Του Λευτέρη Πολυκρέτη
Το 2005, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας , την Ερυθρά Ημισέληνο και την FIODS ( Παγκόσμια Ένωση Ομοσπονδιών Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών ) ανακηρύχθηκε η 14η Ιουνίου, κάθε χρόνο η ημέρα αυτή να είναι αφιερωμένη παγκόσμια στον εθελοντή αιμοδότη.
Είναι η ημερομηνία γέννησης του Καρλ Λανστάινερ γιατρού και κορυφαίου αιματολόγου ερευνητή, ο οποίος ανακάλυψε τις ‘ΟΜΑΔΕΣ’ αίματος και από τότε άνοιξε ο δρόμος για μεταγγίσεις με ασφάλεια. Το 1930 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
Γράφει ο Νικόλαος Ζούμπος, καθηγητής Παθολογίας & Αιματολογίας και τέως πρύτανης του πανεπιστημίου Πατρών :
« …Υπάρχει όμως κάτι που πολύ φοβάμαι ‘ότι δεν το παίρνουμε σοβαρά υπόψη όταν αξιολογούμε αυτές τις επιτυχίες της επιστήμης. Αυτό το κάτι είναι ότι καμιά σχεδόν από αυτές τις επιτυχείς θεραπευτικές ενέργειες, δεν θα ήταν εφικτή, αν δεν υπήρχε η « αφανής « και ανιδιοτελής προσφορά του αίματος και των παραγώγων του, από τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας εθελοντών αιμοδοτών…Δεν είναι υπερβολή αν πεί κανείς, ότι όσες επιτυχίες κι αν έχουν οι γιατροί , οι ερευνητές, οι φαρμακολόγοι κ.λ.π θα είναι άχρηστες, αφού δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη, χωρίς τη συγκλονιστική συνεισφορά των ανωνύμων εθελοντών αιμοδοτών. Η συνειδητοποίηση και μόνο αυτής της μεγάλης αλήθειας πρέπει να μας προβληματίσει όλους….»
Οι ανάγκες της χώρας μας σε αίμα είναι 650.000 μονάδες ( φιάλες). Χρειαζόμαστε 130.000 από αυτές μόνο για τους πάσχοντας από θαλασσαιμία ( μεσογειακή αναιμία ).
Το εθελοντικά προσφερόμενο αίμα στην Ελλάδα είναι περίπου το μισό. Επί των αναγκών μας και το προσφέρουν 140.000 εθελοντές αιμοδότες.
48% δίνουν οι συγγενείς και φίλοι των υπό μετάγγιση πασχόντων – αυτών που το έχουν ανάγκη – και το υπόλοιπο το εισάγουμε από τον Ελβετικό Ερυθρό Σταυρό.
Ο κάθε άνθρωπος ηλικίας από 18 έως 65 ετών - όταν είναι απολύτως υγιής - μπορεί να δίνει άφοβα και ασφαλέστατα 2 με 3 φορές το χρόνο αίμα. Έχει δηλαδή τη δυνατότητα κάθε φορά που προσφέρει μία μονάδα αίμα, να σώσει - να βοηθήσει - από 1 έως 3 συνανθρώπους του.
Η πολιτεία – το κράτος, από το 1979 κατήργησε την αγοραπωλησία του αίματος και το παρέχει δωρεάν. Για να μας το δώσει όμως πρέπει να το έχει !!
Είναι ένα «αγαθό» πολύτιμο στη χρήση, «πανάκριβο» ως θεραπευτικό μέσον και αναντικατάστατο «εργαλείο» στα χέρια των γιατρών.
Ο εθελοντής αιμοδότης δικαιούται να καλύψει τις ανάγκες του σε αίμα ( αν χρειασθεί ) και της οικογένειας του σε α’ βαθμό συγγένειας.
Δεν «μπορώ» να δώσω αίμα – αν δεν το πεί ο γιατρός της Αιμοδοσίας – σημαίνει δεν « θέλω ».
Ουσιαστικά αρνούμαι να σώσω έναν άνθρωπο που κινδυνεύει, ίσως γιατί πιστεύω πως δεν θα βρεθώ στην ίδια θέση ποτέ !!
Οι στατιστικές όμως λένε, πως τουλάχιστον μία φορά στη ζωή , θα χρειασθεί να μεταγγισθούμε με αυτό το ζωοποιό υγρό, που μόνο ο οργανισμός του ανθρώπου το παράγει.
