Σε νέα δήλωση προχώρησε το Σάββατο ο Ευάγγελος Αντώναρος και αυτή τη φορά δεν έστρεψε τα βέλη του εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά εναντίον της κυβέρνησης για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Με τη δήλωσή του, ο κ. Αντώναρος ζητά, ούτε λίγο ούτε πολύ, από τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα να ζητήσουν με κοινή τους δήλωση την απομάκρυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να αντιμετωπισθεί, όπως ισχυρίζεται, «η συνεχιζόμενη επικίνδυνη για την εθνική ακεραιότητα απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων».
«Οι τέσσερις πρώην κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί εν ζωή – ο Κώστας Καραμανλής κι ο Αντώνης Σαμαράς από τη Νέα Δημοκρατία, ο Γιώργος Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ κι ο Αλέξης Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ – πρέπει να συνεννοηθούν. Με κοινή σύντομη δήλωση πρέπει να επιστήσουν τους κινδύνους για τη χώρα και να καλέσουν τον Μητσοτάκη να κάνει πίσω και να παραδώσει τη διακυβέρνηση σε υπεύθυνα χέρια. Είναι το μίνιμουμ κοινής δράσης που μπορούν να προσφέρουν στη χώρα. Πολύς χρόνος δεν έχει απομείνει» αναφέρει.
«Δήλωση του Ευάγγελου Αντώναρου με την οποία ζητεί από τους πρώην κοινοβουλευτικούς πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά, Γιώργο Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα να αναλάβουν ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ και να ζητήσουν με ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΔΗΛΩΣΗ απομάκρυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να αντιμετωπισθεί η συνεχιζόμενη επικίνδυνη για την εθνική ακεραιότητα απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Θα το πω ωμά και κυνικά.
Η Ελλάδα, η χώρα μας, χάνει συνέχεια πόντους αλλά και διεθνή αξιοπιστία με τον τρόπο που ( δεν ) ασκείται η εξωτερική πολιτική από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κι εξηγούμαι: Αφού “απέτυχε” ο ανεπαρκής ΥπΕξ Γεραπετρίτης να μεταπείσει και τις δύο πλευρές στη διχασμένη Λιβύη επισφραγίζεται η περικύκλωση της χώρας μας ασφυκτικά από την Τουρκία και τους συμμάχους της στην περιοχή. Τι χαιρετούρες, τι εναγκαλισμοί με στρατάρχες κι άλλους ντόπιους φύλαρχους. Τι αναφορές στο ” διεθνές δίκαιο” και σε “παραδοσιακές σχέσεις” ( μπουρδολογία!) η αλήθεια είναι μία: Η Λιβύη με επίσημα έγγραφα δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στο μεγαλύτερο νησί μας. Την Κρήτη. Ο τι ακριβώς κάνει η Τουρκία με μικρότερα στο Αιγαίο.
Ότι αυτό αποτελεί διαχρονικές θέσεις της Λιβύης όπως διατείνονται οι ανώνυμες διπλωματικές πηγές του ελληνικού ΥπΕξ ισοδυναμεί απλά με ομολογία ανεπάρκειας κι ανικανότητας από την πλευρά μας. Και μάλιστα διαχρονικής. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Καραγιάννης στην Καθημερινή η Ελλάδα — με πρωθυπουργό Μητσοτάκη — είχε αποκλεισθεί από δύο διεθνείς διασκέψεις για τη Λιβύη πριν από χρόνια. Και κανείς δε νοιάστηκε. Θεωρούσαν ίσως τη Λιβύη αμελητέα ποσότητα για το μεγαλείο του wannabe Λουδοβίκου στο Μαξίμου.
Και τώρα πληρώνουμε με καθυστέρηση τον λογαριασμό.
Η ανικανότητα κι αδιαφορία αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι εγκληματικές. Προδίδουν τα εθνικά συμφέροντα. Κι επειδή με τον αποκλεισμό του από τα διεθνή τεκταινόμενα δεν έχει πια, όπως νόμιζε, διεθνείς μοχλούς πιέσεις, η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο. Εγκλωβισμένη στα 6 μίλια που ο Γεραπετρίτης πριν καιρό θεωρούσε απολύτως φυσικά και χωρίς ΑΟΖ. Όσοι αιθεροβάμονες ελπίζουν ότι θα μας σώσει η Chevron μάλλον τους εαυτούς τους κοροϊδεύουν.
Η λύση είναι μία: Απαλλαγή από αυτή την κυβέρνηση της λοβιτούρας της συγκάλυψης και του ψεύδους. Που δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμη και κυριαρχικά δικαιώματα παραπληροφορώντας τους Έλληνες εν μέσω θέρους ότι δεν συμβαίνει δα και κάτι σημαντικό προκειμένου να παρατείνει τον εναγκαλισμό της με την εξουσία.
Οι τέσσερις πρώην κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί εν ζωή — ο Κώστας Καραμανλής κι ο Αντώνης Σαμαράς από τη Νέα Δημοκρατία, ο Γιώργος Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ κι ο Αλέξης Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ — πρέπει να συνεννοηθούν. Με κοινή σύντομη δήλωση πρέπει να επιστήσουν τους κινδύνους για τη χώρα και να καλέσουν τον Μητσοτάκη να κάνει πίσω και να παραδώσει τη διακυβέρνηση σε υπεύθυνα χέρια. Είναι το μίνιμουμ κοινής δράσης που μπορούν να προσφέρουν στη χώρα. Πολύς χρόνος δεν έχει απομείνει.»
