Το όνομά του ήταν συνώνυμο της αυθεντίας στον τομέα της παιδιατρικής. Αυτός ο αξιοπρεπής και πράος αστός, με την κοσμική ζωή και τη στενή σχέση με τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλος αντιμετώπιζε τα παιδιά ως σπουδαίες προσωπικότητες, σαν να έχουν ένα δικό τους παραμύθι σοφίας να του πουν.
Έξω από το ιατρείο του σχηματίζονταν ατελείωτες ουρές κάτι πολύ συνηθισμένο αν λάβουμε υπόψιν το εύρος της φήμης που είχε αποκτήσει, εξαιτίας της απίστευτης επαγγελματικής του πληρότητας και της μεγάλης του αγάπης για τα παιδιά. Το στηθοσκόπιό του το έβαζε κατευθείαν στην καρδιά.
Την απόφαση να γίνει γιατρός την είχε πάρει από τα 13 του χρόνια. Στο ιατρείο του θυμάται όλη η γενιά του ΄80 ένα μεγάλο ενυδρείο και δύο τεράστια μάτια να την κοιτάζουν με ειλικρινή έγνοια, όπως σήμερα κοιτάζει το πορτραίτο του τα μικρά παιδιά που φτάνουν στο Καραμανδάνειο, το οποίο για τον ίδιο ήταν έργο ζωής,
Αυτός ο νεαρός υφηγητής που έφτασε στην Πάτρα στα 1970 για να κάνει ιατρείο στο Καραμανδάνειο, το μεταμόρφωσε κυριολεκτικά σε ένα πρότυπο νοσοκομείο παίδων, βάζοντας τη σφραγίδα της αγάπης του για τα παιδιά, σε ένα έργο ζωής για τη νοτιοδυτική Ελλάδα.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι κατά την περίοδο που διηύθυνε την παιδιατρική κλινική αυξήθηκε η κίνηση κατά 144% μειώθηκε ο μέσος όρος νοσηλείας κατά 50% και η θνησιμότητα κατά 71%.
Ο Γιογκαράκης είναι ο άνθρωπος που πέταξε τις θερμοκοιτίδες, οι οποίες χρησιμοποιούνταν κατά σύστημα και δια πάσα νόσον, σώζοντας τις ζωές δεκάδων παιδιών.
Ο ΓΙΟΓΚΑΡΑΚΗΣ ΠΑΙΔΙ
O Θεόδωρος Γιογκαράκης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1933 σε αστική οικογένεια. Είχε ένα ακόμη αδελφό. Το 1951 μετά από εξετάσεις, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τελείωσε τις σπουδές του τον Οκτώβριο του 1957 και πήρε πτυχίο ιατρικής με βαθμό "λίαν καλώς".
Το 1958 πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος για την περιφέρεια του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας από τις 20 Μαίου του 1958 έως τις 30 Ιανουαρίου του 1960 ήταν εσωτερικός βοηθός στην παθολογική κλινική του 403 Γ.Σ.Ν. Κοζάνης.
Αποστρατεύτηκε τον Ιανουάριο του 1960 και έγινε εξωτερικός βοηθός στη β΄Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαϊα Κυριακού. Τον Σεμπτέμβριο του ίδιου έτους, με απόφαση του διευθυντή της Κλινικής Σπύρου Χαροκόπου διορίστηκε εσωτερικός βοηθός και έμεινε στη θέση έως το τέλος του Φεβρουαρίου του 1963.
Τον Ιούνιο του 1962 πήρε την ειδικότητα του παιδιάτρου και υπέβαλε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών την διδακτορική του διατριβή η οποία έγινε δεκτή, με το βαθμό άριστα, τον Μάιο του 1963.
Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου προτάθηκε και έγινε επιμελητής εξωτερικών ιατρείων και τον Σεπτέμβριο του 1963 έγινε επιμελητής στη Β’ Παιδιατρική Κλινική του «Αγλαϊα Κυριακού».
ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕ
Τον Ιανουάριο του 1965 πήγε στην Αγγλία για μετεκπαίδευση και παρέμεινε εκεί έως τον Δεκέμβριο του 1967.
Mετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, από τον Δεκέμβριο του 1967 έως τον Δεκέμβριο του 1970, εργάστηκε ως επιμελητής στην Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική του ΑΧΕΠΑ.
Η έγκριση του διορισμού του έγινε στις 10 Μαϊου του 1970. Τον Μάιο του 1969 εξελέγη παμψηφεί υφηγητής της παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διορίστηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.
Aπό τον Δεκέμβριο του 1970 ήταν διευθυντής της Παιδιατρικής του Καραμανδανείου Νοσοκομείου Παίδων στην Πάτρα.
Στην αρχή τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση σύμφωνα με το νόμο για προυπηρεσία υφηγητή σε επαρχιακό νοσοκομείο.
Με ενέργειες και προτάσεις του βελτιώθηκαν και αυξήθηκαν οι νοσηλευτικοί χώροι της κλινικής και εμπλουτίστηκαν με τον κατάλληλο νοσηλευτικό εξοπλισμό.
Επί Γιογκαράκη:
-Δημιουργήθηκαν και λειτούργησαν μικροβιολογικό και ακτινολογικό εργαστήριο και επιτεύχθηκε η συνεργασία με κέντρα εργαστηριακά στην Πάτρα, απαραίτητη προυπόθεση για τη σωστή νοσηλεία αρρώστων παιδιών. Για την εκτέλεση ειδικών εξετάσεων η κλινική συνεργάστηκε με το «Χωρέμειον» Ερευνητικό Εργαστήριο της Ά παιδιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το Κέντρο Γεννετικής της Β΄Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με το τμήμα Ιολογίας του Κέντρου Πυρηνικών Επιστημών Δημόκριτος και με το Αιματολογικό Εργαστήριο του Νοσοκομείου Παίδων Αγίας Σοφίας.
-Συστηματοποιήθηκε ο τρόπος εργασίας με τη χρησιμοποίηση του νέου φύλλου νοσηλείας, τη δημιουργία αρχείου, ενημερωτικού σημειώματος για τα εξερχόμενα παιδιά καθώς και τη χρήση καρτών για τη θεραπεία.
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ
ΦΑΝΤΑΡΟΣ
- Αυξήθηκε ο αριθμός του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και βελτιώθηκε η επιστημονική του στάθμη με την συνεχή μετεκπαίδευση.
- Δημιουργήθηκε το νεογνικό τμήμα που μπορούσε να νοσηλεύει 20 νεογέννητα και ήταν απαραίτητο για τη νοτιοδυτική Ελλάδα. Σταδιακά επεκτάθηκαν οι χώροι, εξοπλίστηκαν με σύγχρονα όργανα και μεθοδεύτηκε ο τρόπος εργασίας με το σχεδιασμό και τη χρησιμοποίηση φύλλου νοσηλείας και καρτών για την καμπύλη βάρους, τον προσδιορισμό της ενδομήτριας ηλικίας κλπ.
- Αυξήθηκε και βελτιώθηκε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που μονιμοποιήθηκε στο τμήμα και εκπαιδεύτηκε σε μεθόδους νοσηλίας και στη χρήση των οργάνων.
Έτσι, εξασφαλίστηκε η δυνατότητα καλύψεως όλων των περιπτώσεων της νοστιοδυτικής Ελλάδας εκτός από αυτές που χρειάζονταν μηχανική υποστήριξη του αναπνευστικού και αυτό εξαιτίας της ελλείψεως χώρου και εξειδικευμένου ποσωπικού. Η ανάπτυξη του νεογνικού τμήματος και η εμπειρία επέτρεψε να προγραμματοστεί η λειτουργία μονάδας εντατικής θεραπείας στους χώρους του νέου νοσοκομείου παίδων που θα λειτουργούσε στο Πρεβαντόριο, εκεί δηλαδή που στεγάζεται σήμερα το Καραμανδάνειο.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΓΙΟΓΚΑΡΑΚΗ, ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
- Κατά την περίοδο που διηύθυνε την κλινική αυξήθηκε η κίνηση κατά 144% μειώθηκε ο μέσος όρος νοσηλείας κατά 50% και η θνησιμότητα κατά 71%, ποσοστά παραπάνω από εντυπωσιακά.
Η μέση ετήσια κίνηση στο νεογνικό τμημα ήταν 286 νεογέννητα η δε θνησιμότητα μειώθηκε από 28% το 1971 σε 12,5% το 1977.
- Η καλή κλινική εμπειρία με την ποικιλία του υλικού, η δημιουργία βιβλιοθήκης η οργάνωση και εφαρμογή μετεκπαιδευτικού προγράμματος και η συνεργασία με την Παιδιατρική του Πανεπιστημείου Αθηνών δημιούργησαν τις απαραίτητες προυποθέσεις για να δίνει η κλινική πλήρη ειδικότητα.
- Επισημάνθηκε η δυνατότητα μεταφοράς του Καραμανδανείου στο Πρεβαντόριο και υπεδείχθη ότι στους χώρους του θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα σύγχρονο και μεγάλο νοσοκομείο παίδων ανάλογα με τις ανάγκες της περιφέρειας σύντομα και με τη μικρότερη δαπανηρή λύση. Μετά από ενέργειες του Γιοκγαράκη προς όλες τις κατευθύνσεις και την επανειλλημμένη ενημέρωση των αρμοδίων και του κοινού για την ακαταλληλότητα του Καραμανδανείου, και τις δυνατότητες του Πρεβαντορίου να στεγάσει το Νοσοκομείο Παίδων, γιατί από πολλούς παράγοντες παρεμβάλλονταν εμπόδια, ματαιώθηκε η μετατροπή του σε άσυλο για ανίατα παιδιά και τελικά έγινε νοσοκομείο Παίδων.
ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΝΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟ
ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ
Μνημειώδης ήταν η πολεμική που έγινε στον Γιογκαράκη από εφημερίδα της Πάτρας, για λόγους που δεν ήταν ιατρικοί.
- Παράληλα τον απασχόλησε και το θέμα της περίθαλψης των σπαστικών παιδιών που ήταν τελείως ανύπαρκτη σε όλη την περιφέρεια της νοτιοδυτικής ελλάδας. Με ενέργεις προς το ΠΙΚΠΑ και με την κατάλληλη διαφώτιση των γονέων των παιδιών, δημιουργήθηκε στην Πάτρα μονάδα για σπαστικά παιδιά από το ΠΙΚΠΑ και ιδρύθηκε σύλλογος Αποκαταστάσεως Σπαστικών Παιδιών.
Η Άρτεμης Γιογκαράκη ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η μεγάλη του αγάπη ήταν ο γιος του ο Χρήστος.
Ο Θεόδωρος Γιογκαράκης προερχόταν από αριστερή οικογένεια. Ο πατέρας του, είχε μάλιστα έντονη αριστερή δράση. Στα 12 χρόνια του πήγαινε μαζί με τον αδελφό του να δει τον πατέρα του στη φυλακή μαζί με την μητέρα τους που ήταν ένα εξαίρετο πλάσμα" λέει η γυναίκα του. Αλλά και ο ίδιος ο Γιογκαράκης τοποθετείτο στα αριστερά. Όλα αυτά όμως μέχρι τη στιγμή που γνώρισε τον Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος ήταν σύζυγος της αδελφής της συζύγου του, της Τζένης.
"Τον αγάπησε τόσο πολύ, τον θαύμαζε και τον εκτιμούσε τόσο πολύ, που έγινε ο μεγαλύτερος οπαδός του. Η παρέα τους ήταν παραπάνω από αδελφική. Περνούσαν μαζί όλο το καλοκαίρι" μου λέει η Άρτεμις. Η τραγική ειρωνεία; "Έφυγε από τη ζωή στα 61 του χρόνια το 1994, έξι μήνες πριν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωστής. Δεν πρόλαβε να τον χαρεί και το ήθελε πολύ κάτι τέτοιο"