Με λύπη πληροφορήθηκα πως δόθηκε «σανίδα σωτηρίας» ύψους 1,8 εκ. ευρώ στο Πατρινό Καρναβάλι με την υπογραφή του υπουργού εσωτερικών.
Με λύπη γιατί ένα από τα βασικότερα τουριστικά προϊόντα στη Πάτρας βρίσκεται σε φάση εκφυλισμού ενώ θα έπρεπε να αποτελεί πηγή εσόδων και έμπνευσης. Μπορεί να μάθει κανείς πολλά από τις αντιδράσεις μας στις χαρές και τις λύπες. Κατά τον ίδιο τρόπο όμως μπορούμε να χαρτογραφήσουμε και την δυνατότητα φορέων και πολιτικών τόσο στην αντιμετώπιση κρίσεων, όσο βέβαια και στην διαμόρφωση πεδίων γιορτής και θετικών εξελίξεων. Δυστυχώς όμως, ένας ιστορικός «Θεσμός Χαράς» για την Πόλη μας κινδυνεύει να εκφυλισθεί ή απλά να ισοπεδωθεί στην μετριότητα της εποχής, αλλά και της κακής λειτουργίας της Πάτρας. Πως αλλιώς θα μπορούσε να τοποθετηθεί κανείς βλέποντας έναν Θεσμό όπως το Καρναβάλι να κινείται στα πλαίσια της δυναμικής των πολιτών και μόνον. Μία εκδήλωση που θα έπρεπε να μην είναι μόνον για του Πατρινούς, αλλά σημείο προσέλκυση επισκεπτών από όλη την Ευρώπη. Αλλά…
Το καρναβάλι είναι η Παράδοση της Πάτρας. Αποτελεί την κοιτίδα ζωής -πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής- εδώ και χρόνια. Είναι πλέον "προϊόν" και μάλιστα εξαγώγιμο. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να γίνονται περισσότερα για να αναβαθμισθεί το προφίλ του, η εμβέλειά του αλλά και η αναγνωρισιμότητα σε άλλες χώρες εκτός της Ελλάδας. Ας μην ξεχνάμε πως η Ιταλία είναι μόλις λίγες ώρες μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Γίνονται άραγε όσα πρέπει ώστε κάθε χρόνο να γίνεται καλύτερο και γιατί όχι εμπορικότερο;
Ίσως ήλθε και η στιγμή τμήματα των εκδηλώσεων του Πατρινού Καρναβαλιού να διασυνδεθούν και με τους άλλους Δήμους της Αχαΐας. Η συνεργασία των Δημάρχων θα μπορούσε να παράξει για πρώτη φορά εκδηλώσεις με το know how της Πάτρας. Αρκεί να υπάρχει η διάθεση για συνεργασία ώστε το «προϊόν» να το «περπατήσουμε» έξω από την Πάτρα. Να γίνουν μόνιμες εγκαταστάσεις κατασκευής αλλά και μόνιμα εκθετήρια των αρμάτων. Κάτι σαν μουσείο Καρναβαλιού. Κάτι σαν την Disney Land σε μικρογραφία.
Θα μου πείτε βέβαια τι με ώθησε να ασχοληθώ με το Καρναβάλι ως θέμα. Ίσως γιατί πέρα από την ψευδή σοβαροφάνεια που υπάρχει γύρω μας, ο Θεσμός αυτός θα μπορούσε να αναδείξει διεξόδους συνεργασίας όχι μόνον των Δήμων αλλά και άλλων φορέων. Σε μόνιμη βάση. Με στόχευση στο τουριστικό προϊόν και την επιχειρηματικότητα. Γιατί το Καρναβάλι της Πάτρας θα μπορούσε να είναι οικονομικά αυτοδύναμο. Θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για όλη την χώρα αν αποφασίζαμε –πέρα από ιδεοληψίες- να στηρίζαμε ένα προϊόν που θα μπορούσαμε να το πουλάμε όλο τον χρόνο. Το Καρναβάλι εκτός από πηγή χαράς είναι και προϊόν. Μία ιστορική πραγματικότητα που ελάχιστοι δήμαρχοι συνέλαβαν. Είναι καιρός να αρχίσουμε να βλέπουμε –και να απαιτούμε- να λειτουργούν οι φορείς που μας εκπροσωπούν με ορίζονται μακροπρόθεσμο. Με νέες ιδέες και έξω από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις.
