Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
Δηλώνω ευθύς εξαρχής άφωνη με τους παππάδες του Αγρινίου και τον εφευρετικό τους οίστρο που κάνει το γύρο του διαδικτύου συλλέγοντας επικά σχόλια και ορισμένους ολόσωμους σταυρούς, από εκείνους που ξενικάνε από το πίσω μέρος του κεφαλιού και καταλήγουν στα πόδια, μιας και υπάρχουν πολλοί που εκτιμούν ότι το εύρος της γυμναστικής κίνησης, δίνει μεγαλύτερο περιθώριο να εισακουστείς ως σεβάσμιος από το προσκυνηθέν θείο.
Μέχρι σήμερα έχουμε δει να προσκυνώνται τα πάντα: Από παντόφλες που κόβονται σε κομματάκια και σου παραδίδονται ως ... περπατημένα φυλαχτά, έως σπίτια στα οποία ίσως και να διέμενε κάποτε κάποιος εν εξελίξει άγιος, ο οποίος άφησε εκεί μερικά υπόλοιπα από το dna του, άξια σχηματισμού ουρών προσκυνητών.
Όμως βρασμένο κάστανο, όχι, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή μας ούτε βεβαίως είχε εγείρει κάποιο παρόμοιο θέμα η φαντασία μας, για αυτό το λόγο και η θεϊκή αυτή έμπνευση των παππάδων εκεί στο Αγρίνιο μας κατέφερε ένα βαρύ πλήγμα στο εγωισμό μας ως φορέα καινοτομίας, καλλιεργώντας παράλληλα και τους σπόρους της υποψίας ότι αν κάποιοι εξ αυτών άφηναν τα ράσα και έπιαναν τις μπίζνες, ίσως και ο τόπος να γνώριζε ανάκαμψη, αν μη τι άλλο τουριστική χωρίς να αποκλείεται και η επιτυχημένη μέχρι δακρύων πρόζα σε παραστάσεις του Δελφιναρίου.
Η υπόθεση της χρήσης του Παϊσιου, ως τουριστική ατραξιόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του τόπου, είναι αποδεικτική της δυνατότητας των μάνατζερ της θρησκείας να γεμίζουν παγκάρια επικαλούμενοι μια συνάφεια, μια συνάντηση, ένα λόγο, ένα πέρασμα, ή έστω ένα κάστανο, βρασμένο από τον άγιο και τοποθετημένο δίπλα στα λείψανα, προς συγκέντρωση κυτίων δακρύων θρησκευόμενων που εμπλέκουν την αγιότητα με τον τύπο που στήνει τη φουφού χειμώνα στη γωνία Αγίου Νικολάου και Μαιζώνος.
Αυτό το κάστανο, που φέρεται να παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 1990, από τον Παΐσιο σε μια ομάδα φοιτητών η οποία τον είχε επισκεφθεί και «εκτέθηκε» μαζί με εικόνα και τα λείψανα ενός άλλους αγίου, το περίμεναν υπομονετικά και με τις ώρες οι πιστοί για να το προσκυνήσουν, στο πλαίσιο της λογικής που λέει «του αγίου να΄ναι και ό,τι νάναι», αγνοώντας το ειδωλολατρικό του πράγματος σε μια χώρα στην οποία γενικώς δεν τρέχει... κάστανο και στην οποία ο πάσα εις, είναι σε θέση να παρασύρει οποιονδήποτε, πουλώντας του φύκια για κορδέλες και κάστανα για λείψανα αγίου.
Προσωπικά βρίσκω αιτία παρέμβασης εισαγγελέα, μια εικόνα που συνίσταται από ουρές πιστών οι οποίοι σπεύδουν να προσκυνήσουν ένα κάστανο εν έτει 2017 και μάλιστα βρασμένο και παίρνω όρκο ότι αυτό αποτελεί βαρύτατη θρησκευτική αλλά και νοητική προσβολή, μιας μερίδας κόσμου, που είναι μεγάλη και η οποία είναι έτοιμη να πιστέψει οτιδήποτε της πλασάρουν οι φέροντες ένα ράσο, πατώντας συνήθως πάνω στην ανάγκη όλων μας να κρατηθούμε από ένα θαύμα, που κάποιοι αποφασίζουν να το ψήσουν στα κάρβουνα ή να το βράσουν στη χύτρα της ανοησίας.
Είναι βέβαιο ότι ο Παϊσιος αν γνώριζε την κατάντια που θα ακολουθούσε θα απέφευγε κατά σύστημα να βράσει από κάστανο έως βλήτο, διότι τίποτε πλέον δεν μας λέει ότι δεν θα κληθούμε να προσκυνήσουμε και κανένα πιάτο με θαυματουργά χόρτα, ή κανένα κοστάνι από καλαμπόκι, δια χειρός... Παϊσιου, του πιο ταλαιπωρημένου αγίου, από την αθλιότητα των χρηστών του, που κάνουν τους πιστούς να θυμίζουν κατοίκους της Παπούα κατα τη διάρκεια της ετήσιας γιορτής τους και όχι πιστούς μιας θρησκείας που θέλει τον άνθρωπο όρθιο και αξιοπρεπή.
Παρακαλείται κάποιος αρμόδιος να τους μαζέψει. Άμεσα.
