Πόσο δύσκολο η εύκολο είναι τελικά για έναν άνθρωπο που μένει στην πόλη να αλλάξει ριζικά τη ζωή του και να επιστρέψει στην καθημερινότητα του χωριού;
Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί - όσοι έχουν χωριό - να γυρίσουμε πίσω σε αυτό; Εύκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις...
Αν και οι άνθρωποι της πόλης έχουμε μάθει στο γρήγορο και στο έτοιμο. Στην περίπτωση της 28χρονης Μαρίας Κλεφτάκη τα πράγματα ανατρέπονται! Η ίδια γεννήθηκε και σπούδασε στην Αθήνα. Ενώ όλα έδειχναν ότι θα μείνει στην πόλη και θα εργαστεί ως αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων, το οποίο και σπούδασε. Η κρίση και η υψηλή ανεργία της πόλης, σε συνδυασμό με την απώλεια ενός αγαπημένου της προσώπου άλλαξαν την κοσμοθεωρία της.
Ένα χωράφι της στα Καλάβρυτα αποτέλεσε το «ησυχαστήριο» της. Έβαλε μελίσσια και άρχισε να ασχολείται με τη φύση, αρχικά για να ηρεμήσει και να ξεχάσει..
Η ψυχοθεραπεία που έγινε η επιχειρηματική της αγάπη...
Όπως οι μέλισσες αναζητούν την καλύτερη γύρη για να φτιάξουν το μέλι τους και την κηρήθρα τους, τη φωλιά τους. Έτσι και η Μαρία Κλεφτάκη αναζήτησε το καλύτερο υλικό για την δική της «φωλιά» την «Cerapis» το «κερί της μέλισσας» στα λατινικά.
Με αντικείμενο τη μελισσοκομία, βοτανολογία και μελισσοθεραπεία δημιούργησε τη δική της ελληνική επιχείρηση προωθώντας φυτικές καλλυντικές και θεραπευτικές κρέμες, βασισμένες στο κερί της μέλισσας και την πρόπολη.
Για την παραγωγή της χρησιμοποιεί μόνο υλικά από την ελληνική γη, περισυλλέγει η ίδια το μέλι από τα μελίσσια της και πιστεύει στη δύναμη της φύσης για θεραπευτικούς και καλλωπιστικούς λόγους!
Όπως δηλώνει και η ίδια στο newpost.gr «Δεν με τρομάζει η σκληρή δουλειά, δεν με αγχώνει η λάσπη, το τσίμπημα της μέλισσας και οι δυσκολίες της εργασίας στα χωράφια. Είμαι περήφανη που είμαι αγρότισσα!»