Η μεταναστευτική μας πολιτική στερείται τεχνογνωσίας, φιλοσοφίας, ιδεολογίας, έμπνευσης και αποτελεσματικότητας.
Η χώρα μας διαχειρίζεται το μεταναστευτικό με την ίδια προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό που τη διακρίνει και στους άλλους τομείς.
Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος ότι η χώρα μας, ακόμη και σήμερα, δεν γνωρίζει πόσοι μετανάστες ζουν -νόμιμα ή παράνομα- στην Ελλάδα!
Η Ελλάδα δεν μπορεί από μόνη της να αναχαιτίσει τις στρατιές των εξαθλιωμένων μεταναστών και προσφύγων που περνούν από τα ανατολικά -χερσαία και θαλάσσια- σύνορά μας.
Τις συνέπειες της προχειρότητας αυτής η κοινωνία τις βιώνει με τρόπο δραματικό.
Θα πρέπει άμεσα να πεισθούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ότι: 1) η παράνομη μετανάστευση αποτελεί κοινό πρόβλημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και συνεπώς χρειάζεται κοινή και ριζική αντιμετώπιση, 2) απαιτείται συνέπεια στην τήρηση των συλλογικών συμφωνιών από όλες, ανεξαιρέτως, τις χώρες που έχουν συνυπογράψει, 3) η Τουρκία θα πρέπει να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τη συμφωνία που συνυπέγραψε το 2001 για την επανεισδοχή μη νόμιμων μεταναστών και 4) να ενισχυθεί -με προσωπικό και μέσα- η Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή (Frontex).
Μεταξύ των προτάσεων που πρέπει άμεσα να υιοθετηθούν από τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι: 1) Η διακοπή των κοινοτικών ενισχύσεων προς τις χώρες προέλευσης που δε θα επιδείξουν πνεύμα συνεργασίας στη δίωξη των δικτύων που διακινούν λαθρομετανάστες. 2) Η ενίσχυση των ελέγχων. 3) Η στενότερη συνεργασία στο ζήτημα της θεώρησης των διαβατηρίων. 4) Η αύξηση της κοινοτικής βοήθειας προς την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μάλτα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες αποτελούν ευαίσθητα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ.
Τα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να επιδείξουν πνεύμα συνεργασίας προκειμένου να ληφθούν άμεσα μέτρα: 1) Ενημέρωσης των ευρωπαίων πολιτών σε ζητήματα μετανάστευσης. 2) Περιθωριοποίησης των φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού. 3) Ενημέρωσης των παραγωγικών φορέων για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των νόμιμων μεταναστών στην απασχόληση. 4) Ενημέρωσης των νόμιμων μεταναστών σε ζητήματα εργασίας, εκπαίδευσης, υγείας και κοινωνικής ένταξης. 5) Εκπαίδευσής τους και στοιχειώδους εκμάθησης της γλώσσας των κρατών υποδοχής. 6) Υγειονομικής περίθαλψης των νόμιμων μεταναστών. 7) Εξέτασής τους για τυχών μεταφορά μολυσματικών ασθενειών και επιδημιών. 8) Επίλυσης του στεγαστικού τους προβλήματος των νόμιμων μεταναστών και διευκόλυνσής τους στην απόκτηση στέγης. 9) Πάταξης των κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης μεταναστών. 10) Θωράκισης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. 11) Επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους.
Η ταυτόχρονη εφαρμογή του συνόλου των παραπάνω προτάσεων θα μπορούσε να αποτελέσει πειστική απάντηση στη σημερινή απουσία κοινής μεταναστευτικής πολίτικής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
