Κουβέντες και αναρτήσεις των προηγουμένων ημερών, στις καφετέριες, στα super market, στο face book. Αχ και να χιόνιζε!!!!! Δεν έχει ρίξει καθόλου χιόνι φέτος και το Καλοκαίρι θα ξεραθούμε, δεν θα έχουμε νερό να πιούμε, θα κορακιάσουμε!!!!! Να χιονίσει όχι μόνο στον Παναχαϊκό, αλλά να το κατεβάσει χαμηλά, να το πάει ως τη Θάλασσα, να ασπρίσουν και οι βάρκες, να το ευχαριστηθούμε!!!!! Να δούμε μια άσπρη μέρα, ………………………….
Και νάτο, μας έγινε η χάρη. Χθες και χιόνισε και το κατέβασε χαμηλά και το πήγε ως τη θάλασσα και άσπρισαν οι βάρκες. Ως το μεσημέρι, βλέποντας τις νιφάδες του χιονιού να πέφτουν, πήγε το χοροπηδητό σύννεφο από τη χαρά μας και φωνάζαμε: Το έστρωσε, το έστρωσε!!!!!! Από το απόγευμα και μετά, οι κουβέντες και οι αναρτήσεις, σιγά σιγά άλλαξαν. Κάνει πολύ κρύο. Θα χαλάσουμε πολύ πετρέλαιο. Γλιστράει ο δρόμος. Κλειστήκαμε μέσα. Πως θα πάμε επισκέψεις στους Γιάννηδες; Θα καούν οι λεμονιές. Θα, θα, θα……. Τελικά δεν μας βρίσκει πουθενά. Αυτά σκεφτόμουνα και θυμήθηκα ένα παλιό, πριν από περίπου μισό αιώνα, γεγονός, από το χωριό μου, το Άνω Καστρίτσι της Πάτρας. Ήταν Φθινόπωρο, αλλά δεν είχε βρέξει καθόλου.
Οι χωριανοί μου δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πώς να αντιμετωπίσουν την ξηρασία. Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν λιτανεία, για να βρέξει. Την ώρα που πήγαιναν στην εκκλησία, για τη λιτανεία και τις παρακλήσεις, ο Γιώργος ο Ψύλλας καθόταν έξω από το καφενεδάκι του, με το ποτηράκι στο χέρι και τους έλεγε: Μην τον τσιγκλάτε. Μην τον τσιγκλάτε. (Εννοώντας το Θεό). Έγινε η λιτανεία, έψαλε ο Παπά Γιώργης και ο ψάλτης ο Παναγάκης, πήραν οι χωριανοί τα εξαπτέρυγα και έκαναν το γύρο της Εκκλησίας και μετά από δυο τρεις μέρες άνοιξαν οι κρουνοί του ουρανού. Έριξε σε λίγες ώρες, τόσο νερό, όσο δεν είχε ρίξει όλο το χρόνο, με αποτέλεσμα να γίνουν μεγάλες ζημιές. Τα ποτάμια κατέβασαν τεράστιες ποσότητες νερού, οι δρόμοι καταστράφηκαν, έγιναν κατολισθήσεις, πνίγηκαν πολλά ζώα από τα κοπάδια που ήταν ακόμα στο βουνό.
Όταν την Κυριακή το πρωί, οι χωριανοί πήγαιναν στην εκκλησία, για να παρακαλέσουν τώρα να σταματήσουν οι βροχές, ο Γιώργος ο Ψύλλας καθισμένος πάλι έξω από το καφενεδάκι του, με το ποτηράκι στο χέρι, τους έλεγε: Εγώ σας το έλεγα, μην τον τσιγκλάτε, αλλά εσείς που να με ακούσετε.
• Αφιερωμένο με αγάπη, στη μνήμη του χωριανού και φίλου μου Γιώργου Ψύλλα.