Ο σκύλος, όταν αποσύρεται στα… ιδιαίτερα διαμερίσματά του, συνηθίζει να γυρίζει σαν σβούρα και, στη συνέχεια, να πέφτει στο κρεβάτι του και να κουλουριάζεται.
Είναι μία συμπεριφορά που εκδηλώνει «όταν θέλει να κοιμηθεί ή να χαλαρώσει. Συχνά περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και, στη συνέχεια, κουλουριάζεται.
Πρόκειται, άραγε, για μια στάση που μας δείχνει μόνον ότι ο σκύλος νιώθει ασφάλεια και άνεση, ή, μήπως, κρύβεται και κάτι άλλο πίσω από αυτό;» θέτει το ερώτημα η ενεργειακή εκπαιδεύτρια, Ρενάτα Γρυπάρη.
Ενημερώνει ότι, σύμφωνα με την επίκουρη καθηγήτρια Συμπεριφορικής Ιατρικής της Κτηνιατρικής Σχολής του NC State University, Μάργκαρετ Γκρούεν, η συνήθεια των σκύλων να κουλουριάζονται είναι μια εξελικτική συμπεριφορά, βαθιά ριζωμένη στο DNA τους.
Ειδικότερα, σχετίζεται με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και την ανάγκη τους για θερμότητα.
Διασαφηνίζει ότι την εποχή που οι σκύλοι δεν είχαν εξημερωθεί ακόμη, κοιμούνταν στη φύση. Για να ζεσταθούν, συχνά έσκαβαν μια μικρή φωλιά και κουλουριάζονταν μέσα σε αυτή.
Με αυτήν τη στάση ύπνου, ο σκύλος προστάτευε τα ζωτικά του όργανα από πιθανή επίθεση άλλου ζώου
Άρα, ήταν μια τακτική επιβίωσης, η συνήθεια, να κουλουριάζονται. Ένας τρόπος για να διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους, ειδικά όταν έκανε κρύο.
Επίσης, ο ύπνος σε εξωτερικό χώρο, ιδιαίτερα κατά τις νυχτερινές ώρες, είναι αρκετά επικίνδυνος, καθώς ο σκύλος παραμένει εκτεθειμένος.
Με αυτόν τον τρόπο, να κουλουριάζεται σε μια μπάλα, προστάτευε τα ζωτικά του όργανα από πιθανή επίθεση άλλου ζώου, την ώρα που κοιμόταν.
Απομεινάρια του παρελθόντος
Καταλήγοντας, η κα Γρυπάρη λέει: «Σήμερα αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να μας φαίνονται… παράλογες, καθώς δεν υφίστανται οι ίδιοι κίνδυνοι για τα κατοικίδιά μας. Όλα αυτά είναι απομεινάρια του παρελθόντος τους και, απ’ ό,τι φαίνεται, δύσκολα θα αλλάξουν συνήθειες».
