Επί δεκαοκτώ μήνες συνομιλούσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί ένα πλαίσιο λύσης του κυπριακού μετά την απόρριψη της λύσης του Σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκυπρίους στο δημοψήφισμα του 2004.
Η τουρκική πλευρά κατά πάγια τακτική επιδιώκει πρώτα να εξασφαλίσει υπερκέρδη στα κεφάλαια που η Κυπριακή Δημοκρατία καλείται να δώσει και αφήνει για το τέλος των συνομιλιών την συζήτηση των θεμάτων, που οφείλει να παραχωρήσει, που είναι το εδαφικό που συνδέεται άμεσα με το περιουσιακό, οι εγγυήσεις και η ασφάλεια.
Στο διάστημα που διέρρευσε συζητήθηκε το θέμα της διακυβέρνησης, όπου οι απαιτήσεις της Τ/Κ πλευράς φτάνουν στο 50-50% διαμοιρασμού της εξουσίας σε μια αναλογία πληθυσμού, 80% Ελληνοκυπρίων και 20% Τουρκοκυπρίων, αναλογία που υπάρχει στην Τουρκία ανάμεσα Τούρκους και Κούρδους, με τους τελευταίους όχι να συγκυβερνούν, αλλά να έχουν εγκλεισθεί σε απομόνωση στα μπουντρούμια των φυλακών της Άγκυρας.
Οι βουλευτές του Κουρδικού κόμματος στην Τουρκία φυλακίσθηκαν με έωλες κατηγορίες και για δίκαιη δίκη ούτε λόγος, μια και το δικαιικό σύστημα της Τουρκίας κινείται με βάση τις επιθυμίες του νεοσουλτάνου ηγέτη της Ταγίπ Ερντογάν.
Βλέπουμε δηλ. να υπάρχουν για το καθεστώς της Άγκυρας δύο μέτρα και δύο σταθμά σε σχέση με τα συμβαίνοντα στην Τουρκία και σε αυτά που προωθεί ως λύση στην Κύπρο. Στις απαιτήσεις, της ελεγχόμενης από την Άγκυρα Τ/Κ ηγεσίας, περιλαμβάνεται επίσης και η εκ περιτροπής Προεδρία. Δηλαδή το 20% να ελέγχει το 80% των κυπρίων πολιτών.
Τα άλλα κεφάλαια, που προτάχθηκαν στις δεκαοχτάμηνες συνομιλίες ήταν αυτό της ένταξης των Τ/Κ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα προνόμια που προκύπτουν από αυτήν, το οικονομικό, κι εδώ το αγκάθι βρίσκεται στα δάνεια που έχει φορτώσει η Άγκυρα στο υπό την κατοχή τμήμα του κυπριακού εδάφους, εδώ και 42 χρόνια, που περιλαμβάνουν και σε αυτά της συντήρησης των στρατευμάτων που αριθμούν τις 40.000.
Επίσης στα τέσσερα πρώτα κεφάλαια εντάσσεται και το περιουσιακό, όπου τα κριτήρια προσαρμόστηκαν επίσης στις απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς, μια και κατά την Άγκυρα θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα οι χρήστες, Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι, λόγω συναισθηματικής σχέσης που έχουν αποκτήσει με την περιουσία που κατέκτησαν με βία έναντι των νόμιμων κατοίκων Ελληνοκυπρίων.
Σε αυτό το ιδιότυπο πάρε-δώσε οι συνομιλίες έφτασαν στο εδαφικό που ενδιαφέρει άμεσα την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Ο Μουσταφά Ακιντζί ζήτησε να διεξαχθούν οι συνομιλίες εκτός Μεγαλονήσου για να μην υφίσταται τις πιέσεις από το εσωτερικό του μέτωπο, προκειμένου να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές επί χάρτου.
Του έγινε το χατίρι και οι αντιπροσωπίες βρέθηκαν στο Μοντ Πελεράν της Ελβετίας, προκειμένου κάτω από το ήρεμο Ελβετικό τοπίο να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις. Μια εβδομάδα πέρασε άκαρπη. Ακολούθησε δεύτερος γύρος δύο ημερών, που ουδέν απέδωσε μια και η Τ/Κ πλευρά, γράφε Άγκυρα, δεν ήθελε να επιστρέψει την περιοχή της Μόρφου που την περιλάμβανε στο χάρτη επιστροφής, πριν 12 χρόνια, το σχέδιο Ανάν.
Κι επειδή νύσταξε ο Μουσταφά Άκιντζι στο τέλος της δεύτερης ημέρας των συνομιλιών, το πάρτι τελείωσε άδοξα και άνευ εκ νέου αποτελέσματος.
Άραγε μια ακόμη ευκαιρία πήγε χαμένη; Το ναυάγιο είναι οριστικό; Και τι μέλλει γενέσθαι;
Στην Κύπρο όπως είναι γνωστό υπάρχουν δύο σχολές σκέψεις. Η μία που υποστηρίζει λύση εδώ και τώρα με τη λογική, ότι κάθε ημέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα για την Ε/Κ πλευρά, μια και τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής παγιώνονται και η διχοτόμηση γίνεται οριστική και αμετάκλητη και η δεύτερη που θεωρεί ότι μια τουρκικών προδιαγραφών λύση, θα καταργήσει από τη μια την Κυπριακή Δημοκρατία που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και μέλος της ΕΕ, θα κρατήσει υπό απόλυτο έλεγχο το Βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου και θα ελέγχει και το σημερινό ελεύθερο τμήμα της.
Ανεξάρτητα από την άποψη που έχει κανείς τα αντικειμενικά δεδομένα με τον Ερντογάν στην ηγεσία της Τουρκίας, που αμφισβητεί μέχρι και την Συνθήκη της Λοζάνης, έχει εγκαταστήσει ένα απόλυτα αυταρχικό καθεστώς στην χώρα του και έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες αντιπάλους του, με το πρόσχημα ότι πρόσκεινται στον μέχρι χθες ισλαμιστή φίλο του Γκιουλέν, δεν είναι ούτε τα καλύτερα, ούτε αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας και για τους πλέον ένθερμους θιασώτες της άμεσης και με δραματικές παραχωρήσεις λύση.
Με αυτή την έννοια είναι προτιμότερο σε αυτή την περίοδο και με δεδομένη την γενικότερη αναταραχή που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή, Ελλάδα και Κύπρος να ξεκινήσουν μια ευρύτερη εκστρατεία ενημέρωσης σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Ρωσία και ΟΗΕ με στόχο να αποενοχοποιηθεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά και από τους πλέον κακόπιστους για τις ευθύνες του νέου ναυαγίου των συνομιλιών.
Παράλληλα η Κυπριακή Δημοκρατία να ενημερώσει και τους εναπομείναντες στην Μεγαλόνησο Τ/Κ, που κι αυτοί δεν βλέπουν με καλό μάτι τα συμβαίνοντα στην Τουρκία, προκειμένου όλοι μαζί να δουν το αύριο τους με άλλη ματιά και προσέγγιση.
Η ελληνική πλευρά καλώς αυτή τη φορά δεν αναμείχθηκε στις συνομιλίες, αφήνοντας την πρωτοβουλία στην πλήρη ευθύνη στην Κυπριακή Κυβέρνηση. Η μόνη και ορθή παρέμβαση ήταν αυτή της δήλωσης για άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και της απουσίας κάθε μορφής εγγυήσεων, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου η Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο το 1974.
Έτσι σε κάθε τρίτο αποδείχθηκε ότι η Ε/Κ πλευρά είναι ελεύθερη να αποφασίζει, ενώ η Τ/Κ ελέγχεται άμεσα και με την παρουσία του κατοχικού στρατού, ευθέως από την Άγκυρα. Το γεγονός αυτό πρέπει να επισημανθεί για να δουν όλοι ρόλους και γεωστρατηγικές επιδιώξεις…
