Μια ιστορία που δεν μπορεί να ξεχαστεί, δεν μπορεί να παραποιηθεί, ούτε και να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κανέναν. Ο Νίκος Τεμπονέρας χάραξε νέους δρόμους στους αγώνες των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των Ελλήνων γενικότερα.
Δίπλα σε άλλους μεγάλους επώνυμους αγωνιστές έγινε το όνομά του σύνθημα εξέγερσης, ευθύνης, ανυπακοής στην καταπίεση, πάλης για καλύτερη ζωή. Η προσφορά της ζωής του δεν μπόρεσε να αφήσει ασυγκίνητους τους δημοκράτες. Έτσι, με ομόφωνη απόφαση του τότε δημοτικού συμβουλίου της Πάτρας, δόθηκε το όνομά του στον δρόμο που θυσιάστηκε ως ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς του. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια.
Ο Νίκος πέρασε στην αιωνιότητα και η πρώην οδός Βύρωνος διατήρησε το όνομά του. Όμως κάποιοι τις τελευταίες μέρες θυμήθηκαν ότι για την ονοματοδοσία δεν τηρήθηκε ο Νόμος και «ο τύπος». Ζητούν να κατέβουν οι πινακίδες με το όνομά του από τον δρόμο της θυσίας του. Ο Δήμος της Πάτρας αιφνιδιάστηκε και άρχισε να συζητάει αν οι καταγγέλλοντες την δήθεν παρατυπία έχουν δίκιο ή όχι. Αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη αντίδραση.
Ο Δήμαρχος της Πάτρας, που αρκετές φορές έχει δείξει ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο η ουσία των πραγμάτων και όχι ο τύπος, δεν θα έπρεπε να επιτρέψει την συνέχιση της συζήτησης και του δήθεν προβληματισμού. Δεν είναι θέμα νομιμότητας. Είναι ζήτημα πολιτικό, για το οποίο απαιτείται μια άμεση πολιτική απόφαση, την οποία οι Πατρινοί περιμένουν από τον Δήμαρχό τους. Μην ξεχνάει ότι, υπηρετώντας την ουσία και αδιαφορώντας για τον τύπο βρέθηκε αρκετές φορές κατηγορούμενος (άδικα βέβαια). Δεν πρέπει να επιτρέψει στους λίγους εχθρούς της μνήμης του Τεμπονέρα και των ιδεών του να σπεκουλάρουν για ένα ζήτημα που δεν έπρεπε καν να ανακινηθεί. Ο δρόμος πρέπει να διατηρήσει την ιστορία του.
