Οι συνέπειες που έχει επιφέρει στην επιχειρηματικότητα το νέο Ασφαλιστικό είναι άμεσα ορατές και δείχνουν μία τάση να αυξηθούν αλματωδώς οι ασυνεπείς φορολογικά επιχειρήσεις. Παράλληλα υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να δούμε αύξηση των κρουσμάτων παραοικονομίας ή αδήλωτης εργασίας. Σύμφωνα δε με τα στοιχεία του Κ.Ε.Α.Ο. για τις ασφαλιστικές οφειλές, το τέταρτο τρίμηνο του 2016 καταγράφηκε αύξηση των οφειλών κατά 615 εκατ ευρώ, με το σύνολο τους στο τέλος του προηγούμενου έτους να ανεβαίνει στο δυσθεώρητο ύψος των 17,5 δισ. ευρώ. Περίπου 6 δισ. από αυτά αφορούν οφειλές μόνο στον ΟΑΕΕ. Στο μεταξύ 40.142 οφειλέτες του Κ.Ε.Α.Ο. απώλεσαν τη ρύθμιση του Ν.4321/2015. Από αυτούς οι 5.232 είχαν υπαχθεί στην πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων. Το τραγικό όμως είναι ότι στο 68% των περιπτώσεων απώλειας της ρύθμισης του Ν.4321/2015 το ποσό της μηνιαίας δόσης ήταν ύψους 50-300 ευρώ. Δηλαδή δεκάδες χιλιάδες οφειλέτες δεν κατάφεραν να πληρώνουν μηνιαίως κάποιες δεκάδες ευρώ. Τώρα, που οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις για πάρα πολλούς είναι αυξημένες, θα καταφέρουν να είναι συνεπείς; Αν δε συνυπολογίσουμε και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, τότε η κατάσταση καθίσταται περαιτέρω αδιέξοδη.
Δεν είναι τυχαίο ότι χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες έσπευσαν να κλείσουν τα μπλοκάκια τους. Το άθροισμα των φορολογικών και των ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, καθιστά ουσιαστικά ασύμφορη την επαγγελματική δραστηριότητα για πάρα πολλές κατηγορίες επαγγελματιών.
Παρά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης η αβεβαιότητα για την ελληνική οικονομία παραμένει και μαζί της οι επαπειλούμενοι κίνδυνοι για την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και για το μέλλον της χώρας. Η παρατεταμένη στασιμότητα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε ότι η οικονομία εμπεριέχει μία δυναμική. Δηλαδή το χρήμα πρέπει να ανατροφοδοτείται, να γίνονται επενδύσεις, να ανοίγουν δουλειές. Όσο δεν γίνονται αυτά, ειδικά σε μία οικονομία που είναι στην «εντατική», τότε όχι μόνο δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάκαμψη, αλλά ούτε καν για στοιχειώδη λειτουργία της αγοράς.
Στο πλαίσιο αυτό είναι αναγκαίο να εφαρμοσθούν μέτρα που θα έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα. Χρειάζεται ουσιαστική ενίσχυση των επιχειρήσεων, με ταυτόχρονη ελάφρυνση των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων. Νομοθέτηση ρυθμίσεων που θα επιτρέπουν την συνέχεια της λειτουργίας των επιχειρήσεων που έχουν πλάνο βιωσιμότητας, περαιτέρω συμμάζεμα του Δημοσίου, έμφαση στην προώθηση ελληνικών προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού, στήριξη του πρωτογενή τομέα και του τουρισμού.
Συνάρτηση όλων αυτών αποτελεί και η λύση των κόκκινων δανείων. Ο τραπεζικός τομέας στην Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ουσιαστικό ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει απέναντι στην επιχειρηματικότητα, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται ανάπτυξη ούτε πρόοδος στην οικονομία μας.
Είναι σαφές βέβαια ότι όλες οι κατηγορίες των δανειοληπτών δεν είναι. Θα πρέπει να διαχωρίσουμε αυτούς που έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν και να τους δοθεί η βοήθεια και η στήριξη να το πράξουν. Σε αυτούς όμως που δεν μπορούν να πληρώσουν θα πρέπει κάποια στιγμή να λειτουργήσει το Πτωχευτικό Δίκαιο και να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Μόνο έτσι θα μπει μια τάξη και θα επανεκκινήσει η ελληνική οικονομία.