Η οικονομική κρίση, δεν αφορά μόνο τις σημερινές γενιές εργαζομένων και συνταξιούχων αλλά και τις μελλοντικές σε βάθος δεκαετιών. Οι προβλέψεις είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές για το μέλλον.
Πρόσφατες εκτιμήσεις για τα ποσοστά της ανεργίας αναφέρουν ότι θα χρειαστούν πάνω από 20 χρόνια για να κατέβουμε στα επίπεδα του 2008, δηλαδή κάτω από 10%. Την ίδια στιγμή αρνητικό είναι και το ισοζύγιο στη μετανάστευση, αφού οι εξερχόμενοι από τη χώρα είναι 109.351 για το 2015 και οι εισερχόμενοι 64.446 σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Και δυστυχώς τα πράγματα θα γίνονται από χρόνο σε χρόνο χειρότερα.
Με αυτά τα δεδομένα κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει προοπτική και μέλλον σε αυτή τη χώρα, κάτω από αυτές τις υφιστάμενες συνθήκες.
Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε συντάξεις, ούτε αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, ούτε κοινωνικό κράτος, όταν μετατρεπόμαστε με γοργούς ρυθμούς σε μια χώρα γερόντων.
Προφανώς όλα τα στοιχεία και οι προβλέψεις είναι με βάση τα σημερινά δεδομένα. Αυτό σημαίνει ότι εκεί θα καταλήξουμε εάν δεν αλλάξουμε την πορεία την οποία ακολουθούμε τα τελευταία χρόνια. Εάν συνεχίσουμε να λειτουργούμε χωρίς σχέδιο και αντιμετωπίζουμε τα σοβαρά προβλήματα με επικοινωνιακές πρακτικές και με υλικά του παρελθόντος.
Χρειάζεται ειλικρίνεια και υπευθυνότατα, γιατί οι εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις γενικότερες ευρωπαϊκές πολιτικές και τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είμαστε μια κλειστή στις διεθνείς εξελίξεις χώρα. Όμως πολλά κρίνονται και από τις δικές μας επιλογές.
Είναι πλέον καιρός να υπάρξει μια μεταμνημονιακή εθνική πολιτική, έτσι ώστε να ξεφύγουμε από την σκληρή δημοσιονομική επιτροπεία και να μπορούμε να αναλάβουμε μεγαλύτερες πρωτοβουλίες για τις τύχες της χώρας και των πολιτών της. Αναγκαία συνθήκη αποτελεί το γεγονός να μην επαναλάβουμε τις πρακτικές εκείνες που μας οδήγησαν στην κρίση και να μοιράζουμε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα ή να οδηγηθούμε σε νέο ανεξέλεγκτο δανεισμό, υποθηκεύοντας ακόμη περισσότερο το μέλλον της χώρας.
