Υπήρχε μια εποχή που όλη η Ελλάδα ανησυχούσε για τα «χρυσά σλοτ» της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς είναι, αλλά όλοι ήξεραν ότι αν τα χάσουμε, εχάθη η πατρίς. Ετσι τουλάχιστον έλεγαν οι Αριστεροί ταγοί, τύπου Πάνου Σκουρλέτη. Τότε, τα ΜΜΕ της Προόδου (δηλαδή σχεδόν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ) ανησυχούσαν για τις εταιρείες χαμηλού κόστους και την ασφάλεια των πτήσεων, ασχέτως αν η Ολυμπιακή είχε χειρότερο δείκτη δυστυχημάτων από την EasyJet. Οι δύο χειρότερες παγκοσμίως ήταν οι πούρες κομμουνιστικές Vietnam και Cubana Airlines.
Ο Συνασπισμός είχε εκδώσει ανακοίνωση στην οποία τονίζονταν «τα στοιχεία της ΙΑΤΑ είναι αποκαλυπτικά για το πού έχει οδηγήσει ο αυτόματος πιλότος των ιδιωτικοποιήσεων: 56 από τα 106 “δηλωμένα” δυστυχήματα αφορούν εταιρείες “χαμηλού κόστους”» και στον σχετικό κατάλογο που είχε δημοσιοποιήσει η «Αυγή» (18.8.2005), η «εταιρεία χαμηλού κόστους» που είχε τα περισσότερα δυστυχήματα ήταν η...Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAF) στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.
Μαζί με τα σλοτ θα χάναμε και το όνομα (τα ονόματα, ως γνωστόν, είναι παλαιόθεν η ψυχή μας), τους κύκλους του σήματος (οι κύκλοι, και δη οι φαύλοι, είναι παλαιόθεν χαρακτηριστικό της ύπαρξής μας) και την εθνική μας ασφάλεια. Ναι, για τους Δεξιούς ταγούς τύπου Πάνου Καμμένου και η κρατική Ολυμπιακή χρειαζόταν για την κακιά ώρα, ώστε να στέλνουμε στρατεύματα στα νησιά μας, λες και σε καιρό πολέμου δεν επιστρατεύονται τα πάντα.
Ηταν τέτοια η υστερία του τότε Συνασπισμού υπέρ της ζημιογόνου Ολυμπιακής, που έκανε το ΚΚΕ να μοιάζει λογικό όταν έλεγε για «το δικαίωμα του ελληνικού λαού να διεκδικήσει ενιαίο, δημόσιο, λαϊκού χαρακτήρα φορέα μεταφορών, συγκοινωνιών, όπου εκεί θα εντάσσεται και η Ολυμπιακή Αεροπορία... Η μόνη λύση είναι η διεκδίκηση ενός αποκλειστικά δημόσιου φορέα αερομεταφορών, κατάργηση των ιδιωτικών εταιρειών αερομεταφορών και ένταξη των εργαζομένων σε αυτές στον ενιαίο φορέα» («Ριζοσπάστης» 4.12.2007).
Ολα αυτά συνέβαιναν ενώ ο εθνικός αερομεταφορέας έχανε ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα και στα είκοσι χρόνια που συζητούσαμε τι κακό θα παθαίναμε αν τον ιδιωτικοποιούσαμε το ελληνικό Δημόσιο φορτώθηκε 7,3 δισ. επιπλέον χρέος.
Τα θυμηθήκαμε αυτά διαβάζοντας το άρθρο του κ. Πάνου Σκουρλέτη στο οποίο εξομολογείται ότι «δεν είμαι οπαδός παρωχημένων αντιλήψεων που δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, της οποίας είμαστε αναπόσπαστο μέλος, ούτε υπερασπίζομαι μονοπωλιακές καταστάσεις και ξεπερασμένα μοντέλα περασμένων δεκαετιών, ούτε όμως θεωρώ πως η κυβέρνησή μας δεν θα πρέπει να αντιταχθεί στον επιχειρούμενο κανιβαλισμό της ΔΕΗ» («Εφημερίδα Συντακτών» 27.3.2017). Ο ίδιος ως υπουργός Ενέργειας μετά μια άλλη «περήφανη διαπραγμάτευση» κατήργησε τον νόμο για τη «μικρή ΔΕΗ» και τώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει και η μεγάλη. Είναι της λογικής του ΣΥΡΙΖΑϊκού καφενείου: έλα μωρέ τώρα, μην αγχώνεσαι... «Χρησιμοποιώ τον όρο πώληση-“σκότωμα” γιατί έτσι καταλήγουν οι διατεταγμένες πωλήσεις στο πλαίσιο ενός αυστηρού χρονοδιαγράμματος», γράφει ο ίδιος στο άρθρο του. Εν τω μεταξύ, οι ζημίες της ΔΕΗ (όπως παλιότερα και της Ολυμπιακής) σωρεύονται, αλλά σάμπως θα τις πληρώσει ο κ. Σκουρλέτης;
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
