεταστικών επιτροπών να βγουν στη δημοσιότητα ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι πολίτες εμπιστεύονται την Δικαιοσύνη και από αυτήν περιμένουν Δικαίωση και Σωτηρία.
Τα υπόλοιπα ο κόσμος τα ακούει «βερεσέ» και τα αισθάνεται ως ένα… ναρκωτικό για να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου…