..."ακούω" τελευταία μια εντεινόμενη συζήτηση, μεταξύ αστείου και σοβαρού, περί δραχμής και εθνικού νομίσματος.
Δεν θα κρίνω αν (και πότε) είναι αστεία, γραφική ή σοβαρή.
Όμως και μονο η συζήτηση με αυτό το θέμα δείχνει ότι για άλλη μια φορά ότι κλείνουμε τα μάτια και στρουθοκαμηλίζουμε για τις αιτίες των δεινών μας.
Η σκεψη και μόνο ότι, τώρα, το εθνικό νόμισμα θα έλυνε τα μεγάλα προβλήματα μας, κυοφορεί μεγάλους εθνικούς κινδύνους.
Σε μια χώρα παρηκμασμένη, πτωχευμένη, αδύναμη, χωρίς παραγωγή ακόμα και εκει που εχει συγκριτικο πλεονέκτημα (πρωτογενής τομέας), με δραματική επιστημονική μετανάστευση, με ανοιχτά μεγάλα εθνικα μέτωπα, υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν τον απομονωτισμό (οικονομικό και πολιτισμικό) και κρύβουν τις δικές μας ευθύνες για τα μεγάλα προβλήματά μας.
Ακομη και τώρα, δεν είμαστε σε θέση να περιγράψουμε, ως χώρα που στενάζει, μια βιώσιμη και μακροπρόθεσμη εθνική πολιτική εξόδου από κρίση με συναίνεση και ενότητα (οπως έκαναν άλλα κράτη με ανάλογα προβλήματα).
Η σκληρή, ανελέητη και "ανθρωποφάγα" πολιτική διαμάχη των τελευταίων χρόνων "εκρυψε" τον ορθολογισμό και "επέβαλλε" τον λαικισμο (σε όλες του τις αποχρώσεις). Εμπόδισε την ειλικρινή παραδοχή και αξιολόγηση των λαθών ΟΛΩΝ μας.
"Καταφυγή" και "αλλοθι" μας είναι (και πάλι) η αποκλειστική απόδοση ευθύνης (υπαρκτής και μεγάλης) στους "κακούς" ξένους, στους οποίους, όμως, εμείς οι ίδιοι δώσαμε, με τα μεγάλα λάθη μας, το δικαίωμα να μας "ηγεμονεύουν", αφού μας συντηρούν( ;) οικονομικά.
Γιατί και με ποια λογική υποστηρίζουν κάποιοι (δυστυχώς όχι λίγοι), με σκοπιμότητα η μη, οτι το σύμπαν έχει συνωμοτήσει εναντίον μας
(με όπλο το ευρω);
Ο Σολωμός λέει (με τραγική επικαιρότητα):
"...Δεν ειν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή..."
Η Μεταπολιτευση, με τα θετικα της, τα αρνητικα της και τους μυθους της, δεν τελείωσε ακόμα γιατί συνεχίζει να επικρατεί το ψέμμα αντί της αλήθειας...
Ελπίζω στο ένστικτο της συλλογικής αυτοσυντήρησης και εύχομαι να μην ζήσουμε εμεις (ιδιαίτερα όσοι έχουμε μικρασιατική καταγωγή) και τα παιδιά μας την τραγικότητα της εθνικής καταστροφής που εζησαν οι πρόγονοι μας το 1922.
Ελπίζω στους νέους...
(Το κείμενο αναρτήθηκε στο facebook)
