Στη πολιτική καμία διεργασία «σωλήνα» δεν επιβίωσε διαχρονικά! Πολύ περισσότερο κανείς δεν αναγνωρίζεται ως «σωτήρας» αν η πρωτοβουλία του δεν αφορά την κοινωνία, παρά μόνο τη σωτηρία «κομματικών αξιωματούχων»:
Για παράδειγμα: Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε ένα «ενδιάμεσο κόμμα» ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά- ένα κόμμα «σάντουιτς και ολίγον» - δεν θα πρωταγωνιστούσε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ αλλά θα κρατούσε την Ένωση κέντρου ως καλλίτερο η συμπληρωματικό διαχειριστή της συνέχισης ενός πολιτικού περιβάλλοντος που η κοινωνία απέκρουε!
Διάλεξε όμως την κοινωνική θέληση!
Και αυτό διότι κατανόησε πως η πραγματική κοινωνική ,οικονομική και πολιτική αντίθεση αφορά τις δυνάμεις του συντηρητισμού και της χρηματιστηριακής επέλασης! Επέλεξε να δημιουργήσει πολιτικό φορέα στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της αριστεράς , αναγνωρίζοντας ότι η προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία έχει έναν μόνο αντίπαλο τη δεξιά! Προσδιόριζε κατ επανάληψη, πως οι δυνάμεις της άλλης άλλης αριστεράς δεν ειναι αντίπαλες, αλλά ανταγωνίζονται και εργάζονται από την ίδια όχθη! [Ενσωματωμένη εικόνα 1]
Στόχος αδιαπραγμάτευτος παραμένει να εκφραστεί η κοινωνική πλειοψηφία στο παραγωγικό και πολιτικό πεδίο ενάντια στον διχασμό που επιφέρουν οι πολιτικές του συντηρητισμού και της ολιγαρχίας!
Και το πέτυχε, επιφέροντας μεγάλες αλλαγές υπέρ της κοινωνίας, της παραγωγής, της οικονομίας και της χώρας !
Αυτή η παρακαταθήκη δεν μπορεί να μεταλλαχθεί!
Δηλαδή δεν μπορεί να βρει κοινωνικό έδαφος νομιμοποίησης από κανένα αξιωματούχο ή γραφειοκράτη, η λογική της μετάλλαξης του χώρου σε... ενδιάμεσο κόμμα παρακολούθημα διαχείρισης του νεοφιλελευθερισμού!
Η ιδρυτική πράξη του ΠΑΣΟΚ ως κίνημα και όχι ως γραφειοκρατία αξιωματούχων και η δημοκρατική παράταξη, ούτε είχαν λοιπόν ούτε έχουν σχέση με διμέτωπους!
Δεν ήταν, ούτε είναι «χώροι», ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, γιατί ο χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι και αριστερά!
Αναζητούν και εργάζονται, δηλαδή συμμετέχουν στην νίκη του προοδευτικού πόλου στην Ελλάδα και την Ευρώπη! Διαμορφώνουν κοινωνικές πλειοψηφίες, προγραμματικές συγκλίσεις! Διαμορφώνουν φόρα και θεσμούς συστράτευσης των μεγάλων ιστορικών ρευμάτων, δηλαδή του σοσιαλισμού και της αριστεράς!
Ο χώρος λοιπόν του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της αριστεράς υπάρχει διαχρονικά! Τα κόμματα όμως δεν ειναι δεδομενα! Με τις επιλογές τους είναι μακρύτερα η κοντύτερα σ αυτόν που η κοινωνία προσδιορίζει ως προοδευτικό πόλο του σοσιαλισμού και της αριστεράς! Το ζητούμενο λοιπόν της κοινωνίας και του προοδευτικού πόλου δεν ειναι ένα ενδιάμεσο αυτόνομο «σχήμα επιβίωσης πάση θυσία αξιωματούχων»!
Το ζητούμενο ειναι η προοδευτική πολίτικη ανασύνθεση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας που ζητά ανάπτυξη με δικαιοσύνη και δημοκρατία στην Ελλάδα , την Ευρώπη και το κόσμο! Και αυτό η ιστορία και η διαλεκτική καταγράφει πως δεν είναι μια τεχνική ανακοινώσεων και συναντήσεων, άθροισμα πόθων γραφειοκρατών! Είναι άλλος προοδευτικός οδικός χάρτης, σχέδιο, που με αυτοκριτική αναγνωρίζει ως πολιτικό κοινωνικό και παραγωγικό λάθος την νεοφιλελεύθερη θεωρία που διαχωρίζει τη σωτηρία της χώρας από την κοινωνία!
Μια θεωρία που βολικά υπηρέτησαν και στη Ελλάδα κυβερνήσεις με συμμαχία ΝΔ και δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας !
Αυτές οι δυνάμεις της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας πράγματι είναι ενδιάμεσες στη δεξιά και την αριστερά!Είναι παρακολούθημα κυβερνητισμού! Δεν εκφράζουν τον χώρο που ιστορικά και με αγώνες εξέφρασε η προοδευτική παράταξη !
Γι αυτό είναι σε ευθεία αναμέτρηση με τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, δηλαδή της αριστεράς !
ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών και Κινήσεις πολιτών έχουν συγκεκριμένο κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό πήχη να διαβούν! Δεν ειναι εντυπωσιασμός κινήσεων ή δηλώσεων αξιωματούχων....
Η ανασύνθεση του προοδευτικού πόλου με κοινωνική πλειοψηφία, δεν είναι λοιπόν μια συμμαχία επιβίωσης κομματικών γραφειοκρατών! Δεν ειναι συμφωνίες περιχαράκωσης, αλλά ένας ανταγωνισμός εργασίας με στόχο την πλειοψηφική προγραμματική σύγκληση του δημοκρατικού σοσιαλισμού , της Αριστεράς και της οικολογίας !
