Πόσο εύκολο είναι αλήθεια να αναλύσεις την εκλογική συμπεριφορά μιας κοινωνίας σε καθολική ψηφοφορία; Όταν μάλιστα τα αποτελέσματα αποκλίνουν από τις προβλέψεις όλων των εταιρειών δημοσκοπήσεων και όλων των πολιτικών αναλυτών; Και όταν το αποτέλεσμα αλλάζει ριζικά τον υφιστάμενο πολιτικό χάρτη;
Ας αρχίσουμε όμως από τα δικά μας που είναι πιο εύκολα. Το ΚΚΕ αύξησε αισθητά το εκλογικό του ποσοστό, τον αριθμό των ψήφων και των βουλευτών του. Είναι προφανές ότι η άνοδος αυτή, δημιουργεί καλύτερες συνθήκες πάλης, ισχυρότερο ηθικό, μεγαλύτερες δυνατότητες παρεμβάσεων στο μαζικό κίνημα, ανάπτυξης αποτελεσματικών αγώνων διεκδίκησης και υπεράσπισης εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων.
Ωστόσο, χωρίς την παραμικρή διάθεση μείωσης των διαστάσεων της παρούσας νίκης, η άποψη που υποστηρίζω είναι ότι το αποτέλεσμα είναι κατώτερο από τις απαιτήσεις των πραγματικών κοινωνικών αναγκών, όχι αυτό που θα αντιστοιχούσε στην οργάνωση της κοινωνικής άμυνας και διεκδίκησης. Κατά τούτο, η πρώτη πολιτική προτεραιότητα είναι πρωτίστως η επανάληψη της νίκης στις 25 Ιουνίου. Να αντιμετωπίσουμε την αντεπίθεση του συστήματος και την πίεση που θα μας ασκήσει η πόλωση που θα δημιουργήσουν. Και πέραν αυτού να επιβάλλουμε σταθερότητα στην πορεία προς τα εμπρός, στην υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, στην οργάνωση και ανάπτυξη του κινήματος και των αγώνων. Στην αντιμετώπιση της επιθετικής λαίλαπας που θα εκδηλωθεί από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης.
Εκτιμώ, ότι το ΚΚΕ , η ηγεσία του και τα στελέχη του, αντιλαμβάνονται τις αυξημένες ευθύνες τους στις νέες συνθήκες και την δυσκολία των νέων πολιτικών συσχετισμών. Αντιλαμβάνονται την ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται, την απελευθέρωση δυνάμεων, την άδικη ή και ανόητη απόδοση ευθυνών στο ΚΚΕ για την κατάρρευση της «κυβερνώσας αριστεράς», την επίθεση για την δήθεν χρεοκοπία της απλής αναλογικής, την εκ νέου ανάπτυξη των θεωριών της «χαμένης ψήφου» ή της θεωρίας του μικρότερου κακού. Η αντιπαράθεση με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζει αυτή την χρονική περίοδο μεγάλη επιθετικότητα και αδικαιολόγητο μίσος.
Με δεδομένες αυτές τις συνθήκες και τις δυσκολίες που δημιουργούν, το κόμμα μας πρέπει να εξαντλήσει τα όρια του στην «επίθεση ενότητας», σε κάθε άνθρωπο με αριστερές καταβολές, σε κάθε κοινωνικό στέλεχος. Με υπομονή και διάλογο εξαντλητικό να πείσουμε για τα αδιέξοδα που έχουν ήδη αποδειχτεί, για την ιστορική ευκαιρία, πρωτίστως για την ιστορική ανάγκη, για ανασύνταξη, ανασυγκρότηση, αναγέννηση, για την νέα μαχητική πορεία. Την πορεία που η ζωή και οι ανάγκες της θα δημιουργήσουν και έχουμε την υποχρέωση αλλά και δικαιούμαστε να είμαστε παρόντες. Προπάντων με την παρουσία μας να επιταχύνουμε τις εξελίξεις με την μαχητικότητα και την ανιδιοτέλεια μας. Στον δρόμο του αγώνα και της τιμής, όλοι έχουν δικαίωμα, όλοι έχουν θέση!
Ας επαναλάβουμε λοιπόν δύο τρεις απλές αλήθειες. Για τους αριστερούς είναι αυτονόητες για όλους ωστόσο τους καλοπροαίρετους είναι θέμα κοινής λογικής.
Πρώτο: Από πότε η απλή αναλογική, από δικαίωμα των πολιτικών και κοινωνικών μειοψηφιών, δικαίωμα για την έκφραση τους, έγινε υποχρέωση να πηγαίνουν όλοι με όλους; Γιατί τέτοια ταξική και πολιτική ισοπέδωση; Ποια αριστερά υπηρετεί η ισοπέδωση της λογικής; Ποια απλή αναλογική εφαρμόστηκε και ποια χρεοκόπησε; Η απάντηση είναι προφανής και την γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται στοιχειωδώς με την πολιτική.
Δεύτερο: Υπήρξε αριστερό, κοινωνικό και εργατικό ή απλά φιλεργατικό πρόγραμμα κυβερνητικής πολιτικής, που να υποβλήθηκε στην κοινωνία, που να υπήρξε ευκαιρία οποιασδήποτε συζήτησης ή ζύμωσης; Με συμμετοχή κοινωνικών και πολιτικών φορέων; Η απάντηση είναι επίσης προφανής. Τέτοιο πρόγραμμα ουδέποτε υπήρξε. Ούτε στην προηγούμενη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση της «απλής αναλογικής». Ναι. Προτάσεις κυβερνητικής συνεργασίας υπήρξαν. Και εφαρμόστηκαν. Προτάσεις διαχείρισης της κρίσης υπέρ των συμφερόντων της ολιγαρχίας. Με ευρύτατη συναίνεση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Με την ψήφιση από όλους των μνημονίων του ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ των βασικών νομοθετημάτων του Μητσοτάκη.
Έχετε, αγαπητοί σύντροφοι της ανιδιοτελούς αριστεράς, καμία αμφιβολία για το ποια πολιτική ακριβώς ηττήθηκε στις 21/5/23; Ποια πολιτική ηττήθηκε με πάταγο, για να γίνει από τον θόρυβο της αντιληπτή; Φαίνεται ότι είναι τόσο μεγάλη η «προσαρμοστικότητα», τόσο μεγάλη η προσαρμογή και η ενσωμάτωση, στελεχών, παραγόντων, βουλευτών, ψηφοφόρων, που δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική που υπηρετούν και εφαρμόζουν, είναι η πολιτική των μεγάλων συμφερόντων, των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων, η πολιτική του συστήματος. Αυτή η πολιτική ηττήθηκε! Υπέρ του Μητσοτάκη που αυτή την πολιτική την εφαρμόζει πιο επιθετικά και αυθεντικότερα. Ναι, χρειαζόταν ο μεγάλος θόρυβος! Το εκλογικό αποτέλεσμα τον δημιούργησε. Το ταξικό λαϊκό αισθητήριο, αλάνθαστο κατά κανόνα, ακόμα και όταν αναγκάζεται να συναινεί στις συντηρητικές λύσεις, δεν θέλει την αριστερά συμβιβασμένη, προδομένη και υποταγμένη. Για να την προστατεύει!
Θα αφυπνίσει κανέναν ο θόρυβος αυτός Από τους ασκήσαντες και φιλοδοξούντες να ασκήσουν την ίδια εξουσία πιθανότατα όχι. Αλλά όσοι ειλικρινά ανησυχούν και ελπίζουν για το καλύτερο για την πρόοδο του λαού και της χώρας, οφείλουν να σκεφτούν και να πράξουν. Όλοι οι αγωνιστές, που έχουν δώσει το μυαλό τους και κομμάτι από την ζωή τους, πρέπει πρώτοι από όλους να αλλάξουν. Συνείδηση και πορεία!
Ποτέ δεν θα είναι αργά για την μάχη των ιδεών, για την μάχη των ιδανικών και της αλήθειας.
*Ο Χρήστος Πατούχας είναι υποψήφιος στην Αχαΐα με το ΚΚΕ
